Q. HORATII FLACCI E POD ON LIBER. ODE I. AD MAECENATEM. IBIS Liburnis inter alta navium, Quid nos, quibus te vita si superstite Utrumne jussi persequemur otium, An hunc laborem mente laturi, decet Feremus: et te vel per Alpium juga, Vel occidentis usque ad ultimum sinum, Roges, tuum labore quid juvem meo, Non ut juvencis illigata pluribus Pecusve Calabris ante sidus fervidum Neque ut superni villa candens Tusculi Satis superque me benignitas tua Quod aut, avarus ut Chremes, terra premam; ODE II. VITAE RUSTICAE LAUDES. BEATUS ille, qui procul negotiis, Paterna rura bobus exercet suis, Neque excitatur classico miles truci, Potentiorum limina. Ergo aut adulta vitium propagine Aut in reducta valle mugientium Prospectat errantes greges; Aut pressa puris mella condit amphoris; Vel, cum decorum mitibus pomis caput Ut gaudet insitiva decerpens pyra, Certantem et uvam purpurae, Qua muneretur te, Priape, et te, pater Libet jacere, modo sub antiqua ilice, Queruntur in silvis aves; Fontesque lymphis obstrepunt manantibus, Somnos quod invitet leves. At, cum tonantis annus hibernus Jovis Imbres nivesque comparat, Aut trudit acres hinc et hinc multa cane Apros in obstantes plagas; Aut amite levi rara tendit retia, Turdis edacibus dolos; Pavidumque leporem, et advenam laqueo Jucunda captat praemia. [gruem, Quis non malarum, quas amor curas habet, Quod si pudica mulier in partem juvet Sacrum et vetustis exstruat lignis focum, Et, horna dulci vina promens dolio, Non me Lucrina juverint conchylia, Si Hiems ad hoc vertat mare; Non Afra avis descendat in ventrem meum, Non attagen Ionicus, Oliva ramis arborum, Aut herba lapathi, prata amantis, et gravi Malvae salubres corpori, Vel agna festis caesa Terminalibus, Has inter epulas, ut juvat pastas oves Videre properantes domum ! |