Amice Valgi, stat glacies iners
Menses per omnes; aut Aquilonibus
Querceta Gargani laborant,
Et foliis viduantur orni.
Tu semper urges flebilibus modis
Mysten ademtum; nec tibi, Vespero
Surgente, decedunt amores,

Nec rapidum fugiente Solem.
At non ter ævo functus amabilem
Ploravit omnes Antilochum senex
Annos; nec impubem parentes
Troïlon, aut Phrygiæ sorores,
Flevêre semper. Desine mollium
Tandem querelarum; et potius nova
Cantemus Augusti tropea

Cæsaris, et rigidum Niphaten,
Medumque flumen, gentibus additum
Victis, minores volvere vortices,
Intraque præscriptum Gelonos
Exiguis equitare campis.

ODE X.

Ad Licinium.

Rectius vives, Licini, neque altum
Semper urgendo; neque, dum procellas

Cautus horrescis, nimium premendo

Litus iniquum.

Auream quisquis mediocritatem

Diligit, tutus caret obsoleti

Sordibus tecti, caret invidendâ

Sobrius aulâ

10

15

20

5

Sæpius ventis agitatur ingens

Pinus; et celsæ graviore casu

10

Decidunt turres; feriuntque summos [Fulgura] montes.

Sperat infestis, metuit secundis,

Alteram sortem bene præparatum
Pectus. Informes hiemes reducit
Jupiter; idem

15

Submovet. Non, si male nuné, et olim
Sic erit. Quondam citharâ tacentem
Suscitat Musam, neque semper arcum
Tendit Apollo.

Rebus angustis animosus atque
Fortis appare; sapienter idem
Contrahes vento nimiam secundo
Turgida vela.

ODE XI.

Ad Q. Hirpinum.

Quid bellicosus Cantaber, et Scythes,
Hirpine Quinti, cogitet, Adriâ
Divisus objecto, remittas

Quærere; nec trepides in usum

Poscentis ævi pauca. Fugit retro
Levis Juventas et Decor, arida
Pellente lascivos amores

Canitie, facilemque somnum.

Non semper idem floribus est honor
Vernis, neque uno luna rubens nitet
Vultu: quid eternis minorem
Consiliis animum fatigas?

Cur non sub altâ vel platano vel hac
Pinu jacentes sic temere, et rosâ
Canos odorati capillos,

Dum licet, Assyriaque nardo

Potamus uneti? dissipat Euius
Curas edaces. Quis puer ocyus
Restinguet ardentis Falerni

Pocula prætereunte lymphâ?
Quis devium scortum eliciet domo
Lyden? Eburnâ, dic age, cum lyrå
Maturet, in comtum Lacane
More comam religata nodum.

20

10

15

5

10

15

ODE XII.

Ad Macenatem.

Nolis longa feræ bella Numantiæ,

Nec durum Hannibalem, nec Siculum mare
Poeno purpureum sanguine, mollibus

Aptari citharæ modis;

Nec savos Lapithas, et nimium mero
Hylæum, domitosque Herculeâ manu
Telluris juvenes, unde periculum
Fulgens contremuit domus

Saturni veteris. Tuque pedestribus
Dices historiis prælia Cæsaris,
Mæcenas, melius, ductaque per vias
Regum colla minantium.

Me dulces domine Musa Lycimnie
Cantus, me voluit dicere lucidum
Fulgentes oculos, et bene mutuis

Fidum pectus amoribus;

Quam nec ferre pedem dedecuit choris,
Nec certare joco, nec dare brachia
Ludentem nitidis virginibus, sacro

Dianæ celebris die.

Num tu, quæ tenuit dives Achæmenes,
Aut pinguis Phrygiæ Mygdonias opes,
Permutare velis crine Lycimniæ,

Plenas aut Arabum domos?

Dum flagrantia detorquet ad oscula
Cervicem, aut facili sævitiâ negat,
Quæ poseente magis gaudeat eripi;
Interdum rapere occupet.

ODE XIII.

In Arborem, cujus casu in agro Sabino pene
oppressus est.

Ille et nefasto te posuit die,

Quicumque primum, et sacrilegâ manu

Produxit, arbos, in nepotum

Perniciem, opprobriumque pagi.

5

Illum et parentis crediderim sui
Fregisse cervicem, et penetralia'
Sparsisse nocturno cruore

Hospitis. Ille venena Colcha,

Et quidquid usquam concipitur nefas,

Tractavit, agro qui statuit meo

Te triste lignum, te caducum

In domini caput immerentis.

Cautum est, in horas: navita Bosporum
Poenus perhorrescit, neque ultra

Quid quisque vitet, nunquam homini satis

Cæca timet aliunde fata:

Miles sagittas et celerem fugam
Parthi; catenas Parthus, et Italum
Robur: sed improvisa leti

acum,

Vis rapuit rapietque gentes.
Quam pæne furvæ regna Proserpinæ,
Et judicantem vidimus
Sedesque discretas piorum, et
Eoliis fidibus querentem
Sappho puellis de popularibus,
Et te sonantem plenius aureo,
Alexe, plectro dura navis,
Dura fugæ mala, dura belli!

Utrumque sacro digna silentio

Mirantur Umbræ dicere: sed magis

Pugnas et exactos tyrannos

Densum humeris bibit aure vulgus.

Quid mirum? ubi, illis carminibus stupens,

Demittit atras bellua centiceps

Aures, et intorti capillis

Eumenidum recreantur angues.

Quin et Prometheus et Pelopis parens

Dulci laborum decipitur sono:

Nec curat Orion leones

Aut timidos agitare lyncas. ›

10

15

.20

25

30

35

40

ODE XIV.

Ad Postumum.

Eheu! fugaces, Postume, Postume,
Labuntur anni; nec pietas moram
Rugis et instanti senecta

Afferet, indomitæque morți.
Non, si trecenis, quotquot eunt dies,
Amice, places illacrymabilem
Plutona tauris; qui ter amplum
Geryonen Tityonque tristi

Compescit undâ, scilicet omnibus,
Quicumque terræ munere vescimur,
Enavigandâ, sive reges,

Sive inopes erimus coloni.

Frustra cruento Marte carebimus,
Fractisque rauci fluctibus Adriæ;
Frustra per auctumnos nocenter
Corporibus metuemus Austrum:

Visendus ater flumine languido
Cocytos errans, et Danai genus
Infame, damnatusqué longi
Sisyphus Æolides laboris.

Linquenda tellus, et domus, et placens
Uxor; neque harum, quas colis, arborum
Te, præter invisas cupressos,

Úlla brevem dominum sequetur.

Absumet hæres Cæcuba dignior
Servata centum clavibus; et mero
Tinget pavimentum superbo,
Pontificum potiore cœnis.

QDE XV.

Jam pauca aratro jugera regiæ
Moles relinquent; undique latius
Extenta visentur Lucrino

Stagna lacu; platanusque cœlebs