Obrazy na stronie
PDF
ePub

EPITOME LIBRI XVI.

ORIGO Carthaginiensium et primordia urbis eorum referuntur : contra quos et Hieronem regem Syracusanorum auxilium Mamertinis ferendum censuit senatus; quum de ea re inter suadentes, ut id fieret, dissuadentesque contentio fuisset. Transgressis tum primum mare equitibus romanis, adversus Hieronem sæpius bene pugnatum. Petenti pax data est. Lustrum a censoribus conditum est. Censa sunt civium capita ducenta nonaginta duo millia ducenta viginti quatuor. D. Junius Brutus munus gladiatorium in honorem defuncti patris edidit primus. Colonia Æsernia deducta est. Res præterea contra Pœnos et Volsinios prospere gestas continet.

SOMMAIRE DU LIVRE XVI.

ORIGINE des Carthaginois et premiers accroissemens de leur ville. Le sénat, après quelques débats entre ceux qui conseillaient cette mesure et ceux qui la repoussaient, est d'avis que l'on porte secours aux Mamertins contre les Carthaginois et contre Hiéron, roi des Syracusains. La cavalerie romaine, après avoir, en cette occasion, passé la mer pour la première fois, remporte plusieurs avantages sur Hiéron. Celui-ci demande la paix, qui lui est accordée. Clôture du lustre par les censeurs. Le nombre des citoyens se trouve monter à deux cent quatre-vingt-douze mille deux cent vingt-quatre. D. Junius Brutus, après la mort de son père, donne à Rome, pour honorer sa mémoire, le premier combat de gladiateurs. On conduit une colonie à Ésernia. Le reste de ce livre contient le récit des avantages remportés sur les Carthaginois et les Volsiniens.

J. FREINSHEMII

SUPPLEMENTORUM

LIBER XVI.

I. CARTHAGINEM

RTHAGINEM a Tyriis Phoenicibus conditam esse, præter veteris historiæ fidem, etiam perpetua civitatum istarum, donec floruerunt, amicitia, præterea linguæ nunc quoque manentis manifesta similitudine, certum atque testatum est. Ex ea gente ferunt Elisam, quæ et Dido cognominata est, filiam Agenoris Belo geniti, quod Pygmalionem iisdem 'parentibus ortum, ob injustam mariti sui Sichæi cædem odisset, patria profugam, eum Africa sinum, peninsulamque in qua post condita Carthago fuit, tenuisse parvis admodum rei tantæ initiis, ac potentiæ, quæ deinceps consecuta est, spem. nullam ostentantibus. Quippe non plus terræ ab incolis emisse Elisa creditur, quam corio bovis amplecti posset : hoc in tenuissima lora dissecto majus aliquanto spatium, quam venditores intelligebant peti, compre

SUPPLÉMENS

DE J. FREINSHEMIUS

LIVRE XVI.

1. CARTHAGE a été fondée par les habitans de Tyr, ville des Phéniciens, comme le prouvent évidemment et le témoignage de l'histoire ancienne, et l'amitié que conservèrent l'une pour l'autre ces deux cités durant tout le cours de leur prospérité, et la ressemblance manifeste qui subsiste encore aujourd'hui dans leur langage. On rapporte qu'une princesse de cette nation, Élise, surnommée Didon, fille d'Agénor qui avait pour père Belus, détestant Pygmalion, son frère, à cause de la mort de son mari Sichée, qu'il avait fait périr injustement, prit le parti de fuir sa patrie, se réfugia dans ce golfe de l'Afrique, et se fixa dans la péninsule où fut depuis fondée Carthage. Les faibles commencemens de cette ville n'annonçaient nullement le haut point de grandeur et de puissance auquel elle parvint dans la suite. Car, d'après la commune opinion, Élise n'acheta aux habitans du pays qu'autant de terre qu'elle en pourrait enfermer dans le cuir d'un bœuf : mais, ayant coupé ce cuir en lanières très-étroites, elle embrassa beaucoup

hendit; arcique struendæ suffecit locus, quam ex eo Byrsam appellatam putant. Inde multis, commerciorum gratia cum advenis colendorum, sedes juxta statuentibus, quum jam instar civitatis effectum esset; Afrique mansuetos homines et divites secum retinere cuperent facile assensi sunt venientibus ab Utica legatis, qui «< suo exemplo (nam et Utica colonia Tyriorum erat) ad condendam iis locis urbem » hortabantur. Ita convenit, ut Afri sedem oppidi Phoenicibus concederent; hi annuum eo nomine vectigal penderent Afris.

II. Operi perfecto Elisa lingua sua nomen imposuit Carthadas, quod urbem novam significat; Græci Carchedona, Romani aberrante, ut fit, pronuntiatione Carthaginem vocaverunt. Ea quum et vicinos faventes, et populum industrium, et, quod maximum est, sapientem reginam haberet, admirandis incrementis brevi convaluit. Hæc ante romanam urbem conditam anno circiter septuagesimo acta videntur : nam inter auctores, ut in re tam antiqua, parum convenit. Sed Elisæ quemadmodum vita casuum varietate nobilis, sic etiam memoranda mors fuit. Iarbas africanæ cujusdam gentis regulus nuptias ejus ambibat, ni assequeretur, bellum minitans. Sed illa castitate insigni, et mariti prioris amore, nuptias aversabatur: bellum rebus adhuc nas

« PoprzedniaDalej »