Utrique compar, fit tibi . Deus Ifrael ipfe dabit virtútem, R. Et fortitudinem plebi fuæ. Pf.67. Ad Magníficat. Ant. J. Ecce dies vénient, & hoc erit pactum quod fériam cum domo Ifrael: Dabo legem meam in vifceribus eórum, & in corde eórum fcribam eam. Ferem. 3 1. Oratio. Eus, advenientis fe A Patre promiffum fuis Solemnis urgebat dies, Horá diéi tértiâ De Patris ergo lumine Impléta gaudent vifcera, Duis quid venientist, Affláta fancto Spíritu, congregári tibi Eccléfiam AD NOCTURNUM. derat, Reverfus unde vénerat, Voces novas mox intonant, Sit laus Patri, laus Fílio: Amen. In Pfalm. Afferte. 119. Ant. 7. d. Vox Dómini in virtúte, vox Dómini in magnificéntia: Dóminus virtútem pópulo fuo dabit: Dóminus benedícet pópulo fuo, allelúia. In Pf. Deus nofter, refúgium. 121. Ant. 1.g. Dedit vocem am, mota eft terra: Dóminus virtutum nobifcum: veníte, & vidéte quæ pofuit prodígia fuper terram, allelúia. In Pf. Magnus Dñus. 121. Ant. 8. G.Sicut audivimus, fic vidimus in civitáte Dómini virtútum, allelúia: lætétur mons Sion, quóniam hic eft Deus, Deus nofter, allelúia, allelúia. V. Terra mota eft, cœli Dei Sínai, à fácie Dei If- C Cap. 2. Um complerentur dies Pentecoftes,erant omnes páriter in códem loco: & factus eft repentè de cœlo fonus, tanquam advenientis spíritûs vchementis, & replévit totam domum ubi erant fedentes. Et apparuerunt illis difpertitæ linguæ tanquam ignis, feditque fupra singulos córum: & repléti funt omnes Spíritu fancto, & cœpérunt loqui váriis linguis prout Spíritus fanctus dabat éloqui illis. Erant autem in Jerufalem habitantes Judæi, viri religiófi ex omni loquentes noftris linguis magnália Dei. B. Numerábitis vobis ab áltero die Sabbati azymórum quinquaginta dies; & fic offerétis facrificium novum Dómino: &* Vocábitis hunc diem celebérrimum atque fanctíffimum, allelúia, allelúia. †. Cùm complerentur dies Pentecoftes, erant omnes páriter in códem loco, & repléti funt Spíritu fancto: Vocábitis hunc diem. Glória Patri. * Vocábitis hunc diem. Levit, 23. A&t. 2. Sermo fancti Leónis Serm. 73. De Pent. I. natióne quæ fub cœlo eft. Htem, dilectiffimi, in Factâ autem hâc voce, convénit multitúdo 5 & mente confúfa eft; quóniam audiébat unufquifque linguâ fuâ illos loquentes. Stupébant autem omnes & mirabantur dicentes : Nonne ecce omnes ifti qui loquuntur, Galilæi funt; & quómodo nos audívimus unufquifque linguam noftram, in qua nati fumus? Parthi,& Medi, & Elamitæ, & qui hábitant Mefopotámiam, Judæam, & Cappadóciam, Pontum, & Afiam, Phrygiam, & Pamphyliam, Egyptum, & partes Libyæ quæ eft circa Cyrénen, & advenæ Románi, Judæi quoque & Profelyti, Cretes, Arabes, audivimus cos præcipuisFeftis effe venerandam ómnium Catholicó rum corda cognofcunt. Nec dúbium eft quanta huic diéi reverentia debeátur, quem Spíritus fanétus excellentíffimo fui múneris miráculo confecrávit. Nam ab illo die quo Dóminus fuper omnem cœlórú altitúdinem ad déxteram Dei Patris confeffurus afcendit décimus ifte eft qui ab ejufdem refur. rectióne quinquagefimus nobis in eo à quo coepit, illuxit, magna mystéria in fe & véterum facramentórum cóntinens & novórum; quibus manifeftíffimè decla rátur, & grátiam prænuu tiátam fuiffe per legem, & mini ad correptiónem meá; Tom. 5. de Pentecost. 3. Abétis baptifmú Chri & Spíritum Chrifti. Timéte quod fcriptum eft: Quifquis autem Spíritum Chrifti non habet, hic non eft ejus. Induiftis Chriftum formâ facramenti, indúite imitatióne exempli; quóniam Chriftus pro nobis paffus eft, relinquens nobis exemplum, ut fequámur veftigia ejus. Nolíte effe habentes formam pietatis, virtútem autem ejus abnegantes. Quæ autem major eft virtus pietátis, quam cáritas unitátis? Vidémini vobis dícere, Dóminus Jefus ; & fortè non intelligentes atténditis ad id quod Apoftolus ait : Ne mo dicit, Dóminus Jefus, nifi in Spíritu fancto. Sed hoc quod ait, Dicit, fignátè pófitum eft, & próprio quodam modo. Nemo enim dicit, Dóminus Jefus, nifi in Spíritu fancto; fed fi dicit fa&tis, non folis verbis. Nam poffunt dicere, Dóminus Jefus, étiam de quibus ait : Non omnis qui dicit mihi, Dómine, Dómine, intrábit in regnum cœlórum. Sed nemo dicit, Dóminus Jefus, nifi in Spíritu fan&o nemo planè, fed eo modo quo dictum eft, id eft factis. Unde fecúrus adjunxit, Sed is qui facit voluntátem Patris mei qui in cœlis eft, ipfe intrábit in regnum cœlórum. Tunc er-> go vos fanctum Spíritum habére cognófcite, quandomentem veftram per fincé fenféritis hærére. R. Qui recepérunt fermónem Petri, baptizáti sunt : erant autem perfeverantes in doctrína Apoftolórum ; * Omnes étiam qui credébant, erant páriter, & habébant ómnia commúnia allelúia, allelúia. . Ecce quàm bonum & quàm jucundum habitáre fratres in unum; quóniam illic mandávit Dóminus benedictiónem: * Omnes. Act. 2. Pf. 132. Léctio sancti Evangélii secundùm Joannem. Lectio iij. Cap. 3. IN illo témpore; Dixie Jefus Nicodémo: Amen, amen dico tibi; nifi quis renátus fúerit ex aqua & Spí-ritu fancto, non poteft introíre in regnum Dei. Et réliqua. Homília fancti Augustíni N In Joan. Tract. 12. n. f. On mifit Deus Fílium fuum in mundum, ut júdicet mundum, fed ue falvétur mundus per ipfum. Ergo, quantùm in médico eft, fanáre venit ægrótum.' Ipfe fe intérimit, qui præcepta médici obferváre non vult. Venit Salvátor in mun Oratio. dum. Quare dictus eft Salvá- Ducaturæ, famules tuos tor mundi, nifi ut falvet mundum non ut júdicet mundum? Salvári non vis ab ipfo, ex te judicáberis. Hoc eft autem judícium, quia lux venit in mundum: & dilexérunt hómines magis ténebras quàm lucem; crant enim mala ópera eó-' rum. Fratres mei, quorum ópera bona invénit Dóminus? Nullórum : ómnium quos fonte renovasti baptifmatis, quofque Spíritus fanti plenitúdine folidasti, in adoptiónis forte fácias, quæfamus, dignanter adfcribi Per Dóminum... in unitáte ejusdem. CANON. Anno 829. Lib. 1. C. 10. mala ópera invénit. Qu6- Mchriftianum vilefcit modò quidam fecérunt veritátem, & venérunt ad lucem? Et hoc enim féquitur: Qui autem facit veritátem, venit ad lucem: qui confitétur peccáta fua, & accufat peccáta fua, jam cum Deo facit. Accúfat Deus peccáta tua: fi & tu accufas, conjúngeris Deo. R. Quod natum eft ex carne caro eft; & quod natum eft ex Spíritu, fpíritus eft. Non miréris quia dixi Oportet vos nafci dénuò. Spíritus ubi vult spirat allelúia, allelúia. Quis adjúvit Spíritum Dómini?aur quis confiliarius ejus fuit, & oftendit illi? * Spíritus ubi vult. Glória Patri. Spíritus ubi vult. Foan. 3. f. 40. Ad Benedictus. Ant. 8. G. Spíritus ubi vult fpírat; & vocem ejus audis, fed nefcis ande véniat, aut quo vadat: fic eft omnis qui natus eft ex Spíritu, allelúia, Joan. 3. quando renáti in Chrifto ea Ad Magnificat. Ant. 8. G. Non mifit Deus Fílium fuum in mundum, ut júdi cet munduin, fed ut falvétur mundas per ipfum, allelúia. Joan. 3. Oratio, ut fuprà ad Laudes. AD NOCT. Pfalm. Deus deórum Dóminus. cum fua divif. 55. Miferére meî Deus. 125. Te decet. 68. De Epiftola prima beáti Joannis Apoftoli. Lectio j. D Cap. 4. Eum nemo vidit unquam. Si diligamus invicem Deus in nobis manet, & cáritas ejus in nobis perfecta eft. In hoc cognófcimus quóniam in eo manémus, & ipfe in nobis, quóniam de Spíritu fuo dedit nobis ; & nos vídimus, & teftificámur quóniam Pater mifit Fílium fuum Salvatórem mundi. Quifquis confeffus fúerit quóniam Jefus eft Filius Dei, Deus in eo manet, & ipfe in Deo. Et nos cognovimus, & credidimus caritati quam habet Deus in nobis. Deus caritas eft: & qui manet in caritáte, in Deo manet, & Deus in eo. In hoc perfecta eft cáritas Dei nobifcum, ut fidúciam habeamus in die judicii; quia ficut ille eft, & nos fumus in hoc mundo. Timor non eft in caritáte: fed perfecta caritas foras mittit timórem, quóniam timor pœnam habet. Qui autem timet, non eft perfetus in caritáte. Nos ergo diligamus Deum, quóniam Deus prior dilexit nos. R. Dixérunt Apóftoli: Dómine, da fervis tuis cum omni fidúcia loqui verbum tuum. Et cùm oraffent,*Mo. tus eft locus in quo erant congregáti, & repléti funt omnes Spíritu fanéto, allelúia, allelúia. . Illuxérunt corufcatiónes tuæ Deus orbi terræ; commóta eft & contrémuit terra: * Motus eft. 48. 4. PS. 76. Sermo fancti Leónis De Pentecofte, Serm. I. REpléti funt omnes Spí ritu fancto, & cœpént loqui áliis linguis, prout Spíritus fanctus dabat éloqui illis. O quàm velox eft fermo fapiéntiæ ! & ubi Deus magister eft, quàm citò dífcitur quod docétur ! Non eft adhibita interpretátio ad audiendum, non confuetúdo ad ufum, non tempus ad stúdium; fed fpirante ubi vóluit Spíritu veritátis, própriæ fingulárum gentium voces factæ funt in Eccléfæ ore commúnes. Ab hoc igitur die tuba evangélica prædicatiónis intónuit: ab hoc die imbres charísmatum, fúmina benedictiónum omne defertum & univerfam áridam rigavérunt; quóniam ad renovandam fáciem terræ Spíritus Dei ferebátur fuper aquas; & ad véteres ténebras abigendas nova lucis fúlgura corufcábant cùm micántium fplendore linguárum, & verbum Dómini lúcidum, & eloquium conciperétur ignítum, cui ad creandum intellectum confumendumque peccátum, & efficácia illuminandi & vis ineffet urendi. R. Salus ab iis qui audiérunt confirmáta eft, * Contestante Deo fignis, & portentis, & váriis virtútibus & Spiritûs fancti diftributiónibus, allelúia, allelúia. V. Crevérunt, & quafi germinantes multiplicáti funt; ac roboráti nimis, implevérunt terram, * Contestante Deo fignis, & portentis, & váriis virtútibus, &c. Hebr. 2. Exod. 1. |