care tentaverit, secundo tertiove commcnitus, si non A Pampilonensis rex, ccclesiam vestram in domini satisfactione congrua emendaverit, a Christi et Ecclesiæ corpore auctoritate apostolica segregamus. Conservantibus pax a Deo, et mercedem(sic) præsentibus. et futuris sæculis conservetur. Amen. Amen. Amen. Datum Romæ per manus Joannis Sanctæ Dei Ecclesiæ diaconus cardinalis et prosignatoris domini Urbani papa II, an. Dominicæ Incarnat. 1089, indict. XII, XIV Kal. Junii, anno pontificatus ejusdem domini Urbani II. Ad calcem leguntur sequentia. In concilio apud Tolosam habito, cui interfuerunt xx episcopi et abbates complurimi, Renerius, cardinalis et legatus sanctæ Romanæ Ecclesiæ, et Amatus archiepiscopus et legatus Urbani papæ, cum cateris episcopis, judicaverunt de negotio et querimoniis quæ clerici S. Joannis deposuerant coram eis de Ricardo abbate et ejus Massiliensibus monachis, ut idem Ricardus et monachi ejus redderent beato Joanni et ipsis clericis omnia prædia et possessiones, et ornamenta, et cætera mobilia quæ ipsi eo tempore quo tenebant ecclesiam ejusdem S. Joannis, abstulerunt, et donaverunt, et donare fecerunt, et raptoribus censuerunt. Et infra. Renerius, cardinalis S. R. E. et legatus ejusdem, venerabilibus episcopis B. Gerunden., B. Auson., atque B.Urgellen., sive A. Elnensi, et B. Barchinon., salutem. Volumus esse notum dignitati vestræ,clericos B. Joannis Rivipollensis deposuisse querimoniam in concilio Tolosano super parochianis vestris, qui, omni reverentia postposita, auferunt B. Joanni ecclesias et nonnulla ecclesiastica prædia. Unde monemus, et auctoritate apostolica præcipimus, ut eos ab hac rapina cessare admoneatis, et B. Joanni quæ sui juris sunt prædicatione et excommunicatione reddere faciatis. Quod si noluerint, sciant se excommunicatos et ab omni Christiar a communicatione ejectos auctoritate BB. apostolorum Petri et Pauli, et reverentissimi papæ Urbani et conventus totius concilii Tolosani,quoadusque resipiscant,et quæ invase runt dimittant, quos eodem modo a vobis excommunicari S. R. Ecclesiæ auctoritate præcipimus,donec ad dignam satisfactionem veniant. XVIII. Urbani II papæ privilegium pro monasterio Jesu (AYNSAY, Fundacion, excelencias, grandezas y cosas URBANUS episcopus, servus servorum Dei, dilectissimis in Christo filiis regularibus fratribus ecclesiæ quæ dicitur Jesu Nazareni,eorumque successoribus regulariter victuris in perpetuum. Justa fidelium petitio effectu debet prosequente compleri, ut et laborantium in Ecclesia devotio sancta clarescat, et utilitas ecclesiastica Domino semper largiente proficiat. Quia igitur charissimus noster in Christo filius sanctus Ara onensis sive B C nostri Jesu Christi Nazareni nomine per ipsum ædificatam, in Romanæ Ecclesiæ tutelam specialiter suscipi postulavit, etc. Y prosigue la dicha bulla, la qual entre otras clausulas que tiene favorables o esta casa, son las signentes. Constituimus enim et apostolica auctoritale decernimus ut ab omnium omnino hominum cujuscunque sit ordinis jugo liberi maneatis, solique sanctæ et apostolicæ Romanæ Ecclesiæ subditi, tranquille et quiete Domino omnipotenti serviatis, etc. Confirmamus, etc., omnia quæ idem rex vobis, vel quicunque fidelium de suis possessionibus contulerunt,aut quæ de jure suo pontificum quilibet concesserunt, quæque in futurum, annuente Domino, juste ac legitime poteritis adipisci, etc. Porro nulli episcopo liceat ejusdem Ecclesiæ fratres quos in Romanæ Ecclesiæ filios speciali electione assumpsimus, excommunicare, aut divinum eis officium interdicere, sed sub sola sedis apostolicæ protectione judicioque liberi annuente Domino securique permaneant, etc. (Concluye esta bulla, cum estas palbras): Hoc igitur nostri privilegii sanctionis, si quis in crastinum agnoscens archiepiscopus,aut episcopus, imperator aut rex, princeps, dux, vel marchio, comes aut vicecomes,judex, castaldio,vel persona quælibet magna vel parva, potens aut impotens, contra eam temere venire præsumpserit, et ejusdem ecclesiæ bona invadere, molestare, vel suis usibus applicare tentaverit, secundo tertiove commonitus, si non satisfactione congrua emendaverit, a Christi eum et Ecclesiæ corpore auctoritatis apostolicæ potestate segregamus, et honoris sui piaculo subjacere decernimus conservantibus autem pax a Deo et misericordia præsentibus ac futuris sæculis conservetur. Amen, amen, amen. Data Romæ Kalendis Julii per manus Joannis sanctæ Romanæ Ecclesiæ diaconi cardinalis prosignatoris domni Urbani papæ II; anno Dominicæ Incarnationis 1089, indictione XII, anno II pontificatus ejusdem domini Urbani papæ. XIX. Urbanus II Frotardo, abbati S. Pontii Tomeriarum privilegium concedit quo locum a cujuscunque episcopi jurisdictione eximit aliisque compluribus prærogativis exornat. (Anno 1089.) D [RUINART, Vita Urbani in MABILL. et RUINART Ouvr. Epistola Urbani Il papæ ad proceres provinciæ Tar- [MANSI, Concil. XX, 701, ex chartulario ecclesiæ Tarraconensis.] URBANUS episcopus, servus servorum Dei, charissimis filiis BERENGARIO Barchinonensi comiti marchioni, ERMENGAUDO Urgellensi, BERNARDO Bisuldunensi comitibus, omnibusque Tarraconensis et Barchinoonensis provinciæ episcopis, vicecomitibus, et cæteris nobilibus et potentibus, sive clericis sive A laicis, salutem et apostolicam benedictionem. B Dilectissimus et reverendissimus frater noster Berengarius Ausonensis episcopus devotione et labore maximo ad apostolorum limina veniens, diu nobiscum moratus est; cujus nos prudentia et bonis moribus,ut dignum est,delectati, privilegia quibus sua, videlicet Tarraconensis Ecclesia per Romanam Ecclesiam donata est diligenter inspeximus, et quod ad nos est, eamdem Ecclesiam tum pro sanctorum reverentia, tum pro prædicti fratris nostri dilectione, prout justitia exegerit, honorare et exaltare optamus. Quia igitur corporalia spiritualibus, temporalia æternalibus, cœlestibus dignum est terrestria famulari, hortamur et obsecramus in Domino prudentiam vestram ut summa ope nitamini Tarraconensis urbis statum eatenus reparare, quatenus ibi cathedra haberi possit episcopalis. Vobis ergo in pœnitentiam peccatorumque remissionem mandamus ut potentia et divitiis vestris in restitutionem ejusdem ecclesiæ devotissime et intentissime desudetis. Eis autem qui vel in Hierusalem vel in partes alias pœnitentiæ spiritu vel devotionis ituri sunt, suademus totam illam viæ et sumptus operam restitutioni ecclesiæ Tarraconensis impendere, quatenus auxiliante Domino et cathedra inibi tuto habeatur episcopalis, et civitas eadem Saracenorum opposita populis in nurum et anteniurale Christicolæ populi celebretur, quibus eamdem ex Dei misericordia dulgentiam pollicemur quam promererentur si indictæ viæ prolixitatem explerent. Nos siquidem, si vestræ bonæ voluntatis effectum et ferventis studii C sollicitudinem cognoverimus,prædicto fratri nostro et Tarraconensi ecclesiæ quæ ad antiquam ejus dignitatem spectant libentissime impendemus, et corporalia vestra spiritualibus infulis prosequemur, salva tamen Narbonensis Ecclesiæ justitia. Si enim Romani auctoritate privilegii Tarraconensem provinciam canonice vindicare Narbonensis antistes nequiverit, nos omni querela liberi Tarraconensi Ecclesiæ jus suum restituere et fratri nostro Berengario pallii dignitatem conferre non prætermittemus, prout mereri studia vestra videbimus. Iterum iterumque vos,charissimi filii, admonemus ut fratrem nostrum Berengarium in restitutionem Tarraconensis ecclesiæ adjuvetis, quatenus et in præsenti gloriam et in futuro vitam percipiatis æternam. D Porro si noster ad vos legatus Domino annuente pervenerit, ei pro sedis apostolicæ reverentia debitam obedientiam exhibere curate. in Datum Romæ Kalend. Julii per manus Joannis sanctæ Romanæ Ecclesiæ diaconi cardinalis et cancellarii, anno secundo domni Urbani papæ II; indictione duodecima. XXI. Urbanus II monasterio SS. Aniani et Laurentii bul- In tabular. Vatic. V. PERTZ Archiv. VII, 21.] XXII. Urbani privilegium pro clericis et laicis Vellitrensibus. (Anno 1089). [BORGIA, Istoria della Chiesa e citta di Velletri, Nocera 1723, 4°, p. 204.) URBANUS episcopus, servus servorum Dei, omnibus Vellitrensibus clericis, et laicis beato Petro fidelibus salutem et apostolicam benedictionem. Nec ignotum, dilectissimi fratres, vobis esse cognoscimus qua immani crudelitate Guilbertus hæresiarcha sedis apostolicæ invasor, antiquus hostís, nostris temporibus per apostatas et tyrannos sanctæ Ecclesiæ Hugonem Album,et Joannem Portuensem antiepiscopos, et Petrum quondam cancellarium, Uvezelonem,et Ottonem tyrannum membra diaboli seduxerit filios Dei, cogitans eos blanditiis et atrocitate suis pedibus posse submittere. In eum vero sperantes qui suos non despicit,constanter per vos et alios filios nostros illorum incursum comprimemus. Quapropter de præsenti dilectos Rainerium presbyterum, Formosum nostrum dapiferum, et Fornicem nostrum emissarium cum præsentibus scriptis vobis mandamus, a quibus velut a nobis audietis quanta prælia nostri fideles strenue commiscere, et quomodo ad Christi sponsæ utilitatem ultra montes accelerare disposuimus. Nos itaque,quia pro Ecclesia ludibria,verbera, vincula, carceres.....(qui il pergamenoe lacero) diversas mortes experti estis, auctoritate apostolica et corroboratione episcoporum, et nobilium Romanorum penitus remotis a vobis omnibus quæ aliquomodo impediri possunt; confirmamus vobis omnes vestros usus, et diuturnos mores pro vobis a quolibet introductos in perpetuum. Liceat autem vobis facere conventum vestris episcopis, et sine verborum obligatione reddere apostolica vestris episcopis, vel suis ordinatis, scilicet tertiam partem testamentorum, tertiam oblationis panis tantum, et ceræ de tribus missis, quartam decimarum, et si vestra Ecclesia proprio caret episcopo, jus episcopi Ecclesiæ, et clericis accrescat. Viaticum et eleémosynas specialiter vobis attributas urbis concedimus. Et salvo ut vos clerici cum episcopo sicut in more habetis, et mecum egistis compendiosum unius comestionis dispendium nostræ curiæ solvatis; vos vero, laici, communiter exhibeatis nobis alterius comestionis dispendium,et hostem, et parlamentum, hostem per maritimam et Campaniam. Præterea confirmamus ut sine ulla contradictione possideatis terras cultas et incultas, silvas, montes, colles, planities, paludes, et omnia quæ continentur in antiquis privilegiis vestræ civitatis nobis cognitis. Maneatis sub quiete, pace ac vestro jure in perpetuum.Quicunque autem, quod Deus avertat, hujus nostri edicti violator exstiterit aut alicujus conditionis forma super hoc inducere tentaverit, anathematis vinculo religetur. Qui vero custos et observator, benedictionis gratiam consequatur, et aperiente clavigero Petro, cujus vicarii sumus, culmen cœli conscendat. Scriptum per manum Girardi sanctæ Romanæ A sanctæ memoriæ Gregorio legationem in Anglorum Ecclesiæ scriniarii, anno Dominicæ Incarnationis millesimo octuagesimo nono, ind. xu. + Ego Petrus Dei gratia Albanensis episc. interfui et subscripsi. + Ego Minut. Dei gratia Lavicanensis episcop. + Ego Bruno Signensis episc. assensum per hunc triangulum præbui Magnus Dominus noster, et magna virtus Dat. Romæ vi id. Julii per manus Joannis S. Romanæ Ecclesiæ card. et cancellarii. XXIII. Urbani Il epistola ad Anselmum abbatem Beccensem. -Ut episcopo rerum ecclesiasticarum imperitiori adsit. Ut non differat sedem apostolicam visitare, et ad eam mittere quæ Hubertus subdiaconus ejus legatus collegerat ex censu B. Petri. (Anno 1089.) [Opp. S. Anselmi, p. 353.] URBANUS episcopus, servus servorum Dei, ANSELMO venerabili et dilectissimo abbati, salutem et apostolicam benedictionem. Religionis ac scientiæ tuæ prærogativam scientes, Belvacensi episcopo quæ in ejus ordinatione injusta videbantur, indulsimus, et in tuæ studio industriæ confidentes curam ei episcopatus invito renitentique B C injunximus. Nunc ergo tibi eum commendamus regno acceperit, multa ex censu beati Petri dicitur collegisse; quæ si apud vos sunt, citius ad nos volumus destinari necessitati sanctæ Ecclesiæ profutura. Data Capuæ Kal. August. XXIV. Urbani II epistola ad Pibonem Tullensem episcopum. (Anno 1089.) [MANSI Concil. XX, 676.] URBANUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto fratri PIBONI Tullensi episcopo, salutem et apostolicam benedictionem. Super quæstionibus quas ad nos Adalbero, vestræ Ecclesiæ filius, detulit, hæc a nobis sunt in synodalis assensu concilii capitula per Dei gratiam confir mata. CAP. I. Episcopus omnia sui episcopatus membra, videlicet archidiaconatus, archipresbyteratus, decanias, vel aliquas præposituras Ecclesiæ suæ canonicas, gratis absque omni venalitate distribuat. Quisquis autem ea pretio dederit, depositioni subjaceat. CAP. II. Eos qui a subdiaconatu uxoribus vacaverint ab omni sacro ordine removemus, officioque atque beneficio Ecclesiæ carere decernimus. Si vero episcopi consenserint earum pravitatibus, a suis se noverint officiis interdictos. CAP. III. (D. LVI, Presbyterorum.) Presbyterorum filios a sacri altaris ministeriis removendos decernimus, nisi aut in cœnobiis, aut in canonicis religiose probati fuerint conversati. Absque præjudicio tamen capitulorum istorum, eis qui præbendas aut ipsi ante hanc sedis apostolicæ interdictionem emerunt, aut emptas se nescientibus possiderunt, habendas eas permittimus, si eorum personæ tuo arbitratu visæ fuerint promereri. Eis autem qui fidem possessionis suæ irritam facientes, post subdiaconatus acceptionem vacare uxoribus præsumpserint, et officium et conjugium penitus interdicimus, eisque quoniam seipsos apostatando destruxerunt, et voluptatem corporis Domino præ tulerunt, omni vitæ suæ tempore aut in cœnobiis, aut in canonicis regularibus pœnitentiam decernimus injungendam. Presbyterorum vero filios, qui secundum præcepti nostri conditionem aut in cœnobiis aut in canonicis religiose probati fuerint conversati, quia patrum peccata cum sæculo [f. sæculi] possessionibus abdicarunt, pro religionis ac scientiæ prærogativa apostolico moderamine tolerandos ducimus, et ad sacros ordines et ad honores ecclesiasticos permittimus provchendos. CAP. IV. Porro de clericis qui ab excommunicatis episcopis sunt ordinati necdum quidem sententiam fiximus, quia generalis mali contagium generalis synodi est cauterio comburendum. Tuæ tamen fra ternitati hoc respondemus ad præsens, ut (9, c. 1, Ab excommunicatis) ab excommunicatis quondam tamen catholicis episcopis ordinatos, si quidem non Simoniace ipsos ordines acceperunt, et si episcopos istos non Simoniacos fuisse constiterit, et adhuc si A vestram pro beati confessoris Nicolai dilectone præ eorum religiosior vita et doctrinæ prærogativa visa fuerit promereri, poenitentia indicta quam congruam duxeris, in ipsis quos acceperunt ordinibus manere permittas. Ad superiores autem ascendere non concedimus, nisi necessitas vel utilitas maxima flagitaverit Ecclesiæ. Hoc tamen ipsum rarius et cum cautela est præcipua concedendum. CAP. V. Episcopos ac clericos quos Simoniacos esse constat, a sacris officiis et beneficiis removendos omnino decernimus. In ecclesias vero quæ ab hujusmodi Simoniacis exsecratae sunt, non aliter quam in locis orandum videtur, donec subversis altaribus benedictione et unctione catholici antistitis consecrentur. CAP. VI. De his qui sine titulis ordinati sunt, licet ejnsmodi ordinatio sanctorum canonum sanctioni contraria judicetur, utrum tamen aliqui in acceptis sint ordinibus permittendi, discretioni tuæ pro præsenti Ecclesiæ necessitate committimus, si tamen alias sine pravitate eos ordinatos fuisse constiterit. CAP. VII. Bigamos et viduarum maritos a sacris ordinibus, secundum communem Ecclesiæ consuetudinem, auctoritate nostri officii segregamus. Hæc universa tanquam apostolicæ sedis præcepta sanctorum conciliorum sententiis consonantia, religionis tuæ strenuitas et in Ecclesia sibi commissa Deo juvante custodiat et custodienda aliis innotescat. Nec senectutem tuam oblatrantium canum multitudo perterreat. Major enim est qui in nobis est quam qui in illis. Ipse siquidem confirmans discipulos suos ait:«< Nolite timere pusillus grex, quia complacuit Patri vestro dare vobis regnum. « Ipse misericordia sua nos confirmet ac protegat, et ad cœlestia regna perducat. Amen. B C cipua visitavimus: cum magna undique convenientis populi frequentia, lætitiaque B. Nicolai reliquias in locum parati adyti conferentes, contra morem nostræ Romanæ et apostolicæ Ecclesiæ, te, dilectissime frater, in sede propria consecravimus, B. Nicolai reverentia, et tui populi dilectione devicti. Te igitur in specialem Romanæ Ecclesiæ filium amplectentes amoris intimi brachiis, tuamque, cui Deo auctore præsides, Barensem, quæ et Canusina habetur Ecclesia, exaltare, et populum tuum tam temporaliter quam æternaliter glorificare, largiente Domino et favente justitia, cupientes, confirmamus tibi præsentis paginæ auctoritate integrum Barensem, qui et Canusinus est, archiepiscopatum, ut tu tuique successores episcopali jure illum regas, disponas atque possideas, salva Romanæ auctoritate Ecclesiæ, quæ instituente Domino Ecclesiarum omnium princeps est, cuique ut matri summa debet ab universis reverentia exhiberi. Absque præjudicio ergo justitiæ quarumlibet Ecclesiarum, sequentes tenorem qui nostrorum continetur privilegiis prædecessorum, Barensis sive Canusinæ Ecclesiæ possessiones sive dioceses tibi tuisque successoribus perpetuo possidendas regendasque contradimus. Hæ autem sunt: Canusina, Bistictum, Bitonum, Midunium, Juvenatium, Melficta, Rubum, Tranum, Canna, Minervinum, Aqua tecta, Mons meliorus, Lavellum, Rapulba, Melfis, Bitalbis, Salpicupersanum, Palimarum, simul et cætera quæ intra marini littoris oram sita esse cognoscuntur. Hæc vero et alia municipia,sive civitates prædictis civitatibus adjacentes, sive longe positæ, sed ad eas pertinentes, confirmamus vobis, et omnes fundos et casales una cum casis et vineis, cum servis et ancillis, cum massis et massaritiis atque molendinis, cum portubus, montibus et pratis, simulcum plebibus sive ecclesiis, cum omnibus titulis sive capellis suis, simul etiam cum monasteriis virorum seu feminarum, Græcis aut Latinis, cum universis ordinibus ecclesiasticis, et quidquid honoris, possessionis seu dignitatis, per legalem largitionem et juxta concessionem antiquitus tenuisset, et quidquid justitiæ non contradicit, et antiquitus superadditum esse probatur, et in futurum juste poterit Barensis et Canusina Ecclesia adipisci. Atque D hujusmodi privilegia præsenti auctoritatis nostræ decreto indulgentes, statuimus nullum regum vel imperatorum, antistitum, nullum quacunque dignitate præditum, vel quemquam alium audere minuere, alienare sive suis usibus applicare de iis quæ eidem Ecclesiæ a quibuslibet hominibus de proprio jure jam donata sunt, vel deinceps, Domino favente, donari contigerit. Præterea fraternitati tuæ pallii usum ex more concedimus, ut eo inter missarum solemnia, iis duntaxat festivitatibus utaris, videlicet nativitate Domini, S. Stephani, Epiphania, Cœna Domini, Resurrectione, Ascensione, Pentecoste, nativitate S. Joannis Baptistæ, Natalitiis apostolo_ rum, et tribus festivitatibus sanctæ Mariæ, festivi- A Quæcunque ligaveris super terram erunt ligata in tatibus sanctorum Nicolai et Sabini, festivitate omnium sanctorum, in anno ordinationis tuæ die, in ordinatione episcoporum seu cæterorum clericorum, in consecratione etiam ecclesiarum, in translatione etiam Domini confessoris Nicolai. Hortamur itaque fraternitatem tuam ut honor tantæ dignitatis, supplementum utique totius sacerdotalis ordinis, moribus tuis conveniat; et non solum exteriori homini tuo decorem præstet et gratiam, sed et interiorem quoque multiplici virtute corroboret. Siquidem ista sunt pallii,ista sunt hujusmodi indumenti ut Deum ex toto corde, tota,anima et omni virtute diligas,et proximum tuum sicut te ipsum. Nam licet ad usum pallii omnium virtutum ornamenta sint necessaria, inseparabiliter tamen charitas, quæ omnes super- B excedit, hac pollentem dignitate comitari convenit. Ad imitanda igitur omnium bonorum instrumenta vita et scientia tua subditis tuis sit forma et regula, ut, si quid in eis ex humana fragilitate reprehensibile deprehenditur, intuitu conversationis tuæ ad rectitudinem sinceritatis tuæ corrigatur.Quibus sic studeas dispensationis tuæ jura moderari, ut in corrigendis vitiis et zelo rectitudinis ferveas,et modum temperantiæ non excedas.Et ut multa paucis explicemus, quid in sanctorum Patrum dictis repereris, ad tuam et eorum qui tibi subduntur utendum censeas ædificationem,quatenus documentis tuis instructi, atque boni pastoris vestigia consecuti, ad regnum summi Pastoris tecum valeant pertingere, et perpetuæ vitæ felicitatem Deo annuente percipere. Amen. [MABILLON et RUINART, Ouvr. posth. III, 352.] URBANUS episcopus, servus servorum Dei, RAINALDO charissimo fratri Remorum archiepiscopo ejusque successoribus legitimis in perpetuum. Potestatem ligandi atque solvendi in cœlis et in terra beato Petro ejusque successoribus, auctore Deo, principaliter traditam, illis Ecclesia verbis agnoscit, quibus Petrum est Dominus allocutus : (9)Philippus du Bec senio confectus hujus consecrandarum reginarum prærogativæ meminit in litteris excusatoriis ad Henricum magnum, quod annos 86 natus ejus uxoris reginæ coronationi interesse non posset. (10) Hanc Remensium archiepiscoporum prærogativam propugnavit sanctus Bernardus ad Eugenium III scribens epist. 247. Vide notas fusiores in hanc epistolam,et Marlot. De inaugurationibus Rcgum. cælis, et quæcunque solveris super terram erunt soluta et in cælis (Matth. xvIII, 18). Ipsi quoque et propriæ firmitas, et alienæ fidei confirmatio,eodem Deo auctore, præstatur, cum ad eum dicitur : Rogavi pro te ut non deficiat fides tua, Petre, et tu aliquando conversus confirma fratres tuos (Luc. XXII, 32). Oportet ergo nos, qui, licet indigni, Petri residemus in loco, prava corrigere, recta firmare, et in omni Ecclesia ad interni arbitrium judicis sic disponenda disponere, ut de vultu ejus judicium nostrum prodeat, et oculi nostri videant æquitatem. Fraternitatis igitur tuæ justis petitionibus annuentes ex antiquo Remensis Ecclesiæ usu, apostolicæ sedis auctoritate ac benevolentia concessum tibi pallium hujus decreti nostri pagina confirmamus, primatemque totius secundæ Belgicæ provinciæ secundum antecessorum tuorum dignitatem esse censemus. Statuimus etiam ut nulli,nisi solummodo Romano pontifici, subjectionem et obedientiam debeas, omnisque causæ tuæ judicium solius Romani pontificis diffiniatur arbitrio. Primam præterea præcipuamque tibi tuisque successoribus potestatem contradimus Francorum reges consecrandi :ut sicut beatus Remigius ad fidem Chlodoveo converso primum illi regno regem Christianum instituisse cognoscitur; ita tu quoque, tuique successores, qui ejusdem sancti Remigii vice in Remensi Ecclesia, Domino disponente, fungimini, ungendi regis et ordinandi sive reginæ, (9') prima potestate fungaC mini. Statuimus etiam præsentis nostræ paginæ auctoritate firmantes, ut sicut primum diadematis insigne per vestræ manus impositionem Francorum reges suscipiunt, ita quoque [f. add., opus] in solemnibus processionibus quibus eosdem reges fuerit coronari, te præsente, vel tuorum Catholicorum quomodolibet successorum a nullo alio archiepiscopo vel episcopo coronetur (10). Vestram ergo dilectionem apostolicæ sedis gratiæ vicem debita subjectione rependere ejusque decreta inviolabiliter observare, [f. add., monemus] ut a subjectis tibi Franciæ populis ut observentur pro viribus exigere. Nos siquidem antiquam omnem vestræ Ecclesiæ dignitatem servare speciali devotionis intuitu cupientes, totum honoris, totum D dignitatis et excellentiæ tibi, tuisque legitimis successoribus manere decernimus,quidquid (11) beato Remigio prædecessor noster Ormisda legitur contulisse. Itaque dilectionis tuæ reverentia, frater charissime Raynolde, secundum antecessorum tuopræter primatum, quinam etiam nunc archiepiscopi Remenses sub legati-nati titulo, ob hoc passim primates in Gallias appellati, et duæ cruces olim ante illos deferebantur, ut in vetusto Rituali legitur. Hanc concessionem ad Hormisdam refert Urbanus ex Hincmaro, quæ potius ab Anastasio collata dici debet. Cæterum reges Francorum ne pontificibus parciores erga Remigii sedem, quam metropolim appellarunt, viderentur, Remorum archiepiscopum primum Franciæ ducem et parem (11) Vicariatum scilicet apostolicæ sedis, quo constituerunt. |