Obrazy na stronie
PDF
ePub

18.

Gebet an Faunus.

Form. Nr. 13.

Anlass. Am 5. December feierte auch Horaz auf seinem Gütchen das Fest des Faunus, des Schutzgottes der Herden, den er in diesem Liedchen um Schutz anfleht. Zeit. 33-23.

Inhalt. I. Die Bitte um Schutz. Str. 1-2.

II. Der Dank am 5. December. Str. 3-4.

1. Faune, Nympharum fugientum amator,
per meos finis et aprica rura
lenis incedas abeasque parvis
aequus alumnis,

2. si tener pleno cadit haedus anno,
larga nec desunt Veneris sodali
vina craterae, vetus ara multo

fumat odore.

པ་

5

3. ludit herboso pecus omne campo,
cum tibi Nonae redeunt Decembres;
festus in pratis vacat otioso

10

cum bove pagus;

4. inter audaces lupus errat agnos,
spargit agrestis tibi silva frondes,

gaudet invisam pepulisse fossor

ter pede terram.

15

19.

Alles, was wir lieben, lebe!

Form. Nr. 9.

Anlass. Wie Od. I 27 der Dichter durch den Komment einem Zank ein Ende macht, der ein fröhliches Gelage zu

Q. Horatius Flaccus,

11

stören droht, so bringt er hier eine langweilige Gesellschaft,
die sich in spitzfindige Fragen und öde Gespräche verirrt
hat, ebenfalls durch den Komment zu Fröhlichkeit und
heiterem Genuß. Das Mahl findet bei Maecenas Schwager,
L. Licinius Murena, statt. Vgl. Od. II 10.
Zeit. Unbestimmbar.

Inhalt. I. Die langweilige Unterhaltung. Str. 1-4.
II. Die drei ersten ungemischten Becher auf

Tag, Stunde und Gastgeber. Str. 5.

III. Die Mischung. Str. 6-8.

IV. Das Gelage. 9-14.

I. Quantum distet ab Inacho

Codrus, pro patria non timidus mori,

2. narras et genus Aeaci

et pugnata sacro bella sub Ilio:

[blocks in formation]

6. Murenae: tribus aut novem

miscentor cyathis pocula commodis.

7. qui Musas amat imparis,

ternos ter cyathos attonitus petet

rixarum metuens tangere Gratia

8. vates tris prohibet supra

15

9. nudis iuncta sororibus.

IO. cessant flamina tibiae?

cur pendet tacita fistula cum lyra?

20

insanire iuvat: cur Berecyntiae

II. parcentis ego dexteras

odi: sparge rosas; audiat invidus

12. dementem strepitum Lycus

et vicina seni non habilis Lyco.

13. spissa te nitidum coma,

puro te similem, Telephe, Vespero

14. tempestiva petit Rhode;

me lentus Glycerae torret amor meae.

20.

Gefährliches Unterfangen.

Form. Nr. 13.

An Pyrrhus.

Anlass. Pyrrhus will einer Schönen den von ihr geliebten Nearchus abwendig machen, der dem Streite der Beiden höchst gleichgiltig zuschaut.

[blocks in formation]

Inhalt. I. Der drohende Kampf. Str. 1-2.

II. Des Umworbenen Gleichgiltigkeit. Str. 3

bis 4.

1. Non vides, quanto moveas periclo,
Pyrrhe, Gaetulae catulos leaenae?
dura post paulo fugies inaudax
proelia raptor,

2. cum per obstantis iuvenum catervas
ibit insignem repetens Nearchum:
grande certamen, tibi praeda cedat,

maior an illa.

3. interim, dum tu celeris sagittas

5

promis, haec dentes acuit timendos,

10

arbiter pugnae posuisse nudo

sub pede palmam

4. fertur et leni recreare vento
sparsum odoratis umerum capillis,
qualis aut Nireus fuit aut aquosa

raptus ab Ida.

21.

Lob des Weines.

An M. Valerius Messalla Corvinus.

15

Form. Nr. 15.

Anlass. M. Valerius Messalla Corvinus, der mit Horaz in Athen und bei Brutus gewesen war, versöhnte sich mit Octavian, wurde 31 Consul, kämpfte in Aquitanien und triumphierte 27. Er hatte Ruf als Staatsmann, Feldherr, Redner und Philosoph und galt im Freundeskreise des Maecenas als guter Weinkenner. Deshalb soll er auch bei Horaz einen guten Wein vorgesetzt bekommen.

[blocks in formation]

Inhalt. I. Massiker aus dem Jahre 65 soll Corvinus haben, den er nicht verschmähen wird.

Str. 1-3.

II. Die Macht des Weines. Str. 4-6.

I. O nata mecum consule Manlio,
seu tu querellas sive geris iocos
seu rixam et insanos amores

seu facilem, pia testa, somnum,

2. quocumque lectum nomine Massicum
servas, moveri digna bono die,

descende, Corvino iubente

promere languidiora vina.

5

3. non ille, quamquam Socraticis madet
sermonibus, te negleget horridus:

narratur et prisci Catonis

saepe mero caluisse virtus.

4. tu lene tormentum ingenio admoves
plerumque duro; tu sapientium

curas et arcanum iocoso
consilium retegis Lyaeo;

5. tu spem reducis mentibus anxiis.
viresque et addis cornua pauperi,
post te neque iratos trementi

regum apices neque militum arma.

6. te Liber et si laeta aderit Venus
segnesque nodum solvere Gratiae
vivaeque producent lucernae,

dum rediens fugat astra Phoebus.

22.

Weihegruss.

An Diana.

10

15

20

Form. Nr. 13.

Anlass. Horaz weiht eine auf seinem Landgute stehende Pinie der Diana, der diva triformis: Lucina, Trivia, Luna.

Zeit. 33-23.

Inhalt. I. Der diva triformis, Str. 1.

II. soll die Pinie geweiht und alljährlich mit dem Blute des Ebers besprengt werden. Str. 2.

« PoprzedniaDalej »