In M. Antonium et Cleopatram.
Pastor cum traheret per freta navibus
Idæis Helenam perfidus hospitam,
Ingrato celeres obruit otio
Ventos, ut caneret fera
Nereus fata. Malâ ducis avi domum,
Quam multo repetet Græcia milite,
Conjurata tuas rumpere nuptias,
Et regnum Priami vetus.
Eheu! quantus equis, quantus adest viris
Sudo! quanta moves funera Dardana
Genti! jam galeam Pallas, et ægida,
Currusque, et rabiem, parat.
Nequidquam, Veneris præsidio ferox,
Pectes cæsariem, grataque feminis
Imbelli citharâ carmina divides;
Nequidquam thalamo graves
Hastas, et calami spicula Gnossii,
Vitabis, strepitumque, et celerem sequi
Ajacem. Tamen, heu! serus adulteros
Crines pulvere collines.
Non Laërtiaden, exitium tuæ
Gentis, non Pylium Nestora, respicis?
Urgent impavidi te Salaminius
Teucer, te Sthenelus, sciens
Pugnæ, sive opus est imperitare equis,
Non auriga piger. Merionen quoque
Nosces. Ecce furit te reperire atrox
Tydides, melior patre;
Quem tu, cervus uti vallis in alterâ
Visum parte lupum graminis immemor,
Sublimi fugies mollis anhelitu,
Non hoc pollicitus tuæ.
Iracunda diem proferet Ilio,
Matronisque Phrygum, classis Achilleï:
Post certas hiemes uret Achaïcus
Ignis Iliacas domos.
Quem virum aut heroa Ivrâ vel acri
Tibia sumes celebrare, Clio?
Quem Deum? cujus recinet jocosa
Nomen imago,
Aut in umbrosis Heliconis oris,
Aut super Pindo, gelidove' in Hæmo?
Unde vocalem temere insecutæ
Orphea silvæ,
Arte maternâ rapidos morantem
Fluminum lapsus, celeresque ventos;
Blandum et auritas fidibus canoris
Ducere quercus.
Quid prius dicam solitis parentis
Laudibus? qui res hominum ac Deorum,
Qui mare et terras, variisque mundum
Temperat horis :
Unde nil majus generatur ipso,
Nec viget quidquam simile, aut secundum:
Proximos illi tamen occupavit
Pallas honores.
Præliis audax, neque te silebo,
Liber; et sævis inimica virgo
Belluis; nec te, metuende certâ
Phoebe sagittâ.
Dicam et Alciden, puerosque Ledæ ;
Hunc equis, illum superare pugnis
Nobilem: quorum simul alba nautis
Stella refulsit,
Defluit saxis agitatus humor;
Concidunt venti, fugiuntque nubes,
Et minax (quod sic voluêre) ponto
Unda recumbit.
Romulum, post hos, prius, an quietum
Pompili regnum memorem, au superbos
Tarquini fasces, dubito, an Catonis
Nobile letum.
erâ vite prius severis arborem
Tibaris, et mania Catili.
in dura Deus proposuit; neque
diffugiunt sollicitudines.
ravem militiam aut pauperiem crepat? 5 ms, Bacche pater, teque, decens Venus? ei transiliat munera Liberi,
Lapithis rixa super mero et Sithoniis non levis Euius;
O matre pulchrâ filia pulchrior!
Quem criminosis cumque voles modum
Pones iambis; sive flammâ,
Sive mari libet Adriano.
Non Dindymene, non adytis quatit
Mentem sacerdotum incola Pythius,
Non Liber æque, non acnta
[Sic] geminant Corybantes æra,
Tristes ut iræ quas neque Noricus
Deterret ensis, nec mare naufragum,
Nec sævus ignis, nec tremendo
Jupiter ipse ruens tumultu.
Fertur Prometheus addere principi
Limo coactus particulam undique
Desectam, et insani leonis-
Vim stomacho apposuisse nostro.
Iræ Thyesten exitio gravi
Stravêre, et altis urbibus ultimæ
Stetêre causæ, cur perirent
Funditus, imprimeretque muris
Hostile aratrum exercitus insolens.
Compesce mentem; me quoque pectoris
Tentavit in dulci juventâ
Fervor, et in celeres iambos
Misit furentem: nunc ego mitibus
Mutare quæro tristia; dum mihi
Fias recantatis amiea
Opprobriis, animumque reddas.
Defendit æstatem capellis
Usque meis pluviosque ventos.
Impune tutum per nemus arbutos
Quærunt latentes et thyma deviæ
Olentis uxores mariti:
Nee virides metuunt colubras,
Nee martiales hæduleæ lupos;
Utcumque dulci, Tyndari, fistulâ
Valles, et Usticæ cubantis
Levia personuêre saxa.
Di me tuentur; Dis pietas mea
Et musa cordi est. Hic tibi copia
Manabit ad plenum benigno
Ruris honorum opulenta cornu.
Hic in reductâ valle caniculæ
Vitabis æstus, et fide Teïâ
Dices laborantes in uno
Penelopen vitreamque Circen.
Hic innocentis pocula Lesbii
Duces sub umbrâ; nec Semeleïus
Cum Marte confundet Thyoneus
Prælia; nec metues protervum
Suspecta Cyrum, ne male dispari
Incontinentes injiciat manus,
Et scindat hærentem coronam
Crinibus, immeritamque vestem.
Nullam, Vare, sacrâ vite prius severis arborem
Circa mite solum Tiburis, et mœnia Catili.
Siccis omnia namn dura Deus proposuit; nequê
Mordaces aliter diffugiunt sollicitudines.
Quis, post vina, gravem militiam aut pauperiem crepat? 5
Quis non te potius, Bacche pater, teque, decens Venus?
At, ne quis modici transiliat munera Liberi,
Centaurea monet cum Lapithis rixa super mero
Debellata; monet Sithoniis non levis Euius;
|