ejus; *turbabúntur à fácie guis; * mons coagulátus, ejus, patris orphanórum, mons pinguis : & júdicis viduárum. Deus in loco fancto fuo;* Deus qui inhabitáre facit uníus moris in domo. Qui edúcit vinctos in fortitúdine, *fimiliter eos qui exáfperant, qui hábitant in fepulcris. Deus,cùm egrederéris in confpectu pópuli tui,* cùm pertransíres in desérto, Terra mota eft,* étenim cœli diftillavérunt à fácie Dei Sínaï, à fácie Dei Ifraël. Plúviam voluntáriam fegregábis, Deus, hæreditáti tux; * & infirmáta eft, tu verò perfecífti eam. Animália tua habitábunt in ea; * parásti in dulcédine tua paúperi, Deus. Ant. Ad montem Sinaï defcendifti, Dómine, & locútus es cum pátribus noftris de cœlo. 2. Efdr. 9. 13. Ant. 7. d. Dedísti. Ut quid fufpicámini montes coagulátos? *mons in quo beneplácitum eft Deo habitáre in eo, étenim Dóminus habitábit in finem. Currus Dei decem míllibus múltiplex, míllia lætántium :* Dóminus in eis in Sina, in fancto. * Afcendifti in altum, cepífti captivitátem ; accepísti dona in hominibus. Etenim non credéntes inhabitáre Dóminum Deu. Benedictus Dóminus die quotídie: prófperum iter fáciet nobis Deus falutárium noftrórum. Deus nofter, Deus falvos faciéndi; * & Dómini Dómini éxitus mortis. Verumtamen Deus confringet cápita inimicórum fuórum; * vérticem capílli perambulántium in delictis fuis. Dixit Dóminus: Ex Bafan convértam, * convér Dominus dabit verbum tam in profundum maris; virtúte multâ. Si dormiátis inter médios cleros, pennæ colúmbæ deargentátæ, & pofterióra dorfi ejus in pallóre auri. Dum difcernit cœleftis reges fuper eam, dealbabúntur in Selmon. Mons Dei, mons pin nive Ut intingátur pes tuus in sánguine, lingua canum tuórum ex inimícis ab ipfo. Ant. Dedífti eis judícia recta & legem veritátis, ceremónias & præcépta bona. 2. Efdr. 9. 13. Ant. 1. a. Non. Altera divifio Pfal. 67. dérunt ingreffus tuos Deus, ingreffus Dei mei, Regis mei qui est in fancto. Prævenérunt príncipes fermo tuus, hos qui in te conjuncti pfalléntibus, crediderint, consérvat. Sap.. in médio juvenculárum 16..26.. tympaniftriárum. * In eccléfiis benedícite Deo, Dómino de fóntibus Ifraël.. Ibi Bénjamin adolefcéntulus, in mentis excéffu. * Ant. 3. c. Custódis. . CANTICUM BARU CH., C. 4, V. I. ad 4. Beati qui Dei legem habent. & tenent. Príncipes Juda duces cones qui tenent le rum; *príncipes Zabúlon, príncipes Néphthali. Manda,Deus,virtútituæ: confirma hoc, Deus, quod operátus es in nobis.. * A templo tuo in Jerúfalem, tibi ófferent reges. múnera. Increpa feras arúndinis, congregátio taurórum in vaccis populorum, * ut exclúdant eos qui probáti funt argento. * Díflipa gentes quæ bella volunt: vénient legáti ex Ægypto, Æthiopia prævé niet manus ejus Deo... Regna terræ cantáte Deo; psállite Dómino, psállite Deo, * Qui afcendit fuper cœlum cœli ad Oriéntem; * ecce dabit voci fuæ vocem virtútis. Dutis glóriam Deo; * fuper Ifraël magnificéntia ejus, & virtus ejus in núbibus. Mirábilis Deus in fanctis fuis, Deus Ifraël, ipfe dabit virtutem & fortitudinem plebi fuæ : * benedí&tus Deus. Ant. Non nativitátis fru&us pafcunt hómines; fed gem, pervénient ad vitam; qui autem dereliquérunt eam, in mortem. Convértere, Jacob, * & apprehénde eam;. Ambula per viam ad. fplendórem ejus,* contra lumen ejus.. * Ne tradas álteri glóriam tuam, & dignitátem tua genti aliéna... Beáti fumus, Ifraël; * quia quæ Deo placent, maniféfta funt nobis. Ant. Cuftodis pactum & mifericórdiam fervis tuis, qui ámbulant coram te in toto corde fuo. 3. Reg. 8. 23: Ant. 5. a. Convérte nos. PSALMUS 146. Laudandus Deus, cui beneplacitum eft fuper timen tes eum. Audáte Dóminum Laudate Domin pfalmus: *Deo noftro fic jucúnda, decóraque laudátio. Edificans Jerúfalem Dó minus,* difperfiónes Ifraé lis congregábit: Qui fanat contrítos corde, & álligat contritió¬ nes eórum: Qui númerat multitúdi nem ftellárum,* & ómnibus eis nómina vocat. Magnus Dóminus nofter, & magna virtus ejus; * & fapiéntiæ ejus non eft nú * Qui óperit cœlum núbibus, & parat terræ plúviam : Qui prodúcit in móntibus foenum, * & herbam fervitúti hóminum : Qui dat juméntis efcam ipsórum, * & pullis corvórum invocántibus eum. Non in fortitúdine equi voluntátem habébit; * nec in tibiis viri beneplácitum erit ei. Beneplácitum eft Dómino fuper timéntes eum,* & in eis qui fperant fuper mifericórdia ejus. Ant. Convérte nos, Dómine, ad te, & convertémur; ínnova dies noftros, ficut à princípio. Orat. Jer. 5. 21. CAPITULUM. Jofue. 1.8. On recédat volúmen Nlegis hujus ab ore tuo: fed meditáberis in eo diébus ac noctibus, ut cuftódias & fácias ómnia quæ fcripta funt in eo. ; Etérna dudùm véritas Ut, legis ad facem tuæ, . Non fecit táliter omni natióni, . Et judícia fua non manifeftávit eis. Pfal. 147. 20. Ad Benedictus, Ant. 8. G. Super ómnibus his, Dómine, nos ipfi percútimus foedus. 2. Efdr. 9. 38. Suffragia habentur infrà poft Completorium Sabbati. AD PRIMAM. Ant. 8. c. Hæc eft. PSALMUS 88. Mifericordia & veritas Dei in populum fuum celebranda. Promiffiones quas Chrifto Ecclefiæ fecit, immutabiles funt; nec adverfis hujus vitæ delentur. Ifericórdias Dómini* In generatiónem & geD vj Confitebúntur cœli mirabília tua, Dómine; * étenim veritátem tuam in eccléfia fanctórum. Quóniam quis in núbibus æquabitur Dómino,*símilis erit Deo in fíliis Dei? Deus qui glorificátur in concílio fanctorum, *magnus & terribilis fuper omnes qui in circuitu ejus funt, Dómine Deus virtútum, quis similis tibi? potens es, Dómine, & veritas tua in circuitu tuo. * * Tu domináris poteftáti maris, motum autem fiú&tuum ejus tu mítigas. Tu humiliáfti ficut vulnerátum, fupérbum; *in brachio virtútis tuæ difpersífti inimícos tuos. Tui funt cæli, & tua eft terra; orbem terræ, & plenitúdinem ejus tu fundáfti: * aquilonem & mare tu creáfti. Thabor & Hermon in nómine tuo exultábunt : * ruum bráchium cum poténtia. ne, in lúmine vultûs tui ambulábunt; Et in nómine tuo exultábunt totâ die ; * & in justítia tua exaltabúntur. Quóniam glória virtútis eórum tu es : * & in beneplácito tuo exaltábitur cornu noftrum: Quia Dómini eft afsúm ptio noftra, * & Sancti Ifraël, Regis noftri. * Tunc locútus es in vifione fanctis tuis, & dixífti: Pófui adjutórium in poténte, & exaltávi eléctum de plebe mea. Invéni David fervum meum, *óleo fancto meo unxi eum: Manus enim mea auxiliábitur ei,*& bráchium meum confortábit eum : Nihil proficiet inimícus in eo, * & filius iniquitátis non appónet nocére ei. Et concídam à fácie ipsíus inimícos ejus, * & odiéntes eum in fugam convértam. Et véritas mea, & mifericórdia mea cum ipfo : * & in nómine meo exaltábitur. cornu ejus. Et ponam in mari manum ejus, * & in flumini bus dexteram ejus, Ipfe invocábit me: Pater meus es tu, * Deus meus, & fufcéptor falútis meæ : Et ego primogénitum ponam illum, * excélfum præ régibus terræ. In ætérnum fervábo illi mifericórdiam meam, * & teftaméntum meum fidéle ipfi, Er ponam in séculum séculi femen ejus, * & thronum ejus ficut dies cœli. Si autem derelíquerint filii ejus legem meam, * & in judíciis meis non ambuláverint: Si juftitias meas profanáverint, * & mandáta mea non cuftodíerint : Vifitábo in virga iniquitátes eórum, * & in verbéribus peccáta eórum: Mifericórdiam meam non difpérgam ab eo, * neque nocébo in veritáte mea : autem ra fanctuárium ejus: Deftruxífti omnes fepes ejus,pofuifti firmaméntum ejus formídinem: Diripuérunt eum omnes tranfeuntes viam : * factus eft opprobrium vicínis fuis: Exaltáfti déxteram depriméntium eum, * lætificáfti omnes inimícos ejus : Avertífti adjutórium gládii ejus, * & non es auxiliátus ei in bello: Deftruxífti eum ab emundatióne, * & fedem ejus in terram collisísti : Minoráfti dies témporis ejus,* perfudífti eum confufióne. Ufquequò, Dómine, avértis in finem, * exardefcet ficut ignis ira tua? Memoráre quæ mea fubftántia: * numquid enim vanè constituísti omnes fílios hóminum? Quis eft homo qui vivet, & non vidébit mortem ? éruet ánimam fuam de manu ínferi ? Ubi funt mifericordiæ tuæ antíquæ, Dómine, ficut jurásti David in veritáte tua ? |