CURSUS COMPLETUS SIVB BIBLIOTHECA UNIVERSALIS, INTEGRA, UNIFORMIS, COMMODA, OECONOMICA, OMNIUM SS. PATRUM, DOCTORUM SCRIPTORUMQUE ECCLESIASTICORUM QUI AB ÆVO APOSTOLICO AD USQUE INNOCENTII III TEMPORA FLORUERUNT; RECUSIO CHRONOLOGICA OMNIUM QUÆ PRIORA ECCLESIÆ SÆCULA, DILIGENTER CASTIGATA; DETECTIS, AUCTA : SUBSEQUENTIBUS, DONATA; DISTINGUENTIBUS SUBJECTAMQUE MATERIAM SIGNIFICANTIBUS, ADORNATA ; ECCLESIASTICAM POLLENTIBUS, AMPLIFICATA; TEXTUS COMMENTATI SINT, FORMASQUE PERTINENTIBUS, COADUNATORUM. SERIES PRIMA, IN QUA PRODEUNT PATRES, DOCTORES SCRIPTORESQUE ECCLESIÆ LATINÆ A TERTULLIANO AD GREGORIUM MAGNUM. ACCURANTE J.-P. MIGNE, Cursuum Completorum IN SINGULOS SCIENTIÆ ECCLESIASTICÆ RAMOS EDITORE. HIERONYMI STRIDONENSIS PRESBYTERI OPERA OMNIA, POST MONACHORUM ORDINIS S. BENEDICTI E CONGREGATIONE S. MAURI SED POTISSIMUM JOANNIS MARTIANÆI AUJUS ORDINIS RECENSIONEN DENUO AD MANUSCRIPTOS ROMANOS, AMBROSIANOS, VERONENSES ET MOLTOS ALIOS NEC NON AD OMNES EDITIONES GALLICAS ET EXTERAS CASTIGATA, PLURIMIS ANTEA OMNINO INEDITIS MONUMENTIS, INI IERIS NOTIS, OBSERVATIONIBUS, CORRECTIONIBUS ILLUSTRATA, STUDIO ET LABORE VALLARSII ET MAFFÆII VERONÆ PRESBYTERORUM EDITIO PARISIORUM NOVISSIMA atque ex RECENTIUS DETECTIS PRÆCEDENTES OMNES EDITIONES, ETIAM BENEDICTINAS , tertia parte seu triente materialiter superet, ACCURANTE ET AD ULTIMUM RECOGNOSCENTE J. P. MIGNE, CURSUUM COMPLETO. RUM IN SINGULOS SCIENTIÆ ECCLESIASTICÆ RAMOS EDITORE. TOMUS DECIMUS. PARISIIS, VENIT APUD EDITOREM, ou PETIT-MONTROUGE. 1816. PRÆFATIO. Quæ Hieronymus ex Græco sacri codicis texlu, si unum atque alterum libellum excipias , in Latinum convertit , Hebræo dudum absoluto Canone, tomo hoc operum cjus decimo continentur. Hunc sibi locum alque ordinem ipsa postulare videbatur recensionis nostræ hujus series , sive , ul verius dicam , Hieronymianæ ejus interpretationis genus, ex allero Scriplurarum fonte derivalum. Tribuitur autem hic ipse in duas partes tomus : quarum una quæ Veteris Testamenti haud sane mulla superant post grande naufragium inonimenta , altera Novum omne comprehendit: ex Græco utraque, tantum quod illa itoypugos, ista primigenium atque úpzétursoy textum refert. Quæ ut probe tencas , per parles sunt de more , antequam ad legendum accedas, enucleatius exponenda, repelendaque res paulo altius. Hieronymus , quo ncmo umquam post homines natos divinarum Litterarum scienlia magis excelluil, nemo ad cam comparandam plus diligentiæ atque industriæ contulit, primum in Lalina sui temporis versionc , quæ vitiis , sive interpretum culpa , sive librariorum, multis scatebal , ad nativum tū Septuaginta exemplar exigenda , atque emendanda , ingenii atque eruditionis suæ periculum fecit. Prælusit tanlæ molis operi recensione illa Psalmorum , prope dixerim tumultuaria , quam, ut ipse ait, Romæ positus apud Damasum , cursim, et magna tantum ex parte adornaverat. Fortasse neque est tunc alia editione Græca usus , quam quæ ad manus erat, el Kouni , Communis, dicta est, quod vulgo oblineret. Certe ne in consilium quidem fuissc adhibitam Hexaplarem Origenis , obelis atque asteriscis instructam , res ipsa persuadet. Cum tamen bene rudimentum hoc ipsum cesserit, et Romanæ cumprimis Ecclesiæ suffragiis probarelur (eliamnum quippe Romanum Psalterium audit), ille animum ad universam versionem illam ex integro juxta Græcum , alque eum quidem longe emendatissimum Hexaplarem textum refigendam appulit. Nec sane dubium videtur, quin et propositum per singulas partes exsecutus, totum Veteris Testamenti Canonem continenti illa archetypi conparalione expoliverit : lamen elsi duo nunc soli superent libri ex ea recensione integri, Job, et Psalterium , lotidemque prologi in libros Salomonis, et Paralipomenon, qui ut deperdilum opus majore in desiderio sit , faciunt. Haberemus , si labor ille ætatem lulissel, quantiyis prelii thesaurum sacræ eruditionis , ex quo el restituere Hexaplarem ipsam editionem sæpius liceret, el Veteris Lalinæ reliquias asteriscorum obelorumque ope : lum qui fuerit ejus interprelis sensus alque animus in locis vexalissimis , nullo negotio internoscere. Quæ quanla sint, ii facile sentiunt, qui sacras Scripluras ex Antiquorum mente , alque originalibus libris scrutari percupiunt. Nunc quando particula dumlaxat illa frui datum est , eam omni majorc cura ac studio complecti nos decet, ut in ejus adornanda editione , nihil non operæ conferamus. Verum alii sunt, fueruntque olim non indocti critici, e quorum numero Serarius in Pro. legomenis , qui tantum abest , ut jacluram hanc doleant , quin potius contendant, nullos fuisse alios præter laudatos libros abs Hieronymo ad Græcum recognitos. Diu multumque incertum habuit et Martianæum hæc sententia. Nos corum omnia argumenta nihil momendi haberc : quin ita atque nos sentimus , S. ipsum Interpretem fidejubere , conlendimus. Aiunt , horum tantummodo librorum ipsum meminisse adversus Rulinum , cum interpre!alionem hanc suam juxta LXX ab ejus criminationibus tuerctur: nec porro, quod dc his facil, mentionem de aliis fecisse umquam in præfationibus ad cosdem libros ex Hebræo : denique cum , deperditis ipsis Salomonis et Paralipomenon ex ea recensione libris, supersint tamen in eos præfatiunculæ , aliorum ne has quidem superesse , nec cur Antiquarii , qui istas, cum præfationum congerie servarunt, alias prætermiserint , si exstilissent, commodam posse causam prætendi. Addunt, nemini Scriptorum veterum , alios umquam innoluisse præter laudalos ; sanctum vero Augustinum cpist. inter Hieronymianas 104, quæ ad annum speclat quadringentesimum terlium, cum Jobi interpretationem vidisset , auctorem fuisse S. Doctori , ul universam versionem Latinam , ad eum plane mo. L'ATROL. XXIX. 1 |