nisque medicinæ remediis, pro temporis ac morbi naturà adhibitis, Ecclesiæ inconcussa dogmata ac disciplinam, ad præscriptum Sacrorum Canonum, et præsertim Sacrosancti Tridentini Concilii, in fidelium mentibus confirmâsse; opinionum momenta, errorumque portenta et monstra, quæ hàc nostrâ ætate impunitatem quamdam adepta, tanto cum populorum, et præcipuè incauta juventutis detrimento, debacchantur, iterùm damnàsse ac reprobàsse, iisdemque sanam doctrinam, à jure naturali, divino et ecclesiastico depromptam, opposuisse; adolescentium, in religionis ac civilis societatis spem succrescentium, solidæ ac robustæ, non fucatæ ac fallaci, institutioni animum intendisse. Cujus Vestri singularis zeli illud imprimis argumentum est, quòd, ut studia humanarum litterarum bonarumque artium ac severiorum disciplinarum, in Collegiis ac Seminariis, magis magisque florerent, curavistis; utque parochi, cæterique de Clero viri, præ manibus imprimis habentes Catechismum Tridentinum, tantoperè à Romanis Pontificibus commendatum, omnique diligentià, sedulitate ac charitate officio suo fungentes, plebes sibi commissas assiduà verbi Dei prædicatione pascerent, ac in evangelicis præceptis erudirent; puerosque, vel à teneris annis, doctrinæ christianæ elementa docerent, atque tandem prospicerent, ut vel ipsi infantes qui domibus hospitalibus piarum mulierum studio alendi educandique suscipiuntur, ità ab omni vel levi vitiorum maculà areeantur, ut cum lacte nutricis, non fabulas ac errores hujus seculi, (quod in multis sæpenumerò evenire lamentandum est, sed veræ religionis germanæque pietatis puros haustus suxisse, Sancta Mater Ecclesia sibi jure gratulari possit.

Quid verò dicendum de studiosissimà Vestrà voluntate Liturgiam Romanam in sacris ritibus, ubique in istâ provincià,

C

adhibendi? Quid de prudentissimo illo decreto quo, multùm in prosperum prospicientes, statuistis ut duo tresve juvenes, ingenio et virtute præ cæteris præstantes, ab unâquàque Dioecesi seligerentur, posteaquàm ordinarium studiorum curriculum emensi fuerint, et ad aliquam ex approbatis ecclesiasticis Universitatibus mitterentur, ut ibi, constanti labore, ingenii novo periculo facto, gradus sibi academicos comparent, atque ad litterarum scientiarumque apicem ac fastigium perveniant? Equidem, cùm omnia quæ decrevistis, integerrimæ clericorum vitæ fovendæ, modestissimis moribus servandis, continentiæ, pietati, innocentiæque procurandæ, mirum in modum ostendant nihil Vobis antiquius esse, quàm ut clerus ambulet in vocatione sanctà quà vocatus est; tum maximè hujusmodi commemoratum decretum magnis laudibus dignum est visum, Vestræque perspectæ sapientiæ consentaneum. Quamobrem optat hæc Sacra Congregatio ut quàm citiùs exsecutioni mandetur. Nemo enim non videt quot quantaque commoda et subsidia in Galliam sint redundatura ex egregiè institutis viris ecclesiasticis. Enim verò perfectam, quoad ejus fieri potest, sacrarum divinarumque litterarum notitiam assecuti, Catholicæ religionis causam adversùs eos qui foris sunt tueri; imperitos, et profiteri adhuc renuentes, ad eam solidis argumentis allicere; eodemque tem→ pore, improbos Sacrarum Scripturarum auctoritate abutentes, vel augustissimæ religionis nostræ dogmata, Ecclesiæque leges oppugnantes, compescere; bonos tandem ad perfectiorem christianæ virtutis rationem excitare; fideique integritati per Galliam et morum reformationi, quasi clarissima lumina, splendentes pietate et doctrinà, maximo cum fructu consulere, poterunt.

Hisce aliisque plurimis è re sacrà statutis, quæ, ne longus

sim, silentio prætereo, à Patribus Eminentissimis, ex mandato Illustrissimi Domini Nostri, unà mecum lubentissimè perlectis in Actis Synodi Burdigalensis, non mediocri perfusi sumus gaudio; et præstantissima Vestrarum virtutum atque apostolicæ sollicitudinis specimina admirati, Dei benignitati, qui hujusmodi bonis Vestram auctoritatem ac dignitatem apud Clerum et populum cumulavit, gratias egimus, simulque confidimus ut, quà prudentià, charitate, doctrinæque copià, magnum et sanctum opus redintegràstis, posthac, si quæ adhuc pro Ecclesiæ bono, Cleri utilitate, populique salute perficienda restant, ea in futuris convocandis Conciliis absolvatis.

Cùm verò nonnulla huic Sacræ Congregationi Concilii Tridentini interpreti et vindici, cui de more, juxtà Constitutionem Sixti V, Immensa æterni Dei, examen Actorum Synodi Burdigalensis demandatum est, animadvertenda sint visa, quæque Sanctissimus Dominus Noster expendit ac probavit; ea folio huic annexo adnotata invenietis, atque in eorum exsecutionem incumbatis velim, antequàm Concilium in vulgus edatur.

Hanc nactus occasionem, Amplitudini Tuæ atque optimis Episcopis provincialibus polliceor perpetuum meum studium et observantiam, Deumque precor ut Vestra desideria et actiones semper cœlestis benedictionis rore, suæque gratiæ muneribus, prosequatur.

Amplitudinis Tuæ,

Romæ, 23 Septembris 4854,

Uti Fr. studs.

A. Card. MAIUS, Præfectus.

FF. Archiepiscopus Melitenus, Secrs.

DECRETA

CONCILII PROVINCIE BURDIGALENSIS.

TITULUS PRÆVIUS.

CAPUT I.

Decretum de aperiendâ Synodo.

In Nomine Sanctissimæ et Individuæ Trinitatis, Patris et Filii et Spiritûs Sancti.

NOS FERDINANDUS-FRANCISCUS-AUGUSTUS DONNET,

Dei et Apostolicae Sedis gratia, Ecclesiæ Metropolitana Burdigalensis Archiepiscopus, Comes Romanus, Solio Pontificio assistens, Magna Cruce præclari Ordinis Caroli II insignitus, etc.

Ad majorem Dei et Salvatoris Nostri Jesu Christi gloriam, et honorem Immaculatæ semper Virginis Mariæ Dei Genitricis, Sanctorumque Angelorum; ad laudem Sanctorum Petri, Apostolorum Principis, ejusque fratris Andreæ, hujus Ecclesiæ Patroni, nec non Sanctorum Hilarii, Delphini, Amandi, Severini, Paulini, Eutropii, Caprasii, Ausonii, Phæbadii, Frontonis et Philberti,