III. Gebet an Fortuna um Schutz für den 1. O diva, gratum quae regis Antium, praesens vel imo tollere de gradu mortale corpus vel superbos vertere funeribus triumphos: 2. te pauper ambit sollicita prece Carpathium pelagus carina; 3. te Dacus asper, te profugi Scythae urbesque gentesque et Latium ferox regumque matres barbarorum et purpurei metuunt tyranni, 4. iniurioso ne pede proruas stantem columnam, neu populus frequens concitet imperiumque frangat; 5. te semper anteit serva Necessitas, clavos trabalis et cuneos manu gestans aena, nec severus 5 10 15 uncus abest liquidumque plumbum; 20 6. te Spes et albo rara Fides colit velata panno nec comitem abnegat, utcumque mutata potentis veste domos inimica linquis. 7. at volgus infidum et meretrix retro periura cedit, diffugiunt cadis cum faece siccatis amici, ferre iugum pariter dolosi. 25 8. serves iturum Caesarem in ultimos orbis Britannos et iuvenum recens 30 examen Eois timendum partibus Oceanoque rubro. 9. eheu cicatricum et sceleris pudet liquimus? unde manum iuventus 10. metu deorum continuit? quibus Massagetas Arabasque ferrum. 35 40 36. Dem heimgekehrten Freunde. An Pomponius Numida. Form. Nr. 9. Anlass. Numida, ein Freund des Dichters und des Q. Aelius Lamia (Vgl. Od. I 26) ist weit hinten im Westen" gewesen und glücklich heimgekehrt. Horaz fordert deshalb zu einem ausgelassenen Begrüßungsmahle auf. Zeit. Unbestimmbar. Inhalt. I. Gruß an den Heimgekehrten. Str. 1-5a. 1. Et ture et fidibus iuvat placare et vituli sanguine debito 2. custodes Numidae deos, qui nunc Hesperia sospes ab ultima 3. caris multa sodalibus, nulli plura tamen dividit oscula 5 4. quam dulci Lamiae, memor actae non alio rege puertiae 5. mutataeque simul togae. Cressa ne careat pulchra dies nota, 6. neu promptae modus amphorae neu morem in Salium sit requies pedum, 7. neu multi Damalis meri Bassum Threicia vincat amystide, 8. neu desint epulis rosae neu vivax apium neu breve lilium. 9. omnes in Damalin putris deponent oculos, nec Damalis novo 10. divelletur adultero, lascivis hederis ambitiosior. 10 15 20 37. Das gerettete Vaterland. Form. Nr. 15. Anlass. Im September 30 fiel Alexandria in Octavians Hände und Antonius endete durch Selbstmord. Als die Nachricht davon durch M. Tullius Cicero, des Redners Sohn, nach Rom kam, wurde vom Senate ein großartiges Dankfest beschlossen. Aber noch immer lagerte über Rom die düstere Stimmung wegen der gefährlichen Kleopatra, die Caesar und Antonius in ihre Netze zu ziehen gewußt hatte. Bei Octavian gelang ihr das nicht und weil sie nicht als Gefangene seinem Triumphzuge folgen wollte, gab sie sich den Tod. Als die Kunde davon nach Rom kam, gab der Dichter dem Gefühl der Befreiung von schwerer Sorge durch dies Lied Ausdruck. Der Anfang erinnert an das Jubellied des Alcaeus beim Tode des Tyrannen Myrsilos: Νῦν χρὴ μεθύσθην καί τινα πρὸς βίαν Zeit. Ende 30. Inhalt. I. Aufforderung zur Freude. Str. 1. II. Grund der Freude: Der Tod der Kleo- 1. Nunc est bibendum, nunc pede libero tempus erat dapibus, sodales. 2. antehac nefas depromere Caecubum cellis avitis, dum Capitolio regina dementis ruinas funus et imperio parabat 3. contaminato cum grege turpium morbo virorum, quidlibet impotens sperare fortunaque dulci ebria. sed minuit furorem 4. vix una sospes navis ab ignibus, mentemque lymphatam Mareotico redegit in veros timores Caesar, ab Italia volantem. 5. remis adurgens, accipiter velut mollis columbas aut leporem citus venator in campis nivalis Haemoniae, daret ut catenis 6. fatale monstrum. quae generosius perire quaerens nec muliebriter 5 10 15 20 expavit ensem nec latentis 7. ausa et iacentem visere regiam 8. deliberata morte ferocior, saevis Liburnis scilicet invidens privata deduci superbo non humilis mulier triumpho. 25 30 38. Liebe und Wein. Form. Nr. 13. Anlass. Der Dichter fordert seinen Diener auf, die Zurüstungen zu einem Mahle zu treffen, das der Venus (Myrte) und dem Bacchus (Weinlaub) zu Ehren ohne Gepränge gehalten werden soll. Inhalt. I. Ich hasse öde Pracht. Str. 1. II. Myrte und Weinlaub genügen. Str. 2. 1. Persicos odi, puer, apparatus, sera moretur. 2. simplici myrto nihil adlabores sedulus, curo: neque te ministrum 5 |