DECRETA

CONCILII PROVINCIE BURDIGALENSIS.

TITULUS PRÆVIUS.

CAPUT I.

Decretum de aperiendâ Synodo.

In Nomine Sanctissimæ et Individuæ Trinitatis, Patris et Filii et Spiritûs Sancti.

NOS FERDINANDUS-FRANCISCUS-AUGUSTUS DONNET,

Dei et Apostolicæ Sedis gratiâ, Ecclesiæ Metropolitanæ Burdigalensis Archiepiscopus, Comes Romanus, Solio Pontificio assistens, Magna Cruce præclari Ordinis Caroli III insignitus, etc.

Ad majorem Dei et Salvatoris Nostri Jesu Christi gloriam, et honorem Immaculatæ semper Virginis Mariæ Dei Genitricis, Sanctorumque Angelorum; ad laudem Sanctorum Petri, Apostolorum Principis, ejusque fratris Andreæ, hujus Ecclesiæ Patroni, nec non Sanctorum Hilarii, Delphini, Amandi, Severini, Paulini, Eutropii, Caprasii, Ausonii, Phæbadii, Frontonis et Philberti,

aliorumque omnium Sanctorum qui provinciam hanc illustrârunt; ad Burdigalensis, Rupellensis, Petrocorensis, Aginnensis, Engolismensis, Lucionensis, et Pictaviensis Ecclesiarum decorem ;

Statuimus ac decernimus, de consilio et consensu Reverendissimorum Episcoporum Comprovincialium nostrorum, hâc ipsâ horâ incipere et incoeptum esse Concilium Provinciale, quod Nostrà Metropolitanâ auctoritate indiximus et convocavimus, Dominum Jesum humiliter et enixè obsecrantes, ut in nobis impleat quod ipse dixit : Ubi sunt duo vel tres congregati in nomine meo, ibi sum in medio eorum (1).

CAPUT II.

Decretum de modo vivendi in Concilio.

Quum, docente Apostolo, non sufficientes simus cogitare aliquid à nobis, quasi ex nobis; sed omnis sufficientia nostra ex Deo (2) sit, qui solus potest nos facere idoneos ad grande opus ad quod accingimur; quum, aliundè, quid in primis agere debeamus præclaro doceant exemplo Sancti Apostoli, qui, in cœnaculo congregati, donec induerentur virtute ex alto, erant perseverantes unanimiter in oratione, cum mulieribus et Maria Matre Jesu (3), hæc Synodus Provincialis statuit populum et cle

(') Matth. XVIII, 20.

(2) II Cor. III, 5.

(3) Act. I, 14.

rum hujusce Civitatis Burdigalensis exhortandos esse, eo quo possumus pastorali affectu, prout de facto exhortamur, ut quotidie orationibus apud Deum instent pro Episcopis et Presbyteris ibidem congregatis, ad ipsis impetrandum divinum auxilium, quo illuminante, optima ineantur consilia, et salutaria sanciantur.

Et quoniam populi precibus preces nostras accedere oportet, Reverendissimos Episcopos, item et Presbyteros Concilii participes, monemus ut, singulis diebus, meditationi matutinæ, et Sacro-Sancto Missæ Sacrificio, si ipsi forsan non potuerint celebrare, devotè intersint, frequenter, et præsertim coràm Sanctissimo Sacramento faciant, ut ait Apostolus, obsecrationes, orationes, postulationes, tum pro prospero Concilii progressu et exitu, tum pro Ecclesiæ pace et libertate, pro Sanctissimo Domino Nostro Pio Papà IX, pro omnibus qui in sublimitate sunt, ut tranquillam et quietam vitam agamus (1), Religioque crescat et amplificetur.

Præterea hortamur illos ut, in memoriam Passionis Domini, singulis sextis feriis jejunent, omnibusque diebus mensâ communi et frugali, in quâ sicut corpus cibo, sic animam sacrâ lectione reficiant, utantur; familiares verò suos quisque ita dirigat, ut in omnibus honestate præluceant, sicut decet ministros ministrorum Dei.

Et ne, durante Concilio, ullo pacto inturbetur sacer consessus, colloquia, strepitus et alia id genus, extrà horas relaxationi animi destinatas, amoveri jubemus; econtra omnes assistentes, incessu, gestu, sermone, ali

({') I Tim. II, 4, 2.

isque omnibus rebus, nihil nisi grave, moderatum ac religione plenum præ se ferant (1).

In congregationibus, sive privatis, sive publicis, omnes uti peroptamus eâ animi et vocis moderatione quæ decet homines Dei, sua sensa sine altercatione aut contentione proferentes, memores scilicet præcepti apostolici: Noli contendere verbis... (2) Si quis videtur contentiosus esse, nos talem consuetudinem non habemus, neque Ecclesia Dei (3); simul et verborum Divi Augustini ad Pascentium Colloquamur sine contentione pacati, non inani et puerili animositate studentes alterutrum vincere, ut pax Christi potiùs vincat in cordibus nostris (*).

Insuper declaramus ac decernimus ordinem præcedentiæ fore juxtà prioritatem promotionis, inter Reverendissimos Episcopos; inter verò presbyteros ejusdem diœcesis, juxtà ordinem in eâ diœcesi solitum; et inter varias dioceses, juxtà prioritatem promotionis Episcoporum. Et si fortè contigerit aliquos sibi videri in loco debito non sedere, nulli propterea præjudicium generari, nulli novum jus acquiri, sed cujuslibet, qualicumque in ordine sedeat, jura salva esse et integra, eo modo quo ante Concilium competebant.

Denique, quemadmodum in ultimo provinciali Concilio cautum est, universis qui ad hanc Synodum convenerunt, in virtute sanctæ obedientiæ, prohibemus ne, antequàm Synodus dimissa fuerit, discedant, nisi priùs discessionis causâ à Patribus approbatâ, et facultate datâ.

(') Conc. Trid. Sess. XXII, cap. 4.

(2) II Tim. II, 14.

(*) I Cor. XI, 16.

(') Epist. 238. Ed. Bened.

CAPUT III.

Decretum de Professione fidei.

Cùm fides initium sit et fundamentum salutis, atque pastoralis nostri muneris ea esse debeat prima sollicitudo, ut in hac Provincia semper vigeat incorrupta et sincera fides Catholica, quam colit ac tenet Sancta Romana Ecclesia, Nos in hoc Concilio provinciali hinc præcipuè exordiendum esse duximus, ut fidem quam omnes uno corde tenemus, eamdem unâ oris confessione profiteamur. Quocircà, Sacri Concilii Tridentini decretis inhærentes, Professionem fidei à Pio IV, Pontifice Maximo, præscriptam, nomine RR. Episcoporum, cæterorumque in hac Synodo insidentium, palàm et publicè emittendam decernimus.

Et quò validiùs orthodoxa fides in Cleri et populi Christiani mentibus infigatur, et sarta tecta permaneat, omnes hujus provinciæ Episcopi exigant, non solùm à Canonicis et Seminariorum Magistris, sed et ab omnibus sacerdotibus qui animarum curam suscepturi sunt, et cæteris qui de jure vel consuetudine tenentur, ut, coràm se aut Vicariis Generalibus, vel in solemnitate suæ installationis, Professionem fidei Pii IV genuflexi pronuntient. Laicis quoque Confessarii aliquando eam in satisfactionem pro peccatis imponant. Versio itaque fidelissima hujus Professionis fidei fieri debet, quam imprimendam accuratissimè à suis typographis Episcopi hujus Provinciæ mandabunt in manualibus et aliis libris pietatis.