Laudantes, pede candido

In morem Salium ter quatient humum. Me nec femina, nec puer

Jam, nec spes animi credula mutui, Nec certare juvat mero,

Nec vincire novis tempora floribus. Sed cur, heu! Ligurine, cur

Manat rara meas lacryma per genas? Cur facunda parum deco

ro inter verba cadit lingua silentio ? Nocturnis te ego somniis

Jam captum teneo; jam volucrem sequor Te per gramina Martii

Campi; te per aquas, dure, volubiles,

ODE II.

Ad Antonium Iulum,

Pindarum quisquis studet æmulari, I-
ule, ceratis ope Dædaleâ

Nititur pennis, vitreo daturus
Nomina ponto.

Monte decurrens velut amnis, imbres
Quem super notas aluêre ripas,
Fervet, immensusque ruit profundo
Pindarus ore,

Laureâ donandus Apollinari,
Seu per audaces nova dithyrambos
Verba devolvit, numerisque fertur
Lege solutis ;

Seu Deos, regesve canit, Deorum
Sanguinem, per quos cecidêre justâ
Morte Centauri, cecidit tremenda
Flamma Chimæræ;

Sive, quos Elea domum redueit

Palma cœlestes, pugilemve equumve

Dicit, et centum potiore signis
Munere donat;

Flebili sponsæ juvenemve raptum
Plorat; et vires animumque mores-
que aureos educit in astra, nigro-
que invidet Orco.

Multa Dircæum levat aura cycnum,
Tendit, Antoni, quoties in altos
Nubium tractus: ego, apis Matine
More modoque

Grata carpentis thyma per laborem
Plurimum, circa nemus uvidique
Tiburis ripas operosa parvus
Carmina fingo.

Concines majore poëta plectro
Cæsarem, quandoque trahet feroces
Per Sacrum clivum, meritâ decorus
Fronde, Sicambros;

Quo nihil majus meliusve terris
Fata donavêre bonique Divi,

Nec dabunt, quamvis redeant in aurum
Tempora priscum.

Concines lætosque dies, et urbis
Publicum ludum, super impetrato
Fortis Augusti reditu, forumque
Litibus orbum.

Tum meæ (si quid loquar audiendum)
Vacis accedet bona pars; et, o Sol
Pulcher! o laudande! canam, recepto
Cæsare felix.

Tuque dum procedis, Io Triumphe!
Non semel dicemus, Io Triumphe!
Civitas omnis; dabimusque Divis
Thura benignis.

Te decem tauri totidemque vaccæ,
Me tener solvet vitulus, relictâ
Matre, qui largis juvenescit herbis
In mea vota,

Fronte curvatos imitatus ignes
Tertium lunæ referentis ortum,
Quâ notam duxit, niveus videri,
Cætera fulvus.

ODE III.

Ad Melpomenen.

Quem tu, Melpomene, semel

Nascentem placido lumine videris, Illum non labor Isthmius

Clarabit pugilem, non equus impiger Curru ducet Achaïco

Victorem; neque res bellica Deliis Ornatum foliis ducem,

Quod regum tumidas contuderit minas, Ostendet Capitolio:

Sed quæ Tibur aquæ fertile præfluunt, Et spissæ nemorum comæ,

Fingent Æolio carmine nobilem,

Romæ, principis urbium,

Dignatur soboles inter amabiles

Vatum ponere me choros ;

Et jam dente minus mordeor invido. O, testudinis aureæ

Dulcem quæ strepitum, Pieri, temperas ?

O mutis quoque piscibus

Donatura cycni, si libeat, sonum!

Totum muneris hoc tui est,

Quod monstror digito prætereuntium

Romanæ fidicen lyræ:

Quod spiro et placeo, (si placeo,) tuum est.

ODE IV.

Qualem ministrum fulminis alitem
(Cui rex Deorum regnum in aves vagas
Permisit, expertus fidelem

Jupiter in Ganymede flavo)

Olim juventas et patrius vigor
Nido laborum propulit inscium,
Vernique, jam nimbis remotis,
Insolitos docuêre nisus

10

Venti paventem; mox in ovilia
Demisit hostem vividus impetus;
Nunc in reluctantes dracones

Egit amor dapis atque pugnæ:
Qualemve lætis caprea pascuis
Intenta, fulvæ matris ab ubere

Jam lacte depulsum leonem,
Dente novo peritura, vidit:

Vidêre Rhæti bella sub Alpibus
Drusum gerentem Vindelici; quibus
Mos unde deductus per omne
Tempus Amazoniâ securi
Dextras obarmet, quærere distuli
(Nec scire fas est omnia): sed, diu
Lateque victrices, catervæ,
Consiliis juvenis revictæ,

Sensêre, quid mens rite, quid indoles
Nutrita faustis sub penetralibus
Posset, quid Augusti paternus
In pueros animus Nerones.
Fortes creantur fortibus et bonis:
Est in juvencis, est in equis, patrum
Virtus; nec imbellem feroces
Progenerant aquila columbam:
Doctrina sed vim promovet insitam,
Rectique cultus pectora roborant ;
Utcumque defecêre mores,

Indecorant bene nata culpæ.

Quid debeas, o Roma, Neronibus,
Testis Metaurum flumen et Asdrubal
Devictus, et pulcher fugatis

Ille dies Latio tenebris,

Qui primus almâ risit adoreâ,
Dirus per urbes Afer ut Italas,

Ceu flamma per tædas, vel Eurus
Per Siculas equitavit undas.

Post hoc, secundis usque laboribus
Romana pubes crevit; et, impio
Vastata Pœnorum tumultu,
Fana Deos habuêre rectos:

Dixitque tandem perfidus Hannibal:
Cervi, luporum præda rapacium,
Sectamur ultro, quos opimus

Fallere et effugere est triumphus.
Gens, quæ, cremato fortis ab Ilio,
Jactata Tuscis æquoribus sacra,
Natosque maturosque patres,
Pertulit Ausonias ad urbes,
(Duris ut ilex tonsa bipennibus
Nigræ feraci frondis in Algido)
Per damna, per cædes, ab ipso
Ducit opes animumque ferro.
Non Hydra secto corpore firmior
Vinci dolentem crevit in Herculem;
Monstrumve submisêre Colchi
Majus, Echioniæve Theba.
Merses profundo, pulchrior evenit:
Luctere, multâ proruet integrum
Cum laude victorem, geretque
Prolia conjugibus loquenda.
Carthagini jam non ego nuntios
Mittam superbos: occidit, occidit
Spes omnis, et fortuna nostri

Nominis, Asdrubale interemte.
Nil Claudia non perficient manus,
Quas et benigno numine Jupiter
Defendit, et curæ sagaces
Expediunt per acuta belli.

ODE V.

Ad Augustum.

Divis orte bonis, optime Romule
Custos gentis, abes jam nimium diu:
Maturum reditum pollicitus Patrum
Sancto concilio, redi.

Lucem redde tuæ, dux bone, patria;
Instar veris enim vultus ubi tuus
Affulsit, populo gratior it dies,
Et soles melius nitent.