Obrazy na stronie
PDF
ePub

1. Festo quid potius die

Neptuni faciam? prome reconditum,

2. Lyde, strenua Caecubum,

munitaeque adhibe vim sapientiae,

3. inclinare meridiem

sentis ac, veluti stet volucris dies,

4. parcis deripere horreo

5. nos cantabimus invicem

5

cessantem Bibuli consulis amphoram?

Neptunum et viridis Nereidum comas;

10

Latonam et celeris spicula Cynthiae;

6. tu curva recines lyra

7. summo carmine, quae Cnidon

fulgentisque tenet Cycladas et Paphum

8. iunctis visit oloribus;

dicetur merita nox quoque nenia.

15

29.

Einladung aufs Land.

An C. Cilnius Maecenas.

Form. Nr. 15.

Anlass. Maecenas, auf dem während des Actischen Krieges die civiles super urbe curae lasten (Od. III 8, 17), wird von Horaz aufs Land eingeladen, damit er in der heißen Sommerzeit sich dort erhole.

Zeit. Nach V. 27 f. ist die Schlacht bei Actium schon geschlagen, da Horaz sonst doch die bange Sorge um die Hauptentscheidung erwähnt hätte. Alexandria fiel im September 30, also gehört das Gedicht in den Juli (Str. 5) 29.

Inhalt. I. Die Einladung aufs Land. Str. 1—2. II. Gründe für Maecenas, sie anzunehmen: Str. 3 bis 16.

[blocks in formation]

2. Der Reiz, den das einfache Landleben für den reichen Mann hat. Str. 4.

3. Die Glut des Sommers.

Str. 5-6.

4. Die Notwendigkeit, sich von den Amtsgeschäften zu erholen. Str. 7.

5. Nur die Gegenwart gehört uns und was wir in ihr genossen haben, kann die Zukunft, sie bringe, was sie wolle, uns nicht wieder entreißen. Str. 8-12.

6. Das Beispiel des Freundes.

1. Tyrrhena regum progenies, tibi
non ante verso lene merum cado
cum flore, Maecenas, rosarum et
pressa tuis balanus capillis

Str. 13-16.

2. iamdudum apud me est: eripe te morae,
ne semper udum Tibur et Aefulae
declive contempleris arvum et

Telegoni iuga parricidae.

3. fastidiosam desere copiam et

molem propinquam nubibus arduis;

omitte mirari beatae

fumum et opes strepitumque Romae.

4. plerumque gratae divitibus vices,
mundaeque parvo sub lare pauperum
cenae sine aulaeis et ostro

sollicitam explicuere frontem.

5. iam clarus occultum Andromedae pater
ostendit ignem, iam Procyon furit

Q. Horatius Flaccus.

12

5

10

15

et stella vesani Leonis,

sole dies referente siccos;

6. iam pastor umbras cum grege languido rivumque fessus quaerit et horridi

dumeta Silvani caretque

ripa vagis taciturna ventis.

20

7. tu civitatem quis deceat status curas, et urbi sollicitus times,

25

quid Seres et regnata Cyro

Bactra parent Tanaisque discors.

8. prudens futuri temporis exitum caliginosa nocte premit deus ridetque, si mortalis ultra

fas trepidat. quod adest memento

9. componere aequus: cetera fluminis ritu feruntur, nunc medio alveo

cum pace delabentis Etruscum

in mare, nunc lapides adesos

IO. stirpesque raptas et pecus et domos volventis una, non sine montium clamore vicinaeque silvae,

cum fera diluvies quietos

II. inritat amnis. ille potens sui laetusque deget, cui licet in diem dixisse,,vixi: cras vel atra

nube polum pater occupato,

12. vel sole puro; non tamen inritum, quodcumque retro est, efficiet neque diffinget infectumque reddet,

quod fugiens semel hora vexit."

13 Fortuna, saevo laeta negotio et ludum insolentem ludere pertinax,

30

35

40

45

50

transmutat incertos honores,

nunc mihi, nunc alii benigna.

14. laudo manentem: si celeris quatit
pinnas, resigno quae dedit et mea
virtute me involvo probamque
pauperiem sine dote quaero.

15. non est meum, si mugiat Africis
malus procellis, ad miseras preces
decurrere et votis pacisci,

ne Cypriae Tyriaeque merces

16. addant avaro divitias mari:

tunc me biremis praesidio scaphae
tutum per Aegaeos tumultus
aura feret geminusque Pollux.

Nachwort zur ersten Liedersammlung.

55

60

[blocks in formation]

Anlass. In diesem Schlußgedicht zur ersten Sammlung seiner Lieder erhofft Horaz Unsterblichkeit für sich, weil er zuerst Aeoliens Lied in Italien heimisch gemacht hat. Zeit. Das Jahr der Herausgabe der ersten Sammlung, 23. Inhalt. I. Des Dichters Werk und seine Art. V. 1-5. II. Die Hoffnung auf Unsterblichkeit. V. 6-9. III. Der Grund der Hoffnung. V. 10-14a. IV. Bitte an die Muse um den Delphischen Lorbeer. V. 14b-16.

Exegi monumentum aere perennius

regalique situ pyramidum altius,

quod non imber edax, non Aquilo impotens possit diruere aut innumerabilis

annorum series et fuga temporum.

non omnis moriar, multaque pars mei
vitabit Libitinam: usque ego postera
crescam laude recens, dum Capitolium
scandet cum tacita virgine pontifex.
dicar, qua violens obstrepit Aufidus
et qua pauper aquae Daunus agrestium
regnavit populorum, ex humili potens
princeps Aeolium carmen ad Italos
deduxisse modos. sume superbiam

5

10

quaesitam meritis et mihi Delphica

15

lauro cinge volens, Melpomene, comam.

« PoprzedniaDalej »