PATROLOGIÆ

CURSUS COMPLETUS
SEU BIBLIOTHECA UNIVERSALIS, INTEGRA, UNIFORMIS, COMMODA, OECONOMICA,
OMNIUM SS. PATRUM, DOCTORUM SCRIPTORUMQUE ECCLESIASTICORUM,

SIVE LATINORUM, SIVE GRÆCORUM,
QUI AB ÆVO APOSTOLICO AD TEMPORA INNOCENTII III (ANNO 1216) PRO LATINIS
ET CONCILII FLORENTINI (ANN. 1439) PRO GRÆCIS FLORUERUNT :

RECUSIO CHRONOLOGICA
OMNIUM QUÆ EXSTITERE MONUMENTORUM CATHOLICÆ TRADITIONIS PER QUINDECIM PRIORA

ECCLESIÆ SÆCULA,

JUXTA EDITIONES ACCURATISSIMAS, INTER SE CUMQUE NONNULLIS CODICIBUS MANUSCRIPTIS COLLATAS, PERQUAM DILIGEN-
TER CASTIGATA; DISSERTATIONIBUS, COMMENTARIIS, VARIISQUE LECTIONIBUS CONTINENTER ILLUSTRATA; OMNIBUS
OPERIBUS POST AMPLISSIMAS EDITIONES QUÆ TRIBUS NOVISSIMIS SÆCULIS DEBENTUR ABSOLUTAS DETECTIS, AUCTA;
INDICIBUS PARTICULARIBUS ANALYTICIS, SINGULOS SIVE TOMOS SIVE AUCTORES ALICUJUS MOMENTI SUBSEQUENTI-
BUS, DONATA; CAPITULIS INTRA IPSUM TEXTUM RITE DISPOSITIS, NECNON ET TITULIS SINGULARUM PAGINA-
RUM MARGINEM SUPERIOREM DISTINGUENTIBUS SUBJECTAMQUE MATERIAM SIGNIFICANTIBUS, ADORNA-
TA; OPERIBUS CUM DUBIIS, TUM APOCRYPHIS, ALIQUA VERO AUCTORITATE IN ORDINE

AD TRADITIONEM ECCLESIASTICAM POLLENTIBUS, AMPLIFICATA ;
DUCENTIS ET AMPLIUS LOCUPLETATA INDICIBUS AUCTORUM SICUT ET OPERUM, ALPHABETICIS, CHRONOLOGICIS, STATI8-
TICIS, SYNTHETICIS, ANALYTICIS, ANALOGICIS, IN QUODQUE RELIGIONIS PUNCTUM, DOGMATICUM, MORALE, LITUR-
GICUM, CANONICUM, DISCIPLINARE, HISTORICUM, ET CUNCTA ALIA SINE ULLA EXCEPTIONE; SED PRÆSERTIM
DUOBUS INDICIBUS IMMENSIS ET GENERALIBUS, ALTERO SCILICET RERUM, QUO CONSULTO, QUIDQUID
NON SOLUM TALIS TALISVE PATER, VERUM ETIAM UNUSQUISQUE PATRUM, NE UNO QUIDEM OMIS30,
IN QUODLIBET THEMA SCRIPSERIT,

UNO INTUITU CONSPICIATUR; ALTERO SCRIPTURAE
SACRÆ, EX QUO LECTORI COMPERIRE SIT OBVIUM QUINAM PATRES ET IN QUIBUS OPERUM
SUORUM LOCIS SINGULOS SINGULORUM LIBRORUM s. SCRIPTURÆ VERSUS, A PRIMO

GENESEOS USQUE AD NOVISSIMUM APOCALYPSIS, COMMENTATI SINT:
ÉDITIO ACCURATISSIMA, CÆTERISQUE OMNIBUS FACILE ANTEPONENDA, SI PERPENDANTUR CHARACTERUM NITIDITAS,
CHARTA QUALITAS, INTEGRITAS TEXTUS, PERFECTIO CORRECTIONIS,

OPERUM RECUSORUM TUM VARIETAS,
TUM NUMERUS, FORMA VOLUMINUM PERQUAM COMMODA SIBIQUE IN TOTO PATROLOGIÆ DECURSU CONSTANTER
SIMILIS, PRETII EXIGUITAS, PRÆSERTIMQUE ISTA COLLECTIO, UNA, METHODICA ET

CHRONOLOGICA,
SEXCENTORUM FRAGMENTORUM OPUSCULORUMQUE HACTENUS HIC ILLIC SPARSORUM, PRIMUM AUTEM
IN NOSTRA BIBLIOTHECA, EX OPERIBUS ET MSS. AD OMNES ÆTATES, LOCOS, LINGUAS FORMASQUE

PERTINENTIBUS, COADUNATORUM.

SERIES LATINA,
IN QUA PRODEUNT PATRES, DOCTORES SCRIPTORESQUE ECCLESIÆ LATINÆ

A TERTULLIANO AD INNOCENTIUM III.

ACCURANTE J.-P. MIGNE,

Bibliothecæ Cleri aniversæ,
SIVE CURSUUM COMPLETORUM IN SINGULOS SCIENTIÆ ECCLESIASTICÆ RAMOS EDITORE.

PATROLOGIÆ GRÆCÆ TOMUS LXIII.

ENNODIUS, HORMISDA PAPA, TRETOLIUS PRESBYTERE ELPIS, USOR,BOETII, BOETIUS

PARISIIS,

APUD GARNIER FRATRES, EDITORES ET J.-P. MIGNE SUCCESSORES,

IN VIA DICTA: AVENUE DU MAINE, 189, OLIM, CHAUSSÉE DU MAINE 127.

1882

BR
60
o МЧ
t. 63
cop. 2

En typis societatis dictir Societas impressionis et librariæ administrationum viarumque ferralarum.

PAULO DUPONT. Parisiis, in via dicta Jean-Jacques-Rousseau, 41 (Cl.) 10).10.89.

ENNODII FELICIS,

TRIFOLII PRESBYTERI,

HORMISDÆ PAPÆ, ELPIDIS UXORIS BOETII

OPERA OMNIA,

AD RECENCIONEM BOETIANARUM LUCUBRATIONUM FACEM PRÆFERENTIBUS EDITIONIBUS VARIIS

QUARUM UNA, LIBRORUM SCILICET DE CONSOLATIONE PHILOSOPHIÆ, AD USUM DELPHINI ACCURATISSIME EXCUSA EST; ALTERA, INTER OMNES AMPLITUDINE PRINCIPEM LOCUM OBTINENS,

MÉMORATISSIMO GLAREANI NOMINE PRÆSIGNATUR ;
TERTIA; QUÆ EST OPUSCULORUM THEOLOGICORUM, ERUDITISSIMUM VALLINUM

AGNOSCIT AUCTOREM ; QUARTA DEMUM, NONNULLA
MONUMENTA INEDITA EXHIBENS, ILLUSTRISSIMO CARDINALI

MAIO DEBETUR ;
CÆTERORUM VERO AUCTORUM EXEMPLAR SUPPEDITANTIBUS GALLANDIO, MANSI NECNON

ET BREVIARIO ROMANO.

BOETII TOMUS PRIOR.

CÆTERORUM TOMUS UNICUS.

PARISIIS

APUD GARNIER FRATRES, EDITORES ET J.-P. MIGNE' SUCCESSORES,

IN VIA DICTA: AVENUE DU MAINE, 189, OLIM, CHAUSSÉE DU MAINE, 127.

1882

AUCTORUM ET OPERUM QUI IN HOC TOMO LXIII CONTINETNUR.

537

Hymni duo in honorem SS. Petri et Pauli.

BOETIUS. - OPERA PHILOSOPHICA.

De consolatione Philosophiæ libri quinque.
De unitate et uno.
De Arithmetica libri duo .
De Musica libri quinque.

1075
1079
1167

3

1. Magnus Felix Ennodius Gallum prosapia (a), et A perstes exstitit. Nam ex ejus epitaphio a Sirmondo (o) quidem illustri admodum, natumque Arelate se fuisse aliisque relato, ipsum ex hoc vita in cælum emigrasse testatur (6) : quæ est sententia virorum eruditorum, intelligimus xvi cal. Augusti Valerio V. C. consule, quibus Gallicam historiam litterariam acceptam re quo die in Ecclesiæ tabulis cjus memoria quotannis ferimus (c), licet Sirmondus (d), Sollerius (e) aliique recolitur; adeoque anno Domini $21, annum agenhac de re ambigere videantur. Ejus ortus anno Chri tem 48. Hujusmodi autem chronica notatio ex 'eo sti 473 illigandus comperitur, quippe qui anno 521, desumitur, quod sanctus præsul annorum ferme 16 ætatis 48, e vivis excesserit, ut infra manifestum fiet. esset, ut ipsemet testatur (p), quo tempore in Italiam Litteris primum humanioribus Mediolani a puero ingressus est Theodericus, anno scilicet 489, qui excultus (f), deinceps vel ipsa studiorum liberalium quidem ætatis annus si cum Valerii consulatu comnomina se fuisse detestatum profitetur (g). Postmo ponatur, quo currente depositus fuisse describitur; dom anno 489, ætatis suæ 16, amitæ quæ ipsum annus Ennodii postremus fuerit 48, Christi 521, ut aloerat solatio destitutus, nobilissimam ac prædivi recte arguit Sirmondus (9). tem uxorem duxit (h). At paucis post annis sæculo II. De sancti hujus præsulis Ticinensis litterarum nuntium remittens, ecclesiasticæ militiæ nomen dedit : monumentis plura erudite observant accurati Gallicæ atque ab Epiphanio Ticinensi antistite diaconus ordi- B Historiæ litterariæ scriptores (r), quos proinde connatus (1), religiosi propositi consortem quoque habuit sulere operæ pretium fuerit. Ne vero penitus officio uxorem (j). Clero addictus, Servilione magistro usus nostro deesse videamur, huc afferre libet de iisdem est, a quo sacris institutis fuit imbutus (k) : ut pro doctissimi Sirmundi judicium (s): « Si quid limi, ait, pterea minus recte censuerit Sollerius (1), Ennodium Ennodio sua ælas aspersit, non idcirco fluentem in sub Servilione liberalibus disciplinis operam dedisse. ejus scriptis ingenii eloquentiæque fontem possumus Interea in legatione Burgundica quæ in annum inci non amare; aut quia in ejus poematis claudicat indit 494 comes additus episcopo suo Epiphanio Enno terdum versus, rectam ubique sententiam et acumen dius perhibetur (m); et quidem dum diaconi munere non amplecti. Quid illa, propter quam infimæ quoque fungeretur : eo enim in gradu diu ipsum constitisse notæ auctores expeti solent, temporum notitia et illuillud suadet, quod anno 513 egregium Apologeticum stratio? Quis enim est qui in epistolis Ennodii, pro synodo Palmari adhuc diaconus conscripserit: Symmachos, Horníisdas, Cæsarios, Faustos, Boetios, qua de re Pagium consulas velim (n). Quin etiam forte Liberios, Aratores, Elpidios et reliqua ejus ætatis haod ultra eum gradum processerit usque ad annum lumina non libenter recognoscat ? aut quem in uno 510 aut 511, quo, Epiphanii successore Maximo II c Theoderici Panegyrico, vel in una Vita Epiphanii Tivita functo, ad Ecclesiæ Ticinensis episcopatum fuit cinensis, varia rerum illo sæculo in Italia, Gallia, evectus. Multa præclare gessit in cathedrali sede Germania, Græcia gestarum commmemoratio non afconstitutus ; ejusque imprimis enituit spectata virtus ficiat? Dictiones quippe declamationesque præteret doctrina in gemina illa legatione ad Anastasium mitto; quæ mea quidem sententia sunt ejusmodi, ut imperatorem, quam sub Hormisda papa orthodoxæ cum postremæ omnium apud Latinos natæ videantur, fidei causa suscepit annis 515 et 517, licet utraque cum primis mediisque conferri possint, et tanquam veteratoris principis artibus ad irritum cesserit, ut ex rosæ alienis mensibus ortæ cariores esse debeant. » ecclesiasticis Baronii Annalibus constat. Ad Ecclesiam Et alibi (t) : « Ennodius ea ingenii fama floruit et suam reversus beatus antistes, haud multo post su doctrinæ, ut non solum in pretio essent quæ sua (a) Ennod. lib. I, epist. 2.

(k) Id. lib. v, epist. 14.
b) Id. lib. vii, epist. 8.

(l) Soller. I. c., pag. 272, num. 2.
(c) Hist. littéraire de la France, tom. III, pag. 96. (m) Ennod. Vit. Epiph., pag. 153, C.
d) Sirm. Vit. Ennod. opp. ejus præm.

(n) Pagi ad ann. 502, $S 3 et 4.
le) Soller. Act. SS. tom. IV Aug., pag. 271, (0) Sirm. Vit. Ennod.
num. 5.

(p) Ennod. Euchar., pag, 160, e. WEnnod. Euchar. infra, pag. 159, c.

D

(9) Sirm. ad Ennod. Euchar., 1. c. (g) Id. lib. 1x, epist. 1.

(n) Hist. littéraire de la France, tom. III, pag. (h) Id. Euchar., pag. 160, e, a. (1) Id. Vit. Epiph, pag. 196, 6.

(s) Sirm. epist. ad opp. Ennod. Id. Euchar., pag. 160, d.

(1) Id. Vit. Ennod. PATROL. LXII.

1

100 scqq.

379