Ah! miser ille tuo quantò feliciùs ævo Hactenås illa ferax, sed longo debilis ævo,

Perditus, et propter te, Leonora, foret! Mota solo assueto, protinus aret iners. Et te Pieria sensisset voce canentem

Quod tandem ut patuit domino, spe lusus inani, Aurea maternæ fila movere lyræ !

Damnavit celeres in sua damna manus; Quamvis Dircæo torsisset lumina Pentheo Atque ait, “Heu quanto satius fuit illa coloni, Sævior, aut totus desipuisset iners,

Parva licèt, grato dona tulisse animo ! Tu tamen errantes cæcâ vertigine sensus Possem ego avaritiam frænare, gulámque voVoce eadem poteras composuisse tuâ ;

racem : Et poteras, ægro spirans sub corde, quietem Nunc periere mihi et fætus, et ipse parens.' Flexanimo cantu restituisse sibi.

XIII. Ad CHRISTINAM SUECORUM VIII. Ad eandem.

REGINAM, nomine CROMWELLI. CREDULA quid liquidam Sirena, Neapoli, jactas,

Claráque Parthenopes fana Achelöiados; BELLIPOT ENS Virgo, septem regina trionum, Littoreámque tuâ defunctam Naiada ripa, Christina, Arctoi lucida stella poli!

Corpora Chalcidico sacra dedisse rogo? Cernis, quas merui durâ sub casside, rugas, Illa quidem vivitque, et amoenâ 'Tibridis unda Ut'que senext armis impiger, ora tero: Mutavit rauci murmura Pausilipi.

Invia fatorum dum per vestigia nitor, Mic, Romulidum studiis ornata secundis,

Exequor et populi fortia jussa manu.
Atque homines cantu detinet atque deos. t tibi submittit frontem reverentior umbra:

Nec sunt hi vultus regibus usque truces,
IXIn SALMASII HUNDREDAM”.
Quis expedivit Salmasio suam Hundredam,
Picámque docuit verba nostra conari ?
Magister artis venter, et Jacobæi

SILVARUM
Centum, exulantis viscera marsupii regis.

LIBER.
Quòd si dolosi spes refulserit nummi,
Ipse, Antichristi qui modd primatum Papa
Minatus uno est dissipare sufflatu,
Cantabit ultrd Cardinalitium melos.

PSALM CXIV.
X. In SALMASIUM.

ΙΣραήλ ότε παιδές, ότ' άγλαά φύλλ Ιακώβ

Αιγύπλιον λίπε δήμων, απεχθέα, βαρβαρόφωνον, GAUDETE scombri, et quicquid est piscium salo,

Δή τότε μένον έην όσων γένος υιες Ιάδα: Qui frigidâ hyeme incolitis algentes freta !

'Εν δε Θεός λαοϊσι μέγα κρείων βασίλευεν. Vestrûm misertus ille Salmasius, Eques

Είδε, και εντροπάδην φύγαδ' ερρώησε θάλασσα Bonus, amicire nuditatem cogitat;

Κύματι ειλυμένη δοθίω, όδ' άρ' ερυφελίχθη Chartæque largus apparat papyrinos

Ιρος Ιορδάνης ποτί άργυροειδέα πηγήν. Vobis cucullos, præferentes Claudii

'Εκ δ' όρεα σκαρθμοίσιν άπειρέσια κλονέοντο, Insignia, noménque et decus, Salmasii :

“Ως κριοί σφριγόωντες ευτραφερω έν άλωή. Gestetis ut per omne cetarium forum

Βαιότεραι δ' άμα πασαι ανασκίρτησαν έρίπναι, Equitis clientes, scrinjis mungentium

“Οία σαραι σύριγε φίλη υπό μητέρι άρνες. Cubito virorum, et capsulis, gratissimos. Τίπλε σύγ, αινά θάλασσα, σέλας φύγαδερρώησας XI. In MORUM,

Κύματι ειλυμένη ροβίω; τί δ' άρ' έτυφελίχθης

τρός Ιορδάνη ποτί άργυροειδέα πηγήν; GALLI ex concubitu gravidam te, Pontia, Mori, Τίπί', όρεα, σκαρθμοίσιν άπειρέσια κλονέεσθε, Quis benè moratam, morigerámque, neget? “Ως κριοί σφριγόωντες ευτραφερω εναλωή;

Βαιοτέραι, τι δ' άρ' υμμές ανασκιρτήσατ', ερίπτει, XII. Apologus de Rustico et Hero.

“Οία σαραι σύριγέ φίλη υπό μητέρι άρνες και Rusticus ex malo sapidissima poma quotannis

Σείεο, γαία, τρέσσα Θεόν μεγαλ' εκτυπέοντα, Legit, et urbano lecta dedit domino:

Γαία, Θεόν τρείασ' ύπατον σέβας Ισσακίδαο, Hinc, incredibili fructûs dulcedine captus,

“Ος τε και εκ σπιλάδων ποταμός χέε μορμύροντες, Malum ipsam in proprias transtulit

areolas.

Κρήνηντ' αεναόν σίτρης από δακρυοέσσης. * Salmasius is here ridiculed by Milton for Philosophus ad regem quendam, qui eum ignolum et attempting, not very happily indeed, to turn into insontem inter reus fortè captum inscius damnaLatin some of our forensic phrases, as the Coun verat, την επι θανάτω πορευόμενΘ., hoc subito ty-Court, Hundred, &c. “ Iam Anglicismis

misit, tuis magnoperè delectamur; Countie Court, The Turn, Hundreda; mira nempè docilitate

'Ω άνα, ει ολέσης με τον έννομον, έδέ τιν' ανδρών centenos_Iacobeos tuos Anglice namerare didi- | Δεινόν όλως δράσαντα, σοφώτατον ίσθι κάρηνος cisti.” Defens. cap. viii.

Ρηϊδιως αφέλoιο, το δ' ύσερον αύθι νοήσεις, 3 From Milton's Defensio Secunda, and his | Mαψιδίως δ' άρ' έπειτα τεόν προς θυμόν οδυρή, Responsio to Morus’s Supplement. This dis- Toιόνδ' εκ Τόλιος περιώνυμον αλκαρ ολέσσας. tich was occasioned by a reports, that Morus had debauched a favourite waiting maid of the wife

In Effigiei Ejus Sculptorem. of Salmasius, Milton's antagonist. See Burman's 'Αμαθεΐ γεγράφθαι χειρί τήνδε μέν εικόνα Syllog. Epist. ii. 307.

Φαίης τάχ' άν, πρός είδος αυτοφυές βλέπω.

Tòv NU IXTUTOTOY ÅR krivbytis, pad,

Pacificúsque noro, felix divésque, sedebat Γιλάτι φαύλα δυσμίμημα ζωγράφι.

In solio, occultique doli securus et hostis:

Cùın ferus ignifluo regnans Acheronte tyrannus, In obitum Procancellarii, medici'.

Eumenidum pater, æthereo vagus exul Olympo,

Fortè per immersum terrarum erraverat orbem, Anno ætatis 17.

Dinumerans sceleris socios, vernásque fideles,

Participes regni post funera mæsta futuros: PARERE Fati discite legibus,

Hic tempestates medio ciet aëre diras, Manúsque Parcæ jam date supplices,

Illic inanimes odium struit inter amicos, Qui pendulum telluris orbem

Armat et invictas in mutua viscera gentes; läpeti colitis nepotes. "

Regnáque oliviferâ vertit forentia pace: Vos si relieto mors vaga Tænaro

Et quoscunque videt puræ virtutis amantes, Semel vocârit flebilis, heu ! moræ

Hos cupit adjicere imperio, frandumque inaTentantur incassùm, dolique;

gister Per tenebras Stygis ire certum est.

Tentat inaccessum sceleri corrumpere pectus; Si destinatam pellere dextera

Insidiásque locat tacitas, cassésque latentes Mortem valeret, non ferus Hercules,

Tendit, ut incautos rapiat; ceu Caspia tigris Nessi venenatus cruore,

Insequitur trepidam deserta per avia prædam Æmathiâ jacuisset Oetà.

Nocte sub illoni, et somno nictantibus astris: Nec fraude turpe Palladis invidæ

Talibus infestat populos Summanns et urbes, Vidisset occisum llion Hectora, aut

Cinctus cæruleæ fumanti turbine flammæ.
Quem larva Pelidis peremit

Jámque fluentisonis albentia rupibus arva
Ense Locro, Jove lacrymante.

Apparent, et terra Deo dilecta marino,
Si triste fatum verba Hecatëia

Cui nomen dederat quondam Neptunia proles, Fugare possint, Telegoni parens

Amphitryoniaden qui non dubitavit atrocem, Vixisset infamis, potentique

Æquore tranato, furiali poscere bello,
Ægiali soror usa virgå.

Ante expugnatæ crudelia sæcula Troja.
Numénque trinum fallere si queant

At simul hanc, opibúsque et festá pace bea Artes medentûm, ignotáque gramina,

tam, Non gnarus herbarum Macbaon

Aspicit, et tpingues donis Cerealibus agros,
Eurypyli cecidisset hasta :

Quódque magis doluit, venerantem numina reri Læsisset et nec te, Philyreie, il

Sancta Dei populum, tandem suspiria rupit Sagitta Echidnæ perlita sanguine;

Tartareos ignes et luridum olentia sulphur; Nec tela te fulménque avitum,

Qualia Trinacriâ trux ab Jove clausus in Étná Cæse pner genitricis alvo.

Emat tabilico monstrosus ob ore Tiphceus. . Tuque, O alumno major Apolline,

Ignescunt oculi, stridétque adamantinus ordo Gentis togatæ cui regimen datum,

Dentis, ut armorum fragor, ictáque cuspide Frondosa quem nunc Cirrha luget,

cuspis. Et mediis Helicon in undis,

“ Atque pererrato solum hoc lacrymabile mundo Jam præfuisses Palladio gregi

Inveni," dixit; “ gens hæc mibi sola rebellis, Lætus, superstes; ncc sine gloria;

Contemtrixque jugi, nostrâque potentior arte. Nec puppe lustrâsses Charontis

Illa tamen, mea si quicquam tentamina possunt, Horribiles barathri recessus.

Non feret hoc impunè diu, non ibit inulta.” At fila rupit Persephone tua,

Hactenus; et piceis liquido natat aëre pennis: I rata, cùm te viderit arribas,

Quà volat, adversi præcursant agmine venti, Succóque pollenti, tot atris

Densantur nubes, et crebra touitrua fulgent. Fancibus eripuisse mortis,

Jámque pruinosas velox superarerat Alpes, Colende Præses, membra, precor, tua

Et tenet Ausoniæ fines; à parte sinistra Molli quiescant cespite, et ex tuo

Nimbifer Appenninus erat, priscique sabini, Crescant rosæ calthæque busto,

Dextra veneficiis infamis Hetruria, nec non
Purpureóque hyacinthus ore.

Te furtiva, Tibris, Thetidi videt oscula dantem; Sit mite de te judiciuin Æaci,

Hinc Mavortigenæ consistit in arce Quirini. Subrideátque Ætnæa Proserpina ;

Reddirlerant dubiam jam sera crepuscula lucem, * Intérque felices perennis

Cum circuingreditur totam 'Tricorunifer urbem, Elysio spatiere campo.

Panificósque deos portal, scapulisque virorum

Evehitur; præeunt snbmisso poplite reges, In Quintum Novembris.

Et mendicantûm series longissima fratrum; Anno Ætatis 17.

Cereáque in manibus gestant funalia cæci,

Cimmeriis nati in tenebris, vitámque trahentes: Jam pius extremâ veniens läcobus ab arcto

Templa dein multis subeunt lucentia tædis, Teucrigenas populos, latéque patentia regoa Albionum, tenuit ; jámque inviolabile fædus

(Vesper erat sacer iste Petro) fremitusque ca

nentûm Sceptra Caledoniis conjunxerat Anglica Scotis:

Sæpe tholos implet vacuos, et inane locorum.

Qualitèr exululat Bromius, Bromiique caterva, s This ode, is on the death of doctor John Orgia cantantes in Ecbionio Aracyntho, Goslyn, master of Caius College, and king's pro- | Dum tremit attonitos vitreis Asopus in undis, fessor of medicine at Cambridge; who died Et procul ipse cava responsat rupe Cithæron. while a second time vice-chancellor of that uni- His igitur tandem solenni more peractis, versity, in October, 1626.

Nox senis amplexus Erebi taciturna reliquit,

Præcipitésque impellit equos stimulante flagel Dixit; et, adscitos ponens malehdus amictus, Captam oculis Typhlonta, Melanchætémque fe- Fugit ad infandam, regnem illætabile, Lethen. rocem,

Jam rosea Eoas pandens Tithonia portas Atque Acherontæo prognatam patre Siopen Vestit inauratas redeunti lumine terras; Torpidam, et hirsutis horrentem Phrica capillis. Mestáque, adhuc nigri deplorans funera nati, Interea regum domitor, Phlegetontius bæres, Irrigat ambrosiis montana cacumina guttis : Ingreditur thalamos, neque enim secretus adulter Càm somnos pepulit stellatæ janitor aulæ, Producit steriles molli sine pellice noctes ; Nocturnos visus et somnia grata revolvens. At vix compositos somnus claudebat ocellos, Est locus æternâ septus caligine noctis, Cùm niger umbrarum dominus, rectórque si- Vasta ruinosi quondam fundamina tecti, lentum,

Nunc torvi spelunca Phoni, Prodotæque bilikPrædatórque hominum, falsâ sub imagine tectus

guis, Astitit; assumptis micuerunt tempora canis, Effera quos uno peperit Discordia partu. Barba sinus promissa tegit, cineracea longo

Hie inter cæmenta jacent, præruptáque saxa, Syrmate verrit humum vestis, pendétque cu- Ossa inhumata virúm, et trajecta cadavera ferro; cullus

Hic Dolus intortis semper sedet ater ocellis, Vertice de raso; et, ne quicquam desit ad artes, Jurgiáque, et stimulisarınata Calumnia fauces, Cannabeo lumbos constrinxit fune salaces, Et Furor, atque viæ moriendi mille videntur, Tarda fenestratis figens vestigia calceis.

Et Timor, exanguisque locum circumvolat HorTalis, utì fama est, vasta Franciscus eremo Perpetuòque leves per muta silentia Manes (ror; Tetra vagabatur solus per lustra ferarum, Exululant, tellus et sanguine conscia stagnat. Silvestrique tulit genti pia verba salutis

Ipsi etiam pavidi latitant penetralibus antri Impius, atque lupos domuit, Libycósque leones. Ét Phonos, et Prodotes; nullóque sequente per Subdolus at tali Serpens velatus amictu

antrum,

(umbris, Solvit in has fallax ora execrantia voces; Antrum horrens, scopulosum, atrum feralibus “ Dormis, nate? Etiamne tuos sopor opprimit Diffugiunt sontes, et retrò lumina vortunt : artus?

Hos pugiles Romæ per sæcula longa fideles Immemor, O, fidei, pecorúmque oblite tuorum! Evocat antistes Babylonius, atque ita fatur. Dum cathedram, venerande, tuam, diademáque

“ Finibus occiduis circumfusum incolit equor triplex,

Gens exosa mihi; prudens Natura negavit Ridet Hyperboreo gens barbara nata sub axe; Indignam penitùs nostro conjungere mundo: Dúmque pharetrati spernunt tua jura Britanni : Illuc, sic jubeo, celeri contendite gressu, Surge, age; surge, piger, Latius quem Cæsar Tartareóque leves diflentur pulvere in auras adorat,

Et rex et pariter satrapæ, scelerata propago: Cai reserata patet convexi janua coeli,

Et, quotquot fidei caluere cupidine veræ, Turgentes animos, et fastus frange procaces, Consilii socios adhibete, operisque ministros.* Sacrilegique sciant, tua quid maledictio possit, Finierat ; rigidi cupidè paruere gemelli. Et quid Apostolicæ possit custodia clavis;

Interea longo flectens curvamine cælos Et memor Hesperiæ disjectam ulciscere classem, Despicit æthered Dominus qui fulgurat arc Mersáque Iberorum lato vexilla profundo, Vanáque perversæ ridet conamina turbæ ; Sanctorumque cruci tot corpora fixa probrosa, Atque sui causam populi volet ipse tueri. Thermodoontëâ nuper regnante puellä.

Esse ferunt spatium, quà distat ab Aside terrå At tu si tenero mavis torpescere lecto,

Fertilis Europe, et spectat Mareotidas undas; Crescentesque negas hosti contundere vires; Hic turris posita est Titanidos ardua Fame, Tyrrhenum implebit numeroso milite pontum, Ærea, lata, sonans, rutilis vicinior astris Signáque Aventino ponet fulgentia colle: Quàm superimpositum vel Athos vel Peli na Relliquias veterum frauget, flammisque cre

Ossæ.

[nestra, mabit;

Mille fores aditusque patent, totidemque feSacráque calcabit pedibus tua colla profanis, Ampláque per tenues translucent atria muros: Cujus gaudebant soleis dare hasia regés.

Excitat hic varios plebs agglomerata susurros; Nec tamen hunc bellis et aperto Marte lacesses; Qualitèr instrepitant circum mnletralia bombis Irritus ille labor: to callidus utere fraude: Agmina muscarum, aut texto per ovilia juoco, Quælibet hæreticis disponere retia fas est. Dum Canis æstivum cæli petit ardua culmen. Jámque ad consilium extremis rex magnus aboris Ipsa quidem summâ sedet ultrix matris in arce ; Patricios vocat, et procerum de stirpe creatos, Auribus innumeris cinctum caput eminet olli, Grandærósque patres, trabeâ canisque verendos; Queis sonitum exiguum trabit, atque levissima Hos tu membratim poteris conspergere in auras,

captat Atque dare in cineres, nitrati pulveris igne Murmura, ab extremis patuli confinibus orbis, Ædibus injecto, quà convenere, sub imis. Nec tot, Aristoride, servator inique juvencæ Protinùs ipse igitur, quoscunque habet Anglia Isidos, immiti volvebas lumina vultu, fidos,

Lumina non unquam tacito nutantia somno, Propositi, factique, mone: quisquamne tuorum Lumina subjectas latè spectantia terras. Audebit summi non jussa facessere Papæ? Istis illa solet loca luce carentia sæpe Perculsósque metu subito, casúque stupentes, Perlustrare, etiam radianti impervia soli: Invadat vel Gallus atrox, vel savus Iberus. Millenisque loqnax auditáque visaque linguis Sæcula sic illic tandem Mariana redibunt, Cuilibet effundit temerara ; veráque mendax Túque in belligeros iterum dominaberis Anglos. Nunc minuit, modò confictis sermonibus auget. Et, nequid timeas, divos divásque secundas Sed tamen à nostro meruisti carmine laudes, Accipe, quotque tuis celebrantur numina fastis.” Fama, bonum quo non aliud veracrus ullum,

Nobis digna cani, nec te memorâsse pigebit Quid temerè violas non nocenda numind,
Carmine tam longo; servati scilicèt Angli

Subitòque ad iras percita ?
Officiis, vaga diva, tuis, tibi reddimus æqua. Non est, ut arbitraris elusus miser,
Te Deus, æternos motu qui temperat ignes, Mors atra Noctis filia,
Fulmine præmisso alloquitur, terrâque tremente: Erebóve patre creta, sive Erinnge,
“ Fama siles? An te latet impia Papistarum Vastove nata sub Chao :
Conjurata cohors in méque meósque Britannos, Ast illa, coelo missa stellato, Dei
Et nova sceptrigero cædes meditata läcobo ?” Messes ubique colligit;

Nec plura; illa statim sensit mandata Tonantis, Animásque mole carneâ reconditas
Et, satis ante fugax, stridentes induit alas,

In lucem et auras evocat :
Induit et variis exilia corpora plumis;

Ut cùm fugaces excitant Horæ diein,
Dextra tubam gestat Temesæo ex ære sonoram. Themidos Jovisque filiæ ;
Nec mora, jam pennis cedentes remigat auras, Et sempiterni ducit ad vultus Patris :
Atque parum est cursu celeres prævertere nubes: At justa raptat impios
Jam ventos, jam solis equos, post terga reliquit: Sub regna furvi luctuosa Tartari,
Et primò Angliacas, solito de more, per urbes Sedésque subterraneas.”
Ambiguas voces, incertáque murmura, spargit: Hanc ut vocantem lætus audivi, citd
Mox arguta dolos, et detestabile valgat

Foedum reliqui carcerem,
Proditionis opus, nec non facta horrida dictu, Volatilésque faustus inter milites
Authorésque addit sceleris, nec garrula cæcis Ad astra sublimis feror :
Insidiis loca structa silet; stupuere relatis Vates ut olim raptus ad ccelum senex,
Et paritèr juvenes, pariter tremuere puellæ, Auriga currûs ignei.
Effaetique senes paritèr; tantæque ruinæ Non me Boötis terruere lucidi
Sensus ad ætatem subitò penetraverat omnem. Sarraca tarda frigore, aut

Attamen interea populi miserescit ab alto Formidolosi Scorpionis brachia ;
Æthereus Pater, et crudelibus obstitit ausis Non ensis,'Orion, tuus.
Papicolûm; capti pænas raptantur ad acres: Prætervolavi fulgidi solis globum,
At pia thura Deo, et grati solvuntur honores; Longèque sub pedibus deam
Compita læta focis genialibus omnia fumant;

Vidi triformem, dum coërcebat suos Turba choros juvenilis agit: Quintoque No Frænis dracones aureis. vembris

Erraticorum siderum per ordines, Nulla dies toto occurrit celebrator anno.

Per lacteas vehor plagas,

Velocitatem sæpe miratus novam ;
In obitum Præsullis Eliensis.

Donec nitentes ad fores

Ventum est Olympi, et regiam crystallinam, et Anno Ætatis 17.

Stratum smaragdis atrium. Adhuc madentes rore squalebant genæ,

Sed hic tacebo; nam quis effari queat,

Oriundus humano patre, Et sicca nondum lumina

Amanitates illius loci ? Mibi
Adhuc liquentis imbre turgebant salis,

Sat est in æternum frui.
Quem nuper effudi pius,
Dum mæsta charo justa persolvi rogo

Naturam non pati senium 3.
Wintoniensis Præsulis.
Cùm centilinguis Fama, proh! semper mali

Heu, quàm perpetuis erroribus acta fatiseit Cladisque vera nuntia,

Avia mens hominum, tenebrisque immersa pros

fundis Spargit per urbes divitis Britanniæ, Populósque Neptuno satos,

Oedipodioniarn volvit sub pectore noctem! Cessisse morti, et ferreis sororibus,

Quæ vesana suis metiri facta deorum Te, generis humani decus,

Andet, et incisas leges adamante perenni Qui rex sacrorum illâ fuisti in insula

Assimilare suis, nullóque solubile sæclo Quæ nomen Anguillæ tenet.

Consilium fati perituris alligat horis! Tunc inquietum pectus irâ protinus

Ergóne marcescet sulcantibus obsita rugis Ebulliebat fervida,

Naturæ facies, et rerum publica mater Tumulis potentem sæpe devovens deam: Omniparum contracta uterum sterilescet ab evol Nec vota Naso in Ibida

Et, se fassa senem, malè certis passibus ibit Concepit alto diriora pectore;

Sidereum tremebunda caput? Num tetra vetustas , · Graiúsque vates parciùs

Annorúmque æterna fames, squalorque, situsTurpem Lycambis execratus est dolum,

que, Sponsámque Neobulen suam.

Sidera vexábunt ? An et insatiabile Tempus At ecce! diras ipse dum fundo graves,

Esuriet Cælum, rapiétque in viscera patrem? Et imprecor neci necem,

Heu, potuitne suas imprudens Jupiter arces Audisse tales videor attonitus sonos

Hoc contra munisse nefas, et Temporis isto Leni, sub aurâ, flamine: “ Cæcos furores pone; pone vitream

3 This was an academical exercise, written in Bilémque, et irritas minas :

1628, to oblige one of the fellows of Christ's Col

lege, who having laid aside the levities of poetry Nicholas Felton, bishop of Ely, died Octob. for the gravity and solidity of prose, imposed 5, 1626, not many days after bishop Andrews, the boyish task on Milton, now about ninetech before celebrated.

years old.

Exemisse malo, gyrosque dedisse perennes ? | Haud ille Palladis gemellus innuba
Ergo erit ut quandoque sono dilapsa tremendo Interna proles insidet menti Jovis;
Convexi tabulata ruant, atque obvius ictu

Sed quamlibet natura sit communior, Stridat uterque polus, superäqne ut Olympius Tamen seorsùs extat ad morem unius, aula

Et, mira, certo stringitur spatio loci:
Decdat, horribilisqne retectâ Gorgone Pallas; Seu sempiternus ille siderum comes
Qualis in Ægæam proles Junonia Lemnon Coli pererrat ordines decemplicis,
Deturbata sacro cecidit de liminc cæli?

Citimúmve terris incolit lunæ globum :
Tu quoque, Phoebe, tui casus imitabere nati; Sive, inter animas corpus adituras sedeus,.
Præcipiti curu, subitâque ferere ruinâ

Obliviosas torpet ad Lethes aquas :
Pronus, et extinctå fumabit lampade Nereus, Sive in remotâ fortè terrarum plaga
Et dabit attonito feralia sibila ponto.

Incedit ingens hominis archetypus gigas, Tunc etiam aërei divulsis sedibus Hæmi

Et diis tremendus erigit celsum caput, Dissultabit apex, imóque allisa baratbro

Atlante major portitore siderum. Terrebunt Stygium dejecta Ceraunia Ditem, Non, cui profundum cæcitas lumen dedit, In superos quibus usus erat, fraternáque bella, Dircæus augur vidit hunc alto sinu;

At Pater Omnipotens, fundatis fortiùs astris, Non hunc silente nocte Pleiones nepos Consuluit rerum summæ, certóque peregit

Vatuin sagaci præpes ostendit choro;
Pondere fatorum lances, atque ordine summo Non hunc sacerdos novit Assyrius, licèt
Singula perpetuum jussit servare tenorem. Longos vetusti commemoret atavos Nini,
Volvitur hinc lapsu mundi rota prima diurno; Priscúmque Belon, inclytúmque Osiridem,
Raptat et ambitos sociâ vertigine cælos.

Non ille, irino gloriosus nomine,
Tardior baud solito Saturnus, et acer ut olim Ter magnus Hermes, ut sit arcani sciens,
Pulmineum rutilat cristatâ casside Mavors. Talem reliquit Isidis cultoribus.
Floridus æternum Phæbus juvenile coruscat,

At tu, perenne ruris Academi decus,
Nec fovet effcetas loca per declivia terras

(Hæc monstra si tu primus induxti scholis,)
Devexo temone Deus ; sed, semper amicâ | Jam jam poetas, urbis exules tuæ,
Luce potens, eadem currit per signa rotarum. Revocabis, ipse fabulator maximus;
Surgit odoratis pariter formosus ab Indis,

Aụt institutor ipse migrabis foras.
Æthereum pecus albenti qui cogit Olympo,
Manè vocans, et serus agens in pascua cæli ;

Ad Patrem.
Temporis et gemino dispertit regna colore.

Nunc mea Pierios cupiam per pectora fontes Falget, obitque vices alterno Delia cornu,

Irriguas torquere vias, totúmque per ora Cæruleumque ignem paribus complectitur ulnis.

Volvere laxatum gemino de vertice rivum ;
Nec variant elementa fidem, solitoque fragore

Ut, tenues oblita sonos, audacibus alis
Lurida perculsas jaculantur fulmina rupes.
Nec per inane furit leviori murmure Corus,

Surgat in officium venerandi Musa parentis.

Hoc utcunque tibi gratum, pater optime, carmen Stringit et armiferos æquali horrore Gelonos

Exiguum meditatur opus; nec novimus ipsi Trux Aquilo, spirátque hyemem, nimbósque vo

Aptiùs à nobis quæ possunt munera donis lutat.

Respondere tuis, quamvis nec maxima possint Ut'que solet, Siculi diverberat ima Pelori [châ

Respondere tuis, nedum ut par gratia donis Rex maris, et raucâ circumstrepit æquora con

Esse queat, vacuis quæ redditur arida verbis. Oceani Tubicen, nec vastâ mole minorem

Sed tamen hæc nostros ostendit pagina census, #grona ferunt dorso Balearica cete.

Et quod habemus opum chartâ numeravimus Sed neque, Terra, tibi sæcli vigor ille vetusti

istâ, Priscus abest, servátque suum Narcissus odorem,

| Quæ mihi sunt nullæ, qnisi quas dedit aurea Clio, Et puer ille suum tenet, et puer ille, decorem,

Quas mihi semoto somni peperere sub antro, Phæbe, tuúsque, et, Cypri, tuus ; nec ditior olim

Et nemoris laureta sacri Parnassides umbræ, Terra datum sceleri celavit montibus aurum

Nec tu vatis opus divinum despice carmen, Conscia, vel sub aquis gemmas. Sic denique in

Quo nihil æthereos ortus, et semina coeli, ærum

Nil magis humanam commendat origine mentem, Ibit cnnctarum series justissima rerum;

Sancta Promethëæ retinens vestigia flammæ. Donec flamma orbem populabitur ultima, latè Circumplexa polos, et vasti culmina cæli ;

Carmen amant superi, tremebundáque Tartara

carmen Ingentique rogo flagrabit machina mundi.

Ima ciere valet, divósque ligare profundos, De Ideâ Platonicâ quemadmodum Aristoteles Et triplici duro Manes adamante coercet. intellexit.

Carmine sepositi retegunt arcana futuri

Phæbades, et tremulæ pallentes ora Sibyllæ : Dicite, sacrorum præsides nemorum deæ ;

Carmina sacrificus sollennes pangit ad aras, Túque, 0 noveni perbeata numinis

Aurea seu sternit motantem cornua taurum ; Memoria mater, quæque in immenso procul

Seu cùm fata sagax fumantibus abdita fibris Antro recumbis, otiosa Æternitas,

Consulit, et tepidis Parcam scrutatur in extis. Monumenta servans, et ratas leges Jovis,

Nos etiam, patrium tunc cùm repetemus OlymCoelique fastos, atque ephemeridas Deûm;

Æternæque moræ stabunt immobilis ævi, spum Quis ille primus, cujus ex imagine

Ibimus auratis per cæli templa coronis; Natura solers finxit humanum genus,

Dulcia suaviloquo sociantes carmina plectro, Æternus, incorruptus, æquævus polo,

Astra quibus, geminique poli convexa, sonabunt. Unúsque et universus, exemplar Dei?

Spiritus et rapidos qui circinat igneus orbes,