in fuis Collegiis edidit ftatuta, quibus illorum conatus confracti funt, qui jus Parochia le aliqua ex parte violare, & ad privatas, quibus præeffent, Ecclefias transfer. re aliquando tentarunt. Verum ficut hanc legum atque decretorum collectionem bonis omnibus jurifque Parochialis amantibus. gratiffimam fpero futuram; ita vereor ne quis nos accufet, quia in hac adornanda Ritualis Veronenfis editione exemplaria fecuti fimus, quæ mutila videntur, & in quibus decem integræ paginæ defiderantur : a pagina enim fexagefima quarta tranfitus fit ad paginam octogefimam quintam. Integra fiquidem exemplaria diligenter conquirenda erant, iifque in præfenti editione utendum. At quifquis hanc de nobis jactaret querimoniam, fciat opus eft, nos integra exemplaria & perquifiiffe diligenter & non difficulter inveniffe; attamen paginas quæ paffim in antiquis Ritualibus defunt, omififfe, quia ex certis conjecturis didicimus, tale fuiffe Alberti Valerii, cui Rituale debemus acceptum, confilium atque judicium. Et quidem, fi nonnulla, & quidem pauca excipias, in nullo ex antiquis, qui fuperfunt, Ritualibus paginæ illæ inveniuntur; quod clare demonftrat, paginarum illarum defectum non cafu eveniffe, fed ex certa editorum fententia. Præterea paginæ illæ continebant Petitiones, Remedia & Proteftationes morientibus fuggerendas, quæ ex Sacerdotali Romano, cujus Gibertus in Conftitutionibus (a) meminit, excerptæ, & in vernaculum fermonem redditæ in Rituale intrufæ fuerant. (a) tit. 4. cap. 24. Qua Qua in re multipliciter peccatum est. Et primo petitiones illæ inter Ordinem miniftrandi Sacramentum Extreme Un&tionis & ordinem Commendationis animæ male locatæ erant, cum earum locus proprius effe videatur poft caput illud cui titulus Quid præftare debeat Sacerdos, ut eos, qui moriuntur adjuvet (a). Deinde vitio non caret ipfa etiam precum italice confcriptarum cum latinis in uno eodemque latino Rituali permixtio. Demum neque petitiones & proteftationes illæ omnes probandæ erant, cum aliquæ earum aptæ effent ad timorem ac perturbationem æquo majorem in Morientium animis excitandam . Qua in re illud etiam animadvertendum eft Caput illud, cui titulus, quid præftare debeat Sacerdos &c. in paucis illis exemplaribus, quæ italicas illas preces continent, duplici in loco reperiri, & ante eafdem preces, & ubi nunc etiam habetur. Ex quibus certo conjecimus, illas petitiones & proteftationes a Rituali Veronenfi dum cuderetur, ab Editoribus ipfis fuiffe expunctas. Quare in præfenti editione eafdem omifimus, quia non placuit in Rituale iterum inferere, quod justis de caufis ab ipfo expulfum fuit. Rituale igitur Ecclefiæ Veronenfis, quale nobis primum dedit Albertus Valerius, dum iterum in lucem. prodit, nonnifi clariffimo nomini tuo inscribendum erat Præful Ampliffime. Quum enim pro ejufdem Ecclefiæ bono & elaboratum, & editum primo fuerit, & nunc iterum prælo mandetur, cujufnam nomen præfeferre debebat, nifi illius, qui ad fumma pro Ecclefia Veronenfi agenda natus eft? Ut enim filentio præteream præclaras virtutes & egregias animi tui dotes, quibus Ecclefiam Tibi creditam mirum in modum adjuvifti & exornafti; quis non miretur excellentem prudentiam Tuam fortitudinem atque conftantiam, quibus Ecclefiaftica jura & propugnafti & defendifti ? Equidem quum in cæteris omnibus præclariffimis Verona Epifcopis prædecefforibus tuis Te parem effeceris, in hoc vicifti univerfos ac fuperafti. Quis enim jurium tum Epifcopalium, tum Parochialium defenfionem aut Te prudentius unquam aggreffus eft, aut conftantius profequutus aut felicius exfecutus? Profecto quæ cæteri ne tentare quidem aufi funt, Tu ad optimum finem perduxifti. Unde Te Paftore, Te Duce Veronenfis Ecclefia ea pace gaudet & tranquillitate, qua majorem exoptare non poteft; eaque unitate fe donatam videt, quam hactenus defiderare quidem valuit, obtinere nonnifi per Te valuit. Eoque magis gaudet quod hujufmodi unitate ac pace perpetuo fe fruituram confidit, cum ad eam stabiliendam, summam Sacerdotii & Imperii au&oritatem non fine mirabili fupremi Numinis providentia confpiraffe cognofcat (a). Libellum itaque, qui ea potiffimum de cauffa emittitur, ut Ecclefiaftica jura, pro quibus tuendis tanta cum laude elaborasti, ab omnibus dignofcerentur & fervarentur, ea, qua maxime polles benevolentia ac comitate obfecro excipias, illiufque editorem, qui fe Tibi obfequentiffimum profitetur, humiliter oro, benigne velis refpicere. IN (a) Benedictus XIV. in Conftit. quæ incipit Regis pacifici. An. 1756. XVI. Kalend. Junii; Excell. Senatu in Ducali die XXXI. Julii 1756. De ordine adminiftrandi Sacram. Pænitentiæ. pag. 21 pag. 28 De Abfolutione Sacramentali. pag. 29 De obfervandis in Abfolutione ab excommunicatione majori. pag. 30 pag. 30 pag. 31 Canones Pœnitentiales. pag. 32 pag. 40 De Ritibus in affervatione Euchariftiæ in Ecclefia adhibendis. pag. 41 pag. 42 De Obfervandis in adminiftratione Euch. pro infirmis. pag. 44 pag. 50 De Ritibus, tum in affervatione, tum in collatione fervandis. pag. De Quid præftare debeat Sacerdos, ut eos, qui moriuntur, adjuvet, Symbolum Sancti Athanafii. Orationes maxime piæ pro agonizante. Paffio D. N. Jefu Chrifti. Refponforia pro anima egreffa de corpore. Ordo Exequiarum. De nomine Matrimonij, & ejus duplici ratione. De Materia Forma, Miniftro Fine, & Effectu Matrimonii * pag. 152 pag. 154 Benedictio fuper Peregrinos exeuntes. Benedictio fuper baculos, & capfellas. |