Obrazy na stronie
PDF
ePub

Inhalt. I. Odysseus will nicht leer nach Hause kommen, da in den Augen der Zeitgenossen Adel und

Tüchtigkeit ohne Reichtum keinen Pfifferling wert sind. V. 1-8.

II. Tiresias giebt ihm den Rat, um den Preis persönlicher Erniedrigung Erbschleicherei zu treiben. Odysseus ist zuerst empört darüber, aber er ergiebt sich darein, da sich kein anderer Weg, wieder zu Vermögen zu kommen, zeigt. V. 9-22.

III. Tiresias giebt Odysseus genaue Anweisung, wie er beim Erbschleichen sich verhalten solle. V. 23-110.

1.

Er muß dem reichen Testator allerlei lästige Pflichten abnehmen. V. 23-44. 2. Er muß auch da seine Netze auswerfen, wo der Testator einen kränklichen Sohn hat. V. 45-50.

3. Er muß besondere Vorsicht üben, wenn
ihm das Testament zum Lesen gereicht
wird. Erläuterung durch die Geschichte
vom Erbschleicher Nasica. V. 51-69.
4. Er muß die Verwandten des schwach-
köpfigen Testators auf seine Seite bringen.
V. 70-72.

5. Den Testator selbst muß er mit jedem
Opfer zu gewinnen suchen, so daß selbst
die Ehre seiner Gattin ihm um diesen
Preis feil sein muß. V. 73-88a.
6. Er muß seine Speichelleckerei klug nach
dem Charakter des Testators bemessen.

V. 88b-98.

7. Er muß auch nach des Testators Tode und wenn er sein Ziel erreicht hat, klug verfahren, um weiterhin andere alte Narren einfangen zu können. V. 99-110.

5

Ulixes Hoc quoque, Tiresia, praeter narrata petenti responde, quibus amissas reparare queam res artibus atque modis. quid rides? Tir. iamne doloso non satis est Ithacam revehi patriosque Penatis aspicere? Ul. o nulli quicquam mentite, vides ut nudus inopsque domum redeam te vate; neque illic aut apotheca procis intacta est aut pecus; atqui et genus et virtus, nisi cum re, vilior alga est. Tir. quando pauperiem missis ambagibus horres, accipe, qua ratione queas ditescere. turdus sive aliud privum dabitur tibi, devolet illuc, res ubi magna nitet domino sene; dulcia poma et quoscumque feret cultus tibi fundus honores, ante Larem gustet venerabilior Lare dives: qui quamvis periurus erit, sine gente, cruentus sanguine fraterno, fugitivus, ne tamen illi tu comes exterior, si postulet, ire recuses.

10

15

Ul. utne tegam spurco Damae latus? haut ita Troiae me gessi, certans semper melioribus. Tir. ergo pauper eris. Ul. fortem hoc animum tolerare iubebo, 20 et quondam maiora tuli. tu protinus, unde

divitias aerisque ruam, dic, augur, acervos.

Tir. dixi equidem et dico: captes astutus ubique testamenta senum, neu, si vafer unus et alter insidiatorem praeroso fugerit hamo,

25

aut spem deponas aut artem inlusus omittas. magna minorve foro si res certabitur olim: vivet uter locuples sine gnatis, improbus, ultro qui meliorem audax vocet in ius, illius esto defensor; fama civem causaque priorem sperne, domi si gnatus erit fecundave coniunx. ,Quinte' puta aut ‚Publi' gaudent praenomine molles ,tibi me virtus tua fecit amicum:

auriculae

ius anceps novi, causas defendere possum;

eripiet quivis oculos citius mihi, quam te

30

35

contemptum quassa nuce pauperet: haec mea cura est,

nequid tu perdas neu sis iocus.' ire domum atque pelliculam curare iube; fi cognitor ipse;

persta atque obdura, seu rubra Canicula findet infantis statuas, seu pingui tentus omaso

40

Furius hibernas cana nive conspuet Alpis.

,nonne vides' aliquis cubite stantem prope tangens inquiet, ut patiens, ut amicis aptus, ut acer? plures adnabunt thynni et cetaria crescent.

sicui praeterea validus male filius in re praeclara sublatus aletur, ne manifestum caelibis obsequium nudet te, leniter in spem adrepe officiosus, uti scribare secundus heres et, siquis casus puerum egerit Orco, in vacuum venias: perraro haec alea fallit.

qui testamentum tradet tibi cumque legendum, abnuere et tabulas a te removere memento, sic tamen, ut limis rapias, quid prima secundo cera velit versu; solus multisne coheres, veloci percurre oculo. plerumque recoctus scriba ex quinqueviro corvum deludet hiantem, captatorque dabit risus Nasica Corano.

Ul. num furis? an prudens ludis me obscura

[canendo?

Tir. o Laërtiade, quicquid dicam, aut erit aut non: divinare etenim magnus mihi donat Apollo. Ul. quid tamen ista velit sibi fabula, si licet, ede. Tir. tempore, quo iuvenis Parthis horrendus, ab alto demissum genus Aenea, tellure marique magnus erit, forti nubet procera Corano

45

50

55

60

filia Nasicae, metuentis reddere soldum.

65

tum gener hoc faciet: tabulas socero dabit atque

ut legat orabit; multum Nasica negatas

accipiet tandem et tacitus leget invenietque nil sibi legatum praeter plorare suisque.

illud ad haec iubeo: mulier si forte dolosa

70

libertusve senem delirum temperet, illis

accedas socius; laudes, lauderis ut absens.
adiuvat hoc quoque, sed vincit longe prius ipsum
expugnare caput. scribet mala carmina vecors:
laudato. scortator erit: cave te roget; ultro
Penelopam facilis potiori trade. Ul. putasne,
perduci poterit tam frugi tamque pudica,
quam nequiere proci recto depellere cursu ?
Tir. venit enim magnum donandi parca iuventus,
nec tantum veneris quantum studiosa culinae:
sic tibi Penelope frugi est; quae si semel uno
de sene gustarit tecum partita lucellum,

75

80

ut canis a corio numquam absterrebitur uncto.

me sene, quod dicam, factum est: anus improba Thebis

[blocks in formation]

neu desis operae neve inmoderatus abundes.
difficilem et morosum offendet garrulus; ultra
non etiam sileas; Davus sis comicus atque
stes capite obstipo, multum similis metuenti.
obsequio grassare; mone, si increbruit aura,
cautus uti velet carum caput; extrahe turba
oppositis umeris; aurem substringe loquaci.
importunus amat laudari: donec ,ohe iam!'
ad caelum manibus sublatis dixerit, urge et
crescentem tumidis infla sermonibus utrem.

cum te servitio longo curaque levarit

90

95

100

et certum vigilans,quartae sit partis Ulixes' audieris,heres':,ergo nunc Dama sodalis nusquam est? unde mihi tam fortem tamque fidelem?" sparge subinde et, si paulum potes, inlacrimare; est gaudia prodentem voltum celare. sepulcrum

permissum arbitrio sine sordibus exstrue: funus egregie factum laudet vicinia, siquis

105

forte coheredum senior male tussiet, huic tu
dic, ex parte tua seu fundi sive domus sit
emptor, gaudentem nummo te addicere. sed me
imperiosa trahit Proserpina: vive valeque.

110

6.

Wo ist die Heimat des Glückes?

Wo ist das Glück zu finden? Im Gebiete des Weltgetümmels oder in stiller Zurückgezogenheit? Diese Frage sucht Horaz in dieser entzückendsten seiner Satiren zu beantworten. Im Jahre 33 hatte der Dichter sein Landgut von Maecenas erhalten und er konnte sich nunmehr, wenn nicht die Pflicht gegenüber dem Freunde ihn in Rom zurückhielt, aus dem lärmenden Treiben der Großstadt zurückziehen und in der Einsamkeit des Landes den behaglichen und gemütlichen Verkehr mit seinen gleichgesinnten Nachbarn pflegen, der seiner Lebensanschauung und seinen Wünschen entsprach. Der Dichter war, wie er Sat. I 6 ausführt, allem Strebertum abhold. Die goldene Mittelstraße ist in jeder Beziehung seine Richtschnur. Er ist dankbar dafür, daß er weder reich noch arm ist. (Od. I 10, Str. 2), er freut sich, in den Kreis hochstehender und edler Männer zugelassen zu sein (Sat. I 6), aber er verzichtet darauf, selbst durch sie in eine einflußreiche Stellung zu gelangen.

Nie ist dies Lebensideal Horazens höher gehalten worden als im ausgehenden 18. Jahrhundert, in der Zeit, da Vossens Luise im Pfarrer von Grünau es den Zeitgenossen so schön und verlockend zu malen wußte. Ist das richtig? Was würde aus dem Fortschritte der Menschheit auf allen Lebensgebieten, wenn alle Guten und Weisen nicht mehr mitthun wollten? Muß nicht vielmehr der Jugend unserer Zeit der Lebensgrundsatz Achills:

αἰὲν ἀριστεύειν καὶ ὑπείροχον ἔμμεναι ἄλλων,

« PoprzedniaDalej »