18. Gebet an Faunus. Form. Nr. 13. Anlass. Am 5. December feierte auch Horaz auf seinem Gütchen das Fest des Faunus, des Schutzgottes der Herden, den er in diesem Liedchen um Schutz anfleht. Zeit. 33-23. Inhalt. I. Die Bitte um Schutz. Str. 1-2. II. Der Dank am 5. December. Str. 3-4. 1. Faune, Nympharum fugientum amator, 2. si tener pleno cadit haedus anno, fumat odore. པ་ 5 3. ludit herboso pecus omne campo, 10 cum bove pagus; 4. inter audaces lupus errat agnos, gaudet invisam pepulisse fossor ter pede terram. 15 19. Alles, was wir lieben, lebe! Form. Nr. 9. Anlass. Wie Od. I 27 der Dichter durch den Komment einem Zank ein Ende macht, der ein fröhliches Gelage zu Q. Horatius Flaccus, 11 stören droht, so bringt er hier eine langweilige Gesellschaft, Inhalt. I. Die langweilige Unterhaltung. Str. 1-4. Tag, Stunde und Gastgeber. Str. 5. III. Die Mischung. Str. 6-8. IV. Das Gelage. 9-14. I. Quantum distet ab Inacho Codrus, pro patria non timidus mori, 2. narras et genus Aeaci et pugnata sacro bella sub Ilio: 6. Murenae: tribus aut novem miscentor cyathis pocula commodis. 7. qui Musas amat imparis, ternos ter cyathos attonitus petet rixarum metuens tangere Gratia 8. vates tris prohibet supra 15 9. nudis iuncta sororibus. IO. cessant flamina tibiae? cur pendet tacita fistula cum lyra? 20 insanire iuvat: cur Berecyntiae II. parcentis ego dexteras odi: sparge rosas; audiat invidus 12. dementem strepitum Lycus et vicina seni non habilis Lyco. 13. spissa te nitidum coma, puro te similem, Telephe, Vespero 14. tempestiva petit Rhode; me lentus Glycerae torret amor meae. 20. Gefährliches Unterfangen. Form. Nr. 13. An Pyrrhus. Anlass. Pyrrhus will einer Schönen den von ihr geliebten Nearchus abwendig machen, der dem Streite der Beiden höchst gleichgiltig zuschaut. Inhalt. I. Der drohende Kampf. Str. 1-2. II. Des Umworbenen Gleichgiltigkeit. Str. 3 bis 4. 1. Non vides, quanto moveas periclo, 2. cum per obstantis iuvenum catervas maior an illa. 3. interim, dum tu celeris sagittas 5 promis, haec dentes acuit timendos, 10 arbiter pugnae posuisse nudo sub pede palmam 4. fertur et leni recreare vento raptus ab Ida. 21. Lob des Weines. An M. Valerius Messalla Corvinus. 15 Form. Nr. 15. Anlass. M. Valerius Messalla Corvinus, der mit Horaz in Athen und bei Brutus gewesen war, versöhnte sich mit Octavian, wurde 31 Consul, kämpfte in Aquitanien und triumphierte 27. Er hatte Ruf als Staatsmann, Feldherr, Redner und Philosoph und galt im Freundeskreise des Maecenas als guter Weinkenner. Deshalb soll er auch bei Horaz einen guten Wein vorgesetzt bekommen. Inhalt. I. Massiker aus dem Jahre 65 soll Corvinus haben, den er nicht verschmähen wird. Str. 1-3. II. Die Macht des Weines. Str. 4-6. I. O nata mecum consule Manlio, seu facilem, pia testa, somnum, 2. quocumque lectum nomine Massicum descende, Corvino iubente promere languidiora vina. 5 3. non ille, quamquam Socraticis madet narratur et prisci Catonis saepe mero caluisse virtus. 4. tu lene tormentum ingenio admoves curas et arcanum iocoso 5. tu spem reducis mentibus anxiis. regum apices neque militum arma. 6. te Liber et si laeta aderit Venus dum rediens fugat astra Phoebus. 22. Weihegruss. An Diana. 10 15 20 Form. Nr. 13. Anlass. Horaz weiht eine auf seinem Landgute stehende Pinie der Diana, der diva triformis: Lucina, Trivia, Luna. Zeit. 33-23. Inhalt. I. Der diva triformis, Str. 1. II. soll die Pinie geweiht und alljährlich mit dem Blute des Ebers besprengt werden. Str. 2. |