Inhumatio Defunctí.

P

Inhumatio Defuncti.

2

OST missam accedat sacerdos ad caput defuncti, alba indutus, absque cappa serica: et duo clerici de secunda forma ad caput defuncti stantes, incipiunt tribus vicibus antiphonam sequentem, quam chorus singulis vicibus totam prosequatur usque in finem.

Ant. Circumdederunt me gemitus mortis, dolores inferni circumdederunt me.

1 This office is in the Bangor pontifical; unhappily the rubric is not only rubbed and defaced but the initial letter has been cut out, and with it other portions of the text. If I am not mistaken, the following is the correct reading :

"Ordo ad sepeliendum corpus. Finita missa, sacerdos sine casula cum ministris: subdiaconus cum cruce, et omnes . . gradu suo veniant ordinate cum luminaribus, et stent in circuitu feretri in modum rota. Et sacerdos a capite incipiat absolute. Non intres,"

&c.

2 "Secundum antiquam Angliæ consuetudinem, ut ex rubricis liquido apparet, nullius defuncti corpus sepeliendum est, nisi pro anima ejus prius oblato missæ sacrificio. Si igitur corpus defuncti post vesperas deferatur ad ecclesiam, ibi insepul

tum relinquendum est, usque in diem sequentem, et tunc missa prius pro anima celebrata, sepeliendum. Si vero aliquando contigerit corpus defuncti matutino tempore ante missam deferri ad ecclesiam, observanda est rubrica de qua modo agitur." Annot. edit. Douay, 1610.

"Si vero cum processione homo mortuus sit suscipiendus, sacerdos et minister in albis incedant; chorus autem in cappis nigris et cum ad locum destinatum pervenerit processio, cadaver ipsum sacerdos aqua benedicta aspergat, deinde thurificet. Postea vero in ecclesiam redeant; et si canonicus fuerit cujus corpus defertur, in chorum deferatur. Sin autem extra chorum in ecclesia dicta oratione relinquatur." Consuetudinarium eccles. Sarum. In MS. registr. S. Osmundi, fol. 14 b.

Deinde post tertiam repetitionem sequatur:

Kyrie eleison. Christe eleison. Kyrie eleison. Non dicatur Pater noster, nec Dominus vobiscum, neque Oremus: sed tantum oratio, sacerdote dicente modesta voce, videlicet sine nota:

Non intres in judicium cum servo tuo, vel servula tua, Domine, quoniam nullus apud te justificabitur homo, nisi per te omnium peccatorum tribuatur remissio: non ergo eum vel eam tua quæsumus judicialis sententia premat, quem vel quam tibi vera supplicatio fidei christianæ commendat: sed gratia tua illi succurrente mereatur evadere judicium ultionis, qui vel quæ dum viveret insignitus vel insignita est signaculo sanctæ Trinitatis. In qua vivis et regnas, etc.

Eodem modo dicuntur omnes orationes sequentes.
Deinde incipiat cantor. Resp.

Qui Lazarum resuscitasti a monumento fœtidum : Tu eis Domine dona requiem et locum indulgentiæ. Vers. Qui venturus es judicare vivos, et mortuos, et sæculum per ignem.

Tu eis.

Et percantetur a choro cum suo versu, et interim sacerdos cum thuribulo circumeundo corpus, illud incenset. Similiter fiat in responsoriis sequentibus.

Deinde dicitur. Kyrie eleyson. Christe eleyson. Kyrie eleyson.

Sine Pater noster, et sine Dominus vobiscum. Sed tantum cum. Oremus.

Oratio. Deus cui omnia vivunt, cui non pereunt

9 A prayer similar to this in the beginning, but considerably shorter, is in the Bangor pontifical; then a response, with direc

tions for incensing as in the text;
then the prayer
"Fac quæsu-
mus;" response, “Libera,” and
verses; and the "Kyrie eleison."

moriendo corpora nostra, sed mutantur in melius, te supplices deprecamur, ut quicquid famulus vel famula tuus vel tua vitiorum tuæ voluntati contrarium, fallente diabolo, et propria iniquitate atque fragilitate contraxit, tu pius et misericors abluas indulgendo, ejusque animam suscipi jubeas, per manus sanctorum angelorum tuorum deducendam in sinum patriarcharum tuorum, Abrahæ scilicet amici tui, et Isaac electi tui, atque Iacob dilecti tui, quo aufugit dolor et tristitia, atque suspirium, fidelium quoque animæ felici jocunditate lætantur, et in novissimo magni judicii die inter sanctos et electos tuos eam facias perpetuæ gloriæ tuæ percipere portionem, quam oculus non vidit, nec auris audivit, et in cor hominis non ascendit quam præparasti diligentibus te. Per Christum.

Resp.

Heu mihi, Domine, quia peccavi in vita mea: quid faciam miser? ubi fugiam, nisi ad te Deus meus? miserere mei. Dum veneris in novissimo die.

Vers. Anima mea turbata est valde, sed tu, Domine, succurre ei. Dum veneris.

¶ Et percantetur a choro cum suo versu, et interim incensetur corpus ut supra.

Deinde sequatur :

Kyrie eleison. Christe eleyson. Kyrie eleison. Sine Pater noster, et sine Dominus vobiscum: sed tantum cum Oremus.

Fac quæsumus, Domine, hanc cum servulo tuo defuncto vel servula tua defuncta misericordiam, ut factorum suorum in pœnis non recipiat vicem, qui vel quæ tuam in votis tenuit voluntatem: et quia hic illum vel illam vera fides junxit fidelium turmis,

illic eum vel eam tua miseratio societ angelicis choris. Per Christum dominum nostrum.

Deinde incipiat cantor. Responsorium.

Libera me, Domine, de morte æterna in die illa tremenda, quando cœli movendi sunt et terra. Dum veneris judicare sæculum per ignem.

Vers. Dies illa, dies iræ, calamitatis et miseriæ : dies magna et amara valde.

Et percantetur a choro cum uno versu tantum, scilicet Dies illa ut supra, et interim incensetur corpus a sacerdote semel circumeundo, et postea aspergatur aqua benedicta: deinde sequatur:

Kyrie eleyson. Christe eleyson. Kyrie eleyson. Deinde roget sacerdos circumstantes orare pro anima defuncti dicens.

Pro anima N. et pro animabus omnium fidelium ' defunctorum. Pater noster.

4 "Deinde dicat sacerdos circumstantibus alla voce: Pater noster. Et ne nos. Vers. Requiem æternam. Vers. A porta inferi. Vers. Requiescant in pace. Domine exaudi. Dominus vobiscum.

Oratio. Absolve quæsumus Domine animam famuli tui .N. ut defunctus sæculo tibi vivat et quæ per fragilitatem carnis humana conversatione commisit, tu venia misericordissimæ pietatis absterge: per Christum. Finita oratione præcipiat fratribus ut accipiant feretrum: et deportent defunctum ad tumulum: et dum portatur, clerici cantent has subsequentes antiphonas. In paradisum," &c. Pontif. Bangor.

5

Among the very curious mediæval stories, or examples intended to enforce obedience to the commandments, in The floure of the commaundements of God, is one of a "dyse player" who died blaspheming "horrybly god and the vyrgyn mary." The body of a man who had died some few years before rose from his grave in the churchyard and forbade the burial: and three things are taught by the story. "The thyrde denoteth yt the body of one dampned, the whiche is deed manifestly in mortall synne, sholde not be buryed in holy grounde with the good crysten men that be in paradyse." Fol. cl. b.