Obrazy na stronie
PDF
ePub

35

ut iugulent hominem, surgunt de nocte latrones: ut te ipsum serves, non expergisceris? atqui si noles sanus, curres hydropicus; et ni posces ante diem librum cum lumine, si non intendes animum studiis et rebus honestis, invidia vel amore vigil torquebere. nam cur, quae laedunt oculum, festinas demere: siquid est animum, differs curandi tempus in annum? dimidium facti, qui coepit, habet: sapere aude; 40 incipe! qui recte vivendi prorogat horam, rusticus expectat, dum defluat amnis: at ille labitur et labetur in omne volubilis aevum.

quaeritur argentum puerisque beata creandis

uxor, et incultae pacantur vomere silvae:

45

quod satis est cui contingit, nil amplius optet. non domus et fundus, non aeris acervus et auri aegroto domini deduxit corpore febris,

non animo curas: valeat possessor oportet,

si comportatis rebus bene cogitat uti.

qui cupit aut metuit, iuvat illum sic domus et res, ut lippum pictae tabulae, fomenta podagram, auriculas citharae collecta sorde dolentis. sincerum est nisi vas, quodcumque infundis,

acescit.

50

sperne voluptates: nocet empta dolore voluptas. 55

semper avarus eget: certum voto pete finem.

invidus alterius macrescit rebus opimis:

invidia Siculi non invenere tyranni

maius tormentum. qui non moderabitur irae, infectum volet esse, dolor quod suaserit et mens, 60 dum poenas odio per vim festinat inulto.

ira furor brevis est; animum rege; qui nisi paret, imperat; hunc frenis, hunc tu compesce catena.

fingit equum tenera docilem cervice magister ire viam, qua monstret eques; venaticus, ex quo tempore cervinam pellem latravit in aula,

65

militat in silvis catulus. nunc adbibe puro

pectore verba puer, nunc te melioribus offer:

quo semel est inbuta recens, servabit odorem testa diu. quodsi cessas aut strenuus anteis,

nec tardum opperior nec praecedentibus insto.

70

3.

Die Gelehrsamkeit im Feldlager.

An Iulius Florus.

Des Augustus Stiefsohn Tiberius war ein Verehrer der hellenistischen Dichtung und sammelte deshalb gern einen Kreis von jungen Anhängern derselben um sich. Als im Jahre 21 Augustus nach Asien aufbrach, um endlich die Parther zum Frieden mit Rom zu zwingen, ließ er das Heer unter dem Kommando des 21jährigen Tiberius auf dem Landwege nach Asien marschieren. Im Jahre 20 gelang es Tiberius, Tigranes wieder in Armenien auf den Thron zu setzen. Auch auf diesem Zuge waren eine Menge jugendlicher Freunde der hellenistischen Dichtung, darunter nicht wenige Bekannte unseres Dichters, in seinem Gefolge. An einen dieser Bekannten ist der vorliegende Brief gerichtet, der sich nach dem Ergehen, den Arbeiten und den persönlichen Erlebnissen einzelner Freunde erkundigt. Von Iulius Florus, an den diese wie auch Epi. II 2 gerichtet ist, wissen wir nur aus unserm Briefe, daß er Dichter und Jurist war.

Zeit. Herbst 21, als das Heer noch auf dem Marsche war. Inhalt. I. Horaz erkundigt sich, wo das Heer sich

[blocks in formation]

II. Er fragt an, welchen litterarischen Arbeiten

der gelehrte Stab obliege. V. 6-8.

III. Er will Auskunft über Florus, sein Verhältnis
zu seinem Freunde Munatius,
mit dem er zu-

weilen sich zankt, und über andere Freunde.
bis 36.

Iuli Flore, quibus terrarum militet oris Claudius, Augusti privignus, scire laboro. Thracane vos Hebrusque nivali compede vinctus, an freta vicinas inter currentia turris,

V. 9

an pingues Asiae campi collesque morantur? quid studiosa cohors operum struit? hoc quoque

5

curo.

quis sibi res gestas Augusti scribere sumit?
bella quis et paces longum diffundit in aevum ?
quid Titius, Romana brevi venturus in ora?
Pindarici fontis qui non expalluit haustus,
fastidire lacus et rivos ausus apertos.

ut valet? ut meminit nostri? fidibusne Latinis
Thebanos aptare modos studet auspice Musa,
an tragica desaevit et ampullatur in arte?

10

quid mihi Celsus agit? monitus multumque monendus, 15 privatas ut quaerat opes et tangere vitet

scripta, Palatinus quaecumque recepit Apollo,

ne, si forte suas repetitum venerit olim grex avium plumas, moveat cornicula risum furtivis nudata coloribus.

ipse quid audes?

quae circumvolitas agilis thyma? non tibi parvum
ingenium, non incultum est et turpiter hirtum:
seu linguam causis acuis seu civica iura
respondere paras seu condis amabile carmen,

20

prima feres hederae victricis praemia. quodsi frigida curarum fomenta relinquere posses, quo te caelestis sapientia duceret, ires.

25

hoc opus, hoc studium parvi properemus et ampli, si patriae volumus, si nobis vivere cari.

debes hoc etiam rescribere, sit tibi curae,

30

quantae conveniat, Munatius? an male sarta gratia nequicquam coit et rescinditur, ac vos seu calidus sanguis seu rerum inscitia vexat indomita cervice feros? ubicumque locorum vivitis, indigni fraternum rumpere foedus, pascitur in vestrum reditum votiva iuvenca.

4.

Komm zu mir, Freund!

An Albius Tibullus.

35

Horaz

An Tibullus ist auch Ode I 33 gerichtet. ist ihm innig befreundet. Tibull hatte ein Landgut bei Pedum (Taf. I C 2), also nicht fern von Horazens Sabinum. Horaz hat lange vom Freunde nichts gehört, doch hat man ihm berichtet, der heitere Tibull sei düster und melancholisch geworden. Darum erkundigt Horaz sich nach des Freundes Ergehen und lädt ihn zu sich auf sein Sabinum ein, wo er durch des Briefschreibers Wohlsein und guten Humor aufgeheitert werden wird.

Zeit. Tibull starb im Jahre 19. Vielleicht ist seine düstere Stimmung durch die Kränklichkeit vor seinem Tode hervorgerufen und das Gedicht könnte also vielleicht 20 entstanden sein. Doch ist natürlich auch ein früherer Zeitpunkt nicht ausgeschlossen.

Inhalt. I. Was treibst du auf deinem Gute? V. 1—5.

II. Denk daran, ein wie glückliches Los dir ge

fallen ist. V. 6-11.

III. Vergiß nicht, die Gegenwart zu genießen und komm zu mir, daß ich dich aufheitere. V. 12 bis 16.

Albi, nostrorum sermonum candide iudex, quid nunc te dicam facere in regione Pedana? scribere quod Cassi Parmensis opuscula vincat, an tacitum silvas inter reptare salubris, curantem quicquid dignum sapiente bonoque est?

non tu corpus eras sine pectore: di tibi formam, di tibi divitias dederunt artemque fruendi. quid voveat dulci nutricula maius alumno, qui sapere et fari possit quae sentiat, et cui gratia, fama, valetudo contingat abunde, et mundus victus non deficiente crumina?

inter spem curamque, timores inter et iras omnem crede diem tibi diluxisse supremum: grata superveniet quae non sperabitur hora. me pinguem et nitidum bene curata cute vises, cum ridere voles, Epicuri de grege porcum.

5

10

15

5.

Einladung zur Kaisersgeburtstagsfeier. An Manlius Torquatus.

Horaz lädt den Sachwalter Torquatus, an den auch Od. IV 7 (vgl. die Einleitung zu dieser Ode) gerichtet ist, in sein Haus in Rom ein, damit er Kaisers Geburtstag mit ihm feiere. Der Freund kann sich nur schwer von seinen vielen Geschäften, vor allem dem ihn zur Zeit in Anspruch nehmenden Prozeß des Moschus, losreißen, weshalb Horaz ihn mahnt, daß man nicht blos Güter erwerben, sondern sie auch genießen solle.

Zeit. Der Tag ist der 22. September, da Augustus Geburtstag auf den 23. fällt. Des Kaisers Geburtstag wurde

« PoprzedniaDalej »