....

Holy Ghost. 2nd, The prayer of consecration is as follows, προσθέντες τὰ ἀντίτυπα τοῦ ἁγίου σώματος καὶ αἵματος τοῦ Χριστοῦ σου δεόμεθα καὶ σὲ παρακαλοῦμεν . . . τὸν μὲν ἄρτον τοῦτον ποίησον αὐτὸ τὸ τίμιον σῶμα τοῦ κυρίου, καὶ θεοῦ, καὶ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ . . . . τὸ δὲ ποτήριον τοῦτο, αὐτὸ τὸ τίμιον αἷμα τοῦ κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ... Μεταβαλὼν τῷ πνεύματί σου τῷ ἁγίῳ. 3. This is succeeded by the following,-Ἡμᾶς δὲ πάντας, τοὺς ἐκ τοῦ ἑνὸς ἄρτου καὶ τοῦ ποτηρίου μετέχοντ τας, ἑνώσας ἀλλήλοις εἰς ἑνὸς πνεύματος ἁγίου κοινωνίαν, καὶ μηδένα ἡμῶν εἰς κρίμα, ἢ εἰς κατάκριμα, ποιήσαις μετασχεῖν τοῦ ἁγίου σώματος καὶ αἵματος τοῦ Χριστοῦ σου. Goar's Rituale Græcorum, pp. 164. 169. 170. From the Greek-Arabic Liturgy of St. Basil, belonging to the Church of Alexandria, I will cite merely the prayer of consecration. Ποιήσῃ τὸν μὲν ἄρτον τοῦτον γίνεσθαι εἰς τὸ ἅγιον σῶμα αὐτοῦ τοῦ κυρίου δὲ καὶ Θεοῦ καὶ σωτῆ ρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ εἰς ζωὴν τὴν αἰώνιον τοῖς ἐξ αὐτοῦ μεταλαμβάνουσιν· τὸ δὲ ποτήριον τοῦτο τὸ τίμιον αἷμα τὸ τῆς καινῆς διαθήκης αὐτοῦ τοῦ κυρίου κ. τ. λ. . . . τοῖς ἐξ αὐτοῦ μεταλαμβάνουσιν. Renaudot, Col. Liturg. Orient. i. 69. From the Coptic Liturgy of St. Basil, I will cite also the words of consecration. Ostende faciem super hunc panem, et super hunc calicem, quos super mensam hanc tuam Sacerdotalem posuimus: benedic eos, sanctifica eos, consecra eos, transfer eos, ita ut panis quidem hic fiat corpus tuum sanctum, et hoc mistum in hoc calice sanguis tuus pretiosus, ut sint nobis omnibus præsidium, medicina, salus animarum, corporum, spirituumque. Ibid. p. 3.

Constantinople, A.D. 879.

NOTE (R), PAGE 81.

Ὥρισεν ἡ ἁγία σύνοδος, ὥστε εἴ τινες τῶν ἐξ Ιταλίας κληρικῶν, ἢ λαϊκῶν, ἢ ἐπισκόπων, ἐν τῇ ̓Ασίᾳ, ἣ Ευρώπῃ, ἢ Λιβύη διατρίβοντες ὑπὸ δεσμὸν, ἢ καθαίρεσιν, ἢ ἀναθεματισμὸν παρὰ τοῦ ἁγιωτάτου πάπα ἐγένοντο Ἰωάννου, ἵνα εἰσὶν οἱ τοιοῦτοι καὶ παρὰ Φωτίου τοῦ ἁγιωτά

του πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως ἐν τῷ αὐτῷ τῆς ἐπιτιμίας ὅρῳ, τουτέστιν ἢ καθηρημένοι, ἢ ἀνατεθεματισμένοι, ἢ ἀφωρισμένοι, οὓς μέντοι Φώτιος ὁ ἁγιώτατος ἡμῶν πατριάρχης κληρικοὺς ἢ λαϊκοὺς, ἢ τοῦ ἀρχιερατικοῦ καὶ ἱερατικοῦ τάγματος, ἐν οἱᾳδήποτε παροικίᾳ ὑπὸ ἀφορισμὸν, ἢ καθαίρεσιν, ἢ ἀναθεματισμὸν ποιήσῃ· ἵνα ἔχῃ αὐτοὺς καὶ ὁ ἁγιώτατος πάπας Ιωάννης, καὶ ἡ κατ ̓ αὐτὸν ἁγία τοῦ Θεοῦ Ρωμαίων ἐκκλησία ἐν τῷ αὐτῷ τῆς ἐπιτιμίας κρίματι, μηδὲν τῶν προσόντων πρεσβείων τῷ ἁγιωτάτῳ θρόνῳ τῆς Ρωμαίων ἐκκλησίας μηδὲ τῷ ταύτης προέδρῳ τὸ σύνολον καινοτομούμενον μήτε νῦν, μήτε εἰς τὸ μετέπειτα.-Conc. viii. 1526.

ΝΟΤΕ (5), PAGE 82.

Post haec autem Leo papa .... indelebile monumentum erigendum putavit, quo posteris innotesceret, in sacro symbolo esse nihil addendum. Siquidem in basilica Sancti Petri, duas tabulas argenteas ad confessionem ejusdem Sancti Petri affigendas curavit, in quarum altera symbolum Latine scriptum legeretur, in altera vero Græce exaratum, absque aliquo quatuor illarum syllabarum additamento, Filioque, sed illud in suo pristino candore voluit integrum permanere. Conc. vii. 1198.

NOTE (T), PAGE 83.

See Concilium Aquisgranense, in Conc. vii. 1194.

Lateran, I., A.D. 1123.

NOTE (U), PAGE 83.

Ego Henricus, D. G. Rom. Imp. Aug., pro amore Dei et Sancta Romanæ Ecclesiæ . . . dimitto Deo, et sanctis ejus Apostolis Petro et Paulo, et sanctæ Catholicæ Ecclesiæ, omnem investituram per annulum et baculum, et concedo in omnibus ecclesiis fieri electionem et liberam consecrationem, &c.-Conc. x. 901.

Lateran, III. A.D. 1179.

NOTE (x), PAGE 84.

Canon 1.-Statuimus igitur, ut si forte inter cardinales de substituendo pontifice non potuerit concordia plena esse, et duabus partibus concordantibus tertia pars noluerit concordare, aut sibi alium præsumpserit ordinare: ille Romanus pontifex habeatur, qui a duabus partibus fuerit electus et receptus. Si quis autem de tertiæ partis nominatione confisus, quia rem non potest, sibi nomen Episcopi usurpaverit: tam ipse, quam qui eum receperint, excommunicationi subjaceant, &c. Præterea si a paucioribus aliquis, quam a duabus partibus, fuerit electus ad apostolatus officium, nisi major concordia intercesserit, nullatenus assumatur, et prædictæ pœnæ subjaceat, si humiliter noluerit abstinere, &c. Conc. x. 1508.

NOTE (Y), PAGE 84.

Gulielmus Tyrensis, Albertus Bethlehemita, Heraclius Cæsariensis, Rodulfus Sebastinus, Totius Aconensis, et Romanus Tripolitanus.

NOTE (z), PAGE 84.

See Le Quien, Oriens Christianus, vol. iii., towards the end; where we have the catalogue, Præsulum ritûs Latini in Orientali tractû.

Lateran, IV., A.D. 1215.

NOTE (AA), PAGE 85.

Facto prius ab ipso Papa exhortationis sermone, recitata sunt in pleno Concilio capitula septuaginta, quæ aliis placabilia, aliis videbantur onerosa. Matt. Paris, p. 272, cited by Collier, i. 425.

NOTE (BB), PAGE 85.

Venere tum quidem multi in consultationem, nec decerni tamen quicquam aperte potuit. Platina, in vitâ Innocent. III.

Vol. x. p. 99.

NOTE (CC), PAGE 85.

NOTE (DD), PAGge 85.

Nov. Eccles. Hist., Cent. xiii. p. 95, cited by Collier, i. 425.

Lyons, I., A.D. 1245.

NOTE (EE), PAge 86.

....

....

Nos itaque super præmissis et compluribus aliis ejus nefandis excessibus, cum fratribus nostris et sacro Concilio deliberatione præhabita diligenti, cum Jesu Christi vices, licet immeriti, teneamus in terris . . . . memoratum principem, qui se imperio et regnis omnique honore ac dignitate reddidit tam indignum . . . . suis ligatum peccatis, et abjectum, omnique honore et dignitate privatum a Domino ostendimus, denunciamus, ac nihilominus sententiando privamus; omnes, qui ei juramento fidelitatis tenentur adstricti, a juramento hujusmodi perpetuo absolventes: auctoritate apostolica firmiter inhibendo, ne quisquam de cætero sibi tanquam imperatori vel regi pareat vel intendat, et decernendo quoslibet qui deinceps ei velut imperatori vel regi consilium vel auxilium præstiterint, seu favorem, ipso facto excommunicationis vinculo subjacere."-Conc. xi. 645.

Lyons, II., A. D. 1414.

NOTE (FF), PAGE 87.

Imperator, diaconum consuetam Papæ commemorationem inter

divina mysteria pronuntiaturum cohibet. Le Quien, Oriens Christ. i. 288.

NOTE (GG), Page 87.

Michael Palæologus, the Grecian Emperor, was one of the first princes whom this audacious priest (Martin IV.) solemnly excommunicated; and the pretext was that he had broken the peace concluded between the Greek and Latin churches at the council of Lyons. Mosheim (Maclaine's Trans.) iii. 183, 184.

Aquileia. Perpignan. Pisa. A.D. 1409.

NOTE (HH), Page 88.

Ipsosque Angelum Corarium (Gregory XII.) et Petrum de Luna (Benedict XIII.) de papatu, ut præfertur, contendentes, et eorum utrumque, fuisse et esse notorios schismaticos. . . . necnon notorios hæreticos et a fide devios. . . . omni honore et dignitate etiam papali indignos; ipsosque et eorum utrumque .... ne regnent, vel imperent, aut præsint, a Deo, et sacris canonibus fore ipso facto abjectos et privatos, et etiam ab ecclesia præcisos, &c. Conc. xi. 2127.

NOTE (II), PAGE 88.

ipsosque Petrum de Luna (Benedict XIII.) et Petrum de Candia (Alexander V.) fuisse et esse notorios schismaticos, et pertinaces, notoriisque perjuriis irretitos, et ecclesiam Dei scindentes notorie, et ob hoc omnino dignitate papali et alia quacumque se reddidisse indignos.-Conc. xi. 2106.

NOTE (KK), PAGE 88.

Decimum sextum Generale Concilium fuit Pisanum, indictum et congregatum a cardinalibus Gregorii XII. et Benedicti XIII. A.S. 1409.-Azorius, cited by Labbé and Cossart, Conc. xi. 2139.