1. Festo quid potius die Neptuni faciam? prome reconditum, 2. Lyde, strenua Caecubum, munitaeque adhibe vim sapientiae, 3. inclinare meridiem sentis ac, veluti stet volucris dies, 4. parcis deripere horreo 5. nos cantabimus invicem 5 cessantem Bibuli consulis amphoram? Neptunum et viridis Nereidum comas; 10 Latonam et celeris spicula Cynthiae; 6. tu curva recines lyra 7. summo carmine, quae Cnidon fulgentisque tenet Cycladas et Paphum 8. iunctis visit oloribus; dicetur merita nox quoque nenia. 15 29. Einladung aufs Land. An C. Cilnius Maecenas. Form. Nr. 15. Anlass. Maecenas, auf dem während des Actischen Krieges die civiles super urbe curae lasten (Od. III 8, 17), wird von Horaz aufs Land eingeladen, damit er in der heißen Sommerzeit sich dort erhole. Zeit. Nach V. 27 f. ist die Schlacht bei Actium schon geschlagen, da Horaz sonst doch die bange Sorge um die Hauptentscheidung erwähnt hätte. Alexandria fiel im September 30, also gehört das Gedicht in den Juli (Str. 5) 29. Inhalt. I. Die Einladung aufs Land. Str. 1—2. II. Gründe für Maecenas, sie anzunehmen: Str. 3 bis 16. 2. Der Reiz, den das einfache Landleben für den reichen Mann hat. Str. 4. 3. Die Glut des Sommers. Str. 5-6. 4. Die Notwendigkeit, sich von den Amtsgeschäften zu erholen. Str. 7. 5. Nur die Gegenwart gehört uns und was wir in ihr genossen haben, kann die Zukunft, sie bringe, was sie wolle, uns nicht wieder entreißen. Str. 8-12. 6. Das Beispiel des Freundes. 1. Tyrrhena regum progenies, tibi Str. 13-16. 2. iamdudum apud me est: eripe te morae, Telegoni iuga parricidae. 3. fastidiosam desere copiam et molem propinquam nubibus arduis; omitte mirari beatae fumum et opes strepitumque Romae. 4. plerumque gratae divitibus vices, sollicitam explicuere frontem. 5. iam clarus occultum Andromedae pater Q. Horatius Flaccus. 12 5 10 15 et stella vesani Leonis, sole dies referente siccos; 6. iam pastor umbras cum grege languido rivumque fessus quaerit et horridi dumeta Silvani caretque ripa vagis taciturna ventis. 20 7. tu civitatem quis deceat status curas, et urbi sollicitus times, 25 quid Seres et regnata Cyro Bactra parent Tanaisque discors. 8. prudens futuri temporis exitum caliginosa nocte premit deus ridetque, si mortalis ultra fas trepidat. quod adest memento 9. componere aequus: cetera fluminis ritu feruntur, nunc medio alveo cum pace delabentis Etruscum in mare, nunc lapides adesos IO. stirpesque raptas et pecus et domos volventis una, non sine montium clamore vicinaeque silvae, cum fera diluvies quietos II. inritat amnis. ille potens sui laetusque deget, cui licet in diem dixisse,,vixi: cras vel atra nube polum pater occupato, 12. vel sole puro; non tamen inritum, quodcumque retro est, efficiet neque diffinget infectumque reddet, quod fugiens semel hora vexit." 13 Fortuna, saevo laeta negotio et ludum insolentem ludere pertinax, 30 35 40 45 50 transmutat incertos honores, nunc mihi, nunc alii benigna. 14. laudo manentem: si celeris quatit 15. non est meum, si mugiat Africis ne Cypriae Tyriaeque merces 16. addant avaro divitias mari: tunc me biremis praesidio scaphae Nachwort zur ersten Liedersammlung. 55 60 Anlass. In diesem Schlußgedicht zur ersten Sammlung seiner Lieder erhofft Horaz Unsterblichkeit für sich, weil er zuerst Aeoliens Lied in Italien heimisch gemacht hat. Zeit. Das Jahr der Herausgabe der ersten Sammlung, 23. Inhalt. I. Des Dichters Werk und seine Art. V. 1-5. II. Die Hoffnung auf Unsterblichkeit. V. 6-9. III. Der Grund der Hoffnung. V. 10-14a. IV. Bitte an die Muse um den Delphischen Lorbeer. V. 14b-16. Exegi monumentum aere perennius regalique situ pyramidum altius, quod non imber edax, non Aquilo impotens possit diruere aut innumerabilis annorum series et fuga temporum. non omnis moriar, multaque pars mei 5 10 quaesitam meritis et mihi Delphica 15 lauro cinge volens, Melpomene, comam. |