Obrazy na stronie
PDF
ePub

III. Gebet an Fortuna um Schutz für den
Kaiser und Segen für Roms Waffen.
Str. 8-10.

1. O diva, gratum quae regis Antium, praesens vel imo tollere de gradu mortale corpus vel superbos

vertere funeribus triumphos:

2. te pauper ambit sollicita prece
ruris colonus, te dominam aequoris
quicumque Bithyna lacessit

Carpathium pelagus carina;

3. te Dacus asper, te profugi Scythae urbesque gentesque et Latium ferox regumque matres barbarorum et purpurei metuunt tyranni,

4. iniurioso ne pede proruas

stantem columnam, neu populus frequens
,,ad arma" cessantis,,,ad arma"

concitet imperiumque frangat;

5. te semper anteit serva Necessitas, clavos trabalis et cuneos manu

gestans aena, nec severus

5

10

15

uncus abest liquidumque plumbum;

20

6. te Spes et albo rara Fides colit

velata panno nec comitem abnegat, utcumque mutata potentis

veste domos inimica linquis.

7. at volgus infidum et meretrix retro

periura cedit, diffugiunt cadis

cum faece siccatis amici,

ferre iugum pariter dolosi.

25

8. serves iturum Caesarem in ultimos

orbis Britannos et iuvenum recens

30

examen Eois timendum

partibus Oceanoque rubro.

9. eheu cicatricum et sceleris pudet
fratrumque. quid nos dura refugimus
aetas? quid intactum nefasti

liquimus? unde manum iuventus

10. metu deorum continuit? quibus
pepercit aris? o utinam nova
incude diffingas retunsum in

Massagetas Arabasque ferrum.

35

40

36.

Dem heimgekehrten Freunde.

An Pomponius Numida.

Form. Nr. 9.

Anlass. Numida, ein Freund des Dichters und des Q. Aelius Lamia (Vgl. Od. I 26) ist weit hinten im Westen" gewesen und glücklich heimgekehrt. Horaz fordert deshalb zu einem ausgelassenen Begrüßungsmahle auf.

Zeit. Unbestimmbar.

Inhalt. I. Gruß an den Heimgekehrten. Str. 1-5a.
II. Aufforderung zur Festfreude. Str. 5b-10.

1. Et ture et fidibus iuvat

placare et vituli sanguine debito

2. custodes Numidae deos,

qui nunc Hesperia sospes ab ultima

3. caris multa sodalibus,

nulli plura tamen dividit oscula

5

4. quam dulci Lamiae, memor

actae non alio rege puertiae

5. mutataeque simul togae.

Cressa ne careat pulchra dies nota,

6. neu promptae modus amphorae

neu morem in Salium sit requies pedum,

7. neu multi Damalis meri

Bassum Threicia vincat amystide,

8. neu desint epulis rosae

neu vivax apium neu breve lilium.

9. omnes in Damalin putris

deponent oculos, nec Damalis novo

10. divelletur adultero,

lascivis hederis ambitiosior.

10

15

20

37.

Das gerettete Vaterland.

Form. Nr. 15.

Anlass. Im September 30 fiel Alexandria in Octavians Hände und Antonius endete durch Selbstmord. Als die Nachricht davon durch M. Tullius Cicero, des Redners Sohn, nach Rom kam, wurde vom Senate ein großartiges Dankfest beschlossen. Aber noch immer lagerte über Rom die düstere Stimmung wegen der gefährlichen Kleopatra, die Caesar und Antonius in ihre Netze zu ziehen gewußt hatte. Bei Octavian gelang ihr das nicht und weil sie nicht als Gefangene seinem Triumphzuge folgen wollte, gab sie sich den Tod. Als die Kunde davon nach Rom kam, gab der Dichter dem Gefühl der Befreiung von schwerer Sorge durch dies Lied Ausdruck. Der Anfang erinnert an das Jubellied des Alcaeus beim Tode des Tyrannen Myrsilos:

Νῦν χρὴ μεθύσθην καί τινα πρὸς βίαν
πώνην, ἐπειδὴ κάτθανε Μύρσιλος.

Zeit. Ende 30.

Inhalt. I. Aufforderung zur Freude.

Str. 1.

II. Grund der Freude: Der Tod der Kleo-
patra, die Rom gefährlich war, Str. 2-8.
1. wegen der Pläne, die sie gegen Rom
im Schilde führte; Str. 2-5.
2. wegen der Entschlossenheit und Geistes-
größe, mit der sie sie im Falle des
Sieges ausgeführt hätte. Str. 6-8.

1. Nunc est bibendum, nunc pede libero
pulsanda tellus; nunc Saliaribus
ornare pulvinar deorum.

tempus erat dapibus, sodales.

2. antehac nefas depromere Caecubum cellis avitis, dum Capitolio

regina dementis ruinas

funus et imperio parabat

3. contaminato cum grege turpium morbo virorum, quidlibet impotens

sperare fortunaque dulci

ebria. sed minuit furorem

4. vix una sospes navis ab ignibus, mentemque lymphatam Mareotico redegit in veros timores

Caesar, ab Italia volantem.

5. remis adurgens, accipiter velut mollis columbas aut leporem citus venator in campis nivalis

Haemoniae, daret ut catenis

6. fatale monstrum. quae generosius perire quaerens nec muliebriter

5

10

15

20

expavit ensem nec latentis
classe cita reparavit oras;

7. ausa et iacentem visere regiam
voltu sereno, fortis et asperas
tractare serpentes, ut atrum
corpore combiberet venenum,

8. deliberata morte ferocior,

saevis Liburnis scilicet invidens

privata deduci superbo

non humilis mulier triumpho.

25

30

38.

Liebe und Wein.

Form. Nr. 13.

Anlass. Der Dichter fordert seinen Diener auf, die Zurüstungen zu einem Mahle zu treffen, das der Venus (Myrte) und dem Bacchus (Weinlaub) zu Ehren ohne Gepränge gehalten werden soll.

[blocks in formation]

Inhalt. I. Ich hasse öde Pracht. Str. 1.

II. Myrte und Weinlaub genügen. Str. 2.

1. Persicos odi, puer, apparatus,
displicent nexae philyra coronae:
mitte sectari, rosa quo locorum

sera moretur.

2. simplici myrto nihil adlabores

sedulus, curo: neque te ministrum
dedecet myrtus neque me sub arta
vite bibentem.

5

« PoprzedniaDalej »