cuitu Jerufalem, & non erat qui fepeliret.

Facti fumus opprobrium vicínis noftris, fubfannátio & illúfio his qui in circúitu noftro funt.

Ufquequo, Dómine, irafcéris in finem ; * accendétur velut ignis zelus tuus?

Effunde iram tuam in gentes quæ te non novérunt, * & in regna quæ nomen tuum non invocavérunt;

Quia comedérunt Jacob,* & locum ejus defolavérunt.

Ne memíneris iniquitátum noftrárum antiquárú,* citò antícipent nos mifericórdiæ tuæ, quia pauperes facti fumus nimis.

Adjuva nos, Deus falutáris nofter; * & propter glóriam nóminis tui, Dómine, Libera nos;

Et propitius efto peccátis propter nomen

noftris tuum;

Ne fortè dicant in génti* Ubi eft Deus eó

bus: rum?

Et innotefcat in natiónibus coram óculis noftris * últio fanguinis fervórum tuórum qui effúfus est. * Intróeat in confpectu tuo* gémitus compeditórum. Secundùm magnitúdinem brachii tui poffide filios mortificatórum ;

Et redde vicinis noftris feptuplum in finu eórum impropérium ipfórum, * quod exprobravérunt tibi, Dómine,

--- Nos autem pópulus tuus,

& oves páfcuæ tuæ, *confi tébimur tibi in féculum. In generatiónem & generatiónem * annuntiábimus laudem tuam.

Ant. Tu remififti impie tátem peccáti mei: pro hac orábit ad te omnis fanctus. Pf. 31.

FERIA QUARTA AD OFFICIUM NOCT. Ant. 3. d. Sperent in te. Pfalmus 9. Onfitebor tibi, Dómine, in toto corde meo *narrába óm

C

nia mirabília tua.

Lætábor & exultábo in te; * pfallam nómini tuo, Altiffime.

In convertendo inimicum meum retrorsum, * infir mabuntur, & períbunt à fácie tua;

Quóniam fecifti judícium meum & caufam meam: * fedifti fuper thronum, qui júdicas justítiam.

Increpafti gentes, & périit ímpius: * nomen eórum delefti in æternum, & in féculum féculi.

Inimíci defecérunt fráméæ in finem, & civitátes eórum deftruxifti.

Périit memória eórum cum fónitu; * & Dóminus in æternum permanet.

Parávit in judício thronum fuumn; * & ipfe judicábit orbem terræ in æquitate, judicábit pópulos in justítia.

Et factus eft Dóminus refúgium pauperi, * adjútor in

opportunitatibus, in tribu

4

Divifio Pfalmi 9. Me vide humilitáIferére met, Dómitem meam de inimicis meis, Qui exaltas me de portis mortis, *ut annuntiem omnes laudatiónes tuas in portis filiæ Sion.

Exultabo in falutári tuo: * infixæ funt gentes in intéritu quem fecerunt.

*

In láqueo ifto quem abf condérunt, comprehenfus eft pes eórum.

Cognofcétur Dóminus judícia faciens:* in opéribus mánuum fuárum comprehenfus eft peccátor.

Convertantur peccatóres in infernum, * omnes gentes quæ oblivifcuntur Deum. Quóniam non in finem oblívio erit páuperis, *patiéntia pauperum non períbit in finem.

Exurge, Dómine, non Confortetur homo:* judicentur gentes in confpectu tuo. Conftitue, Dómine, legiflatórem fuper eos; ut fciant gentes quóniam hómines funt.

*

Altera divifio Pfalmi 9.

UT quid, Dómine, res

*

ceffifti longe? déspicis in opportunitátibus, in tribulatióne?

Dum fuperbit ímpius, incénditur pauper: compre henduntur in consiliis quibus cogitant.

Quóniam laudátur peccátor in defidériis ánimæ fuæ,* & iniquus benedícitur.

Exacerbávit Dñum peccátor; * fecundùm multitúdinem iræ fuæ non quæret.

Non eft Deus in confpe&tu ejus; inquinátæ funt viæ illíus in omni témpore.

Auferuntur judícia tua à fácie ejus ; * ómnium inimicórum fuórum dominábitur.

Dixit enim in corde fuo:* Non movébor à generatione in generatiónem fine malo.

Cujus maledictióne os ple num eft, & amaritúdine, & dolo: * fub lingua ejus labor & dolor.

Sedet in insidiis cum divítibus in occultis, *ut interficiat innocentem.

Oculi ejus in pauperem refpíciunt : * infidiátur in abfcóndito quafi leo in fpelunca fua.

*

Infidiátur ut rápiat páuperem; rapere pauperem, dum áttrahit eum.

In láqueo fuo humiliábit eum : * inclinábit fe, & cadet, cùm dominátus fúerit pauperum.

Dixit enim in corde fuo: Oblitus eft Deus ; *ayertis~ ́

fáciem fuam, ne vídeat in finem.

Exurge, Dómine Deus, & exaltétur manus tua: *ne oblivifcáris pauperum.

Propter quid irritávit ímpius Deum? dixit enim in corde fuo: Non requiret. Vides quóniam tu labórem & dolorem consideras, ut tradas eos in manus tuas. Tibi derelictus eft pauper:* orphano tu eris adjutor.

*

Cóntere bráchium peccatoris & maligni: * quærétur peccátum illíus, & non inveniétur.

Dóminus regnábit in æternum, & in féculum féculi:* períbitis, gentes, de terra illíus.

Defidérium páuperú exaudívit Dóminus: * præparatiónem cordis eórum exaudívit auris tua,

li;

Judicáre pupillo & húmi* ut non appónat ultrà

Non funt occultáta à filiis eórúin generatióne áltera Narrantes laudes Dómini, & virtútes ejus, * & mira bília ejus quæ fecit.

*

Et fufcitavit teftimónium in Jacob, & legem pófuit in Ifrael.

Quanta mandávit pátribus noftris, nota fácere ea filiis fuis, ut cognofcat generátio áltera.

*

Fílii qui nafcentur, & exurgent, * & narrábunt filiis fuis;

Ut ponant in Deo fpem fuam, & non oblivifcantur óperum Dei, & mandáta ejus exquírant;

Ne fiant ficut patres cogenerátio prava &

rum,

*

exásperans:

converfi funt in die belli.

Non cuftodiérunt teftamentum Dei, * & in lege ejus noluérunt ambuláre.

Et oblíti funt benefactórum ejus, & mirabílium ejus quæ oftendit eis.

Coram patribus eórum fecit mirabília in terra Ægypti, * in campo Táneos. Interrupit mare, & perduxit eos, * & ftatuit aquas quafi in utre.

Et eduxit eos in nube diéi, * & totâ nocte in illuminatióne ignis.

Interrupit petram in eré

mo, * & adaquávit eos velut in abyffo multa.

Et eduxit aquam de petra, & deduxit tamquam Alúmina aquas.

Et appofuérunt adhuc peccáre ei:* in iram excitavérunt Excelfum in inaquófo. Et tentavérunt Deum in órdibus fuis, ut péterent efcas animábus fuis.

*

Et malè locúti funt de Deo;* dixérunt: Numquid póterit Deus paráre menfam in deferto?

Quóniam percuffit petram, & fluxérunt aquæ, & torrentes inundavérunt. Numquid & panem póterit dare, aut paráre menfam pópulo fuo?

Ideò audívit Dóminus, & diftulit: & ignis accenfus eft in Jacob, & ira afcendit in Ifrael;

Quia non credidérunt in Deo, * nec fperavérunt in falutári ejus.

Et mandávit núbibus défuper,*& ,*& jánuas cœli apéruit. Et pluit illis manna ad manducandum, & panem cœli dedit eis.

*

Panem Angelórum manducávit homo: * cibaria mifit eis in abundantis.

Altera divifio Pfalmi 77. Tantrum de coelo ; * & Ránftulit [ Dóminus]

induxit in virtúte fua Afri

cum.

Et pluit fuper eos ficut púlverem carnes, * & ficut arénam maris volatília pennáta.

Et ceciderunt in médio

caftrórum eórum, circa tabernácula eórum.

Et manducavérunt, & faturáti funt nimis, & defidériun eórum áttulit eis ; * non funt fraudáti à defidério fuo.

Adhuc efcæ eóruin erant in ore ipfórum, * & ira Dei afcendit fuper eos.

Et occidit pingues eórum,* & electos Ifrael impedívit.

In ómnibus his peccavérunt adhuc, * & non credidérunt in mirabílibus ejus.

Et defecérunt in vanitáte dies córum, * & anni eórum cum feftinatióne.

Cùm occideret eos, quærébant eum; * & revertebantur, & diluculo veniébant ad eum.

Et rememoráti funt quia Deus adjútor eft eórum, * & Deus excelfus redemptor eórum eft.

Et dilexérunt eum in ore fuo, & linguâ fuâ mentíti funt ei.

Cor autem eórum non erat rectum cum eo, * nec fidéles hábiti funt in teftamento ejus.

Ipfe autem eft miféricors, & propitius fiet peccátis eórum,& non difperdet eos.

Ant. Filii qui nafcentur, narrábunt filiis fuis ut ponant in Deo fpem fuam.

Ant. 7. d. Abftulit. Ex Pfalmo 77. Et Bundávit [Dóminus] ut averteret iram fuam, & non ac cendit omnem iram fuam.

A