VE

Invitatorium, ut in Proprio. Pfalmus 94. Eníte, exultémus Dómino,jubilémus Deo falutári noftro: præoccupémus fáciem ejus in confeffióne,& in pfalmis jubilémus ei.

Quóniam Deus magnus Dóminus, & rex magnus fuper omnes deos: quóniam non repellet Dóminus plebem fuam; quia in manu ejus funt omnes fines terræ, & altitúdines móntium ipfe cónfpicit.

Quóniam ipsíus eft mare, & ipfe fecit illud, & áridam fundavérunt manus ejus: veníte, adorémus, & procidámus ante Deum : plorémus coram Dómino qui fecit nos, quia ipfe eft Dóminus Deus nofter; nos autem pópulus ejus, & oves pascuæ ejus.

. Hódie fi vocem ejus audiéritis, nolíte obduráre corda veftra, ficut in exacerbatióne, fecundùm diem tentatiónis in deferto, ubi tentavérunt me patres veftri, probavérunt & vidérunt ópera mea.

Quadraginta annis próximus fui generatióni huic, & dixi: Semper hi errant corde; ipfi verò non cognovérunt vias meas: quibus jurávi in ira mea, fi introíbunt in réquiem meam.

Glória Patri, & Fílio, & Spirítui fancto: Sicut erat in princípio, & nunc, & femper, & in fécula feculórum. Amen.

Hymnus, ut in Proprio.

Tempore Pafchali, unicum dicitur Nocturnum,ut notatur in Proprio. In Quadragefima verò Officium fit ut fequitur.

IN I. NOCTURNO. Ant. 3. to. a. Beátus vir. Afterifcus hic notat mediationem & paufam. Pfalmus I. Eátus vir qui non ábiit in consílio impiórum, & in via peccatórum non ftetit, & in cathedra peftiléntiæ non fedit;

B

Sed in lege Dómini voluntas ejus, & in lege ejus meditábitur die ac nocte.

Et erit tamquam lignum quod plantátum eft fecus decurfus aquárum, * quod fru&tum fuum dabit in témpore fuo:

Et fólium ejus non déAuet; * & ómnia quæcumque fáciet, profperabuntur.

Non fic impii, non fic; * fed tamquam pulvis quem prójicit ventus à fácie terræ.

Ideo non refurgent ímpii in judício,* neque peccatóres in concílio justórum;

Quóniam novit Dóminus viam justórum,* & iter impiórum períbit.

Glória Patri, & Fílio, * & Spirítui sancto:

Sicut erat in princípio, & nunc, & femper, * & in fécula feculórum. Amen.

Hi verfus Glória. & Sicut erat, dicuntur in fine Pfalmo¬ ram, Divifionum & Canticorum, nifi aliter notetur.

Ant. Beátus vir qui non ábiit in consilio impiórum,

Laudans invocábo Dóminum;& ab inimícis meis falvus ero.

Circumdedérunt me dolóres mortis, & torrentes iniquitátis conturbavérunt me. Dolóres inferni circumder dérunt me: * præoccupavé runt me láquei mortis,

In tribulatióne mea invocávi Dóminum, * & ad Deum meum clamávi.

Et exaudivit de remplo

fancto fuo vocem meam; * & clamor meus in confpectu ejus introívit in aures ejus,

Commóta eft & contremuit terra: fundamenta móntium conturbáta funt & commóta funt, quóniam irátus eft eis. Afcendit fumus in ira ejus,

& ignis à fácie ejus exarfit:* carbónes fuccenfi funt ab eo. Inclinávit cœlos, & defcendit: & calígo fub pédibus ejus.

Et afcendit fuper Chérubim, & volávit: *volávit fuper pennas ventorum.

Et pófuit ténebras latíbulum fuum: in circuitu ejus tabernáculum ejus; * tenebrófa aqua in nubibus aeris.

Præ fulgóre in confpectu ejus nubes tranfiérunt, grando, & carbónes ignis.

Et intónuit de cœlo Dóminus, & Altíffimus dedit vocem fuam: * grando & carbónes ignis.

*

&

Et mifit fagittas fuas, diffipávit eos: fúlgura multiplicávit, &conturbávit eos. Et apparuérunt fontes aquárum, & reveláta funt fundamenta orbis terrárum, Ab increpatióne tua, Dómine, * ab inspiratióne spíritûs iræ tuæ.

Ant. Díligam te, Dómine, fortitúdo mea, firmamentum meum & refú gium meum.

,

Dóminus protector meus. Et eduxit me in latitúdinem: * falvum me fecit, quóniam vóluit me.

Et retribuet mihi Dóminus fecundùm juftitiam meam,* & fecundùm puritátem mánuum meárú retribuet mihi; Quia cuftodívi vias Dómini, * nec ímpiè geffi à Deo meo;

Quóniam ómnia judícia ejus in confpectu meo, * & juflítias ejus non répuli à me.

Et ero immaculatus cum eo, & obfervábo me ab iniquitáte mea.

Et retribuet mihiDóminus fecundùm juftitiam meam,* & fecundùm puritátem mánuum mearum in confpectu ocalórum ejus.

Cum fanéto fanctus eris,* & cum viro innocente ínnocens eris:

Et cum electo electus eris, * & cum perverfo pervertéris. Quóniam tu pópulum húmilem falvum facies, * & óculos fuperbórú humiliábis. Quóniam tu illúminas lucernam meam, Dómine:* Deus meus, illúmina ténebras meas.

Quóniam in te erípiar à tentatióne; * & in Deo meo tranfgrédiar murum.

Ant. Ero immaculatus cum Deo meo, & obfervabo me ab iniquitáte mea.

Ant. 7. a. Déxtera tua. Altera divifio Pfalmi 17.

Eus meus, impollúta

mini igne examináta : * pro

tector eft ómnium fperántium in fe.

Quóniam quis Deus præter Dñum? * aut quis Deus præter Deum noftrum?

Deus qui præcinxit me virtúte, *& pófuit immaculátam viam meam;

Qui perfécit pedes meos tamquam cervórum, * & super excelfa ftátuens me;

Qui docet manus meas ad prælium : * & pofuifti ut ar cum æreum bráchia mea,

Et dedifti mihi protectiónem falútis tuæ ; & déxtera tua fufcépit me.

Et difciplína tua correxit me in finem, * & difciplína tua ipfa me docébit.

Dilatafti greffus meos fubtus me, & non funt infirmáta veftigia mea.

Pérfequar inimícos meos, & comprehendam illos; * & non convertar, donec defíciant.

Confringam illos, nec póterunt ftare:* cadent fubtus pedes meos.

Et præcinxifti me virtúte ad bellum; * & fupplantasti infurgentes in me fubtus me.

Et inimícos meos dedisti mihi dorfum, * & odientes me difperdidifti.

Clamavérunt, nec erat qui falvos fáceret: * ad Dóminum, nec exaudívit eos.

Et commínuam eos ut púlverem ante fáciem venti: * ut lutum plateárú delébo cos Erípies me de contraditues me in caput géntium.