vestem lavet, et inter pulsantes, portas cœlestis Hierusalem apertas reperiat, et inter videntes Deum facie ad faciem videat, et inter cantantes canticum novum cantet, et inter audientes cœlestem sonum audiat. Per. Alia oratio. Suscipe, Domine, animam famuli tui N. quam de ergastulo hujus sæculi vocare dignatus es: et libera eam de principibus tenebrarum et de locis pœnarum, ut absoluta omni vinculo peccatorum quietis ac lucis eternæ beatitudine perfruatur, et inter sanctos et electos tuos in resurrectionis gloria resuscitari mereatur. Qui cum Deo Patre, &c. Anima ejus et animæ omnium fidelium defunctorum, per misericordiam Dei requiescant in pace. Amen. ¶ Deinde deportetur corpus ad ecclesiam, ibidem vel in cœmeterio humandum. Quando deportari debet corpus defuncti ad ecclesiam, in primis sumat sacerdos spiculam, et aspergat aquam benedictam super corpus exanime, interim dicendo psalmum. De profundis. Quo dicto sequatur, Kyrie eleison. Christe eleison. Kyrie eleison. Pater noster. Et ne nos. Requiem æternam. A porta inferi. Credo videre. Dominus vobiscum. Oremus. Oratio. Inclina Domine. Et oratio. Fidelium Deus omnium conditor. Et finiantur sub una conclusione sic: Qui cum Deo Patre et Spiritu sancto, &c. Requiescant in pace. Amen. Si vero fuerit corpus mortuum cum processione sepeliendum, tunc eodem modo ordinetur processio, sicut in simplicibus dominicis, præter quod in hac processione sacerdos et ministri ejus in albis cum amictibus induti incedant: chorus autem in cappis nigris quotidianis. Et cum ad locum destinatum pervenerit processio, cadaver ipsum sacerdos aqua benedicta aspergat, et postea thurificet: interim dicendo psalmum: De profundis clamavi, ut supra dictum est. Deinde in redeundo, dum deportatur corpus ad ecclesiam, cantetur sequens antiphona cantore incipiente. Antiphona. Subvenite sancti Dei, occurrite angeli Domini, suscipientes animam ejus, offerentes eam in conspectu altissimi. Vers. Suscipiat te Christus, qui vocavit te : et in sinum Abrahæ angeli deducant te. Repetatur antiphona. Subvenite. Deinde dicatur psalmus. De profundis: et post unumquemque versum repetatur antiphona: et postea si necesse fuerit, dicatur eodem ordine ps. In exitu. Deinde in introitu cœmeterii vel citius inchoetur, Resp. Libera me Domine: et dicatur cum hoc v. tantum Dies illa. Nunquam autem portetur corpus alicujus defuncti circa cœmeterium: sed directe in ecclesiam: et si corpus canonici vel alterius magnatis fuerit, in chorum deferatur, sin autem, extra chorum in ecclesia post orationem relinquatur. In introitu ecclesiæ dicitur hæc antiphona, cantore incipiente. Antiphona. In paradisum deducant te angeli in suum conventum, suscipiant te martyres et perducant te in civitatem sanctam Hierusalem. Vers. Requiem æternam dona eis Domine, et lux perpetua luceat eis. Repetatur antiphona. In paradisum: qua finita sequatur. Kyrie eleyson. Christe eleison. Kyrie eleyson. Deinde aspergat sacerdos aqua benedicta corpus defuncti et thurificet: rogans astantes orare pro anima defuncti, ita dicens. Pro anima .N. et pro animabus omnium fidelium defunctorum. Pater noster. Et ne nos. Sed libera. A porta inferi. Erue Domine animas eorum. Non intres in judicium. Quia non justificabitur. Dominus vobiscum. Oremus. Oratio. Suscipe, Domine, servum tuum in bonum habitaculum, et da ei requiem in regno cœlestis Hierusalem: ut in sinu Abrahæ patriarchæ tui collocatus, resurrectionis diem præstoletur, et inter resurgentes ad gloriam resurgat, et cum benedictis ad dexteram Dei venientibus veniat, et cum possidentibus vitam æternam possideat. Per Christum. Anima ejus et animæ omnium fidelium defunctorum, per Dei misericordiam in pace requiescant. Amen. Deinde dicantur solemniter vigilia mortuorum et postea completorium de die more solito. Ubi vero 40 in die sepulturæ deportetur corpus ad 40 This rubric, as it would seem, is an interpolation from earlier manuscripts, and ought to have been added at the end, after the verse Aperite mihi." The digging of the grave would occupy almost always more time than the saying of the mass for the dead. The office of commendation appears to have been peculiar to English use, and is not in the Roman rituals. It was not said necessarily on the day of burial; but on the day of the death, or on the eve of the burial. One or two of the preceding rubrics depended, as to their observance, on the time of the funeral itself and on the ceremonies of the procession ecclesiam, tunc immediate post prædictam orationem, Suscipe Domine, dicatur commendatio animarum solemniter, et finito psalmo Domine probasti: statim incipiatur missa pro defunctis. Deinde exeat sacerdos cum stola, et aqua benedicta, ad locum ubi sepeliendus est mortuus: et signo crucis signet locum, et postea aspergat aqua benedicta. Deinde accipiat sacerdos fossorium, vel aliud instrumentum, et aperiat terram in modum crucis, ad longitudinem et latitudinem corporis defuncti dicens. Aperite mihi portas justitiæ, et ingressus in eas confitebor Domino: hæc porta Domini, justi intrabunt in eam.41 which accompanied it. There would probably be no difficulty in practice in reconciling their apparently different directions. The rite of marking out the limits of the grave by the priest must have had a solemn and pious effect. It seems to be as it were a parallel to the ceremonial laying and benediction of the foundation stone of a church. The first step taken towards the preparation of the "last home" and house of a dead Christian was not to be done hastily, and without remembrance of the time when the doors of it should be again opened at the sound of the trumpet of the archangel. 41 With the exception of the substitution of episcopus for sa cerdos and of a few other unimportant verbal differences, the office of commendation is the same in the Sarum pontifical. |