Poezye, Tomy 1-2Nakł. K. Miarki, 1899 |
Inne wydania - Wyświetl wszystko
Kluczowe wyrazy i wyrażenia
Aldona anioł Astrolog Beniowski będę blada blady blask Boga Botwel Boże Bóg choć Chodź cicho ciebie ciemną cię cóż czajek czajki czarę człowiek czole czoła czoło długo Dowmunt Duglas duszy dzieci dzisiaj dziś fali grobie Hejdenrich Henryk Hetman jestem Jeśli Juliusz Słowacki JULIUSZA SŁOWACKIEGO koń korsarz kozak krew królowo krwi krwią księżyc kwiaty Lambro lampa lica Lindsay liść luby ludzi Lutuwer łzy Marya matko miał miecz mię Mindowe mną Morton morza morze mój myśl myśli Nick nieba niebo Niech niechaj niegdyś nieraz oczy Panie Patrz patrzał pazia Paziu Paź piastr piersi pieśń potem Precz Rizzio Rogneda róża polna róże rycerz sali SCENA serca serce słońce słowa Słowacki Słuchaj słychać smutny sumak szaty sztylet śmiech śmierci śmierć teraz tobą tobie Trojnat turban twarz twój wezgłowie wiatr widać widzę Widziałem wiecznie wśród wtenczas zamku zbroja złotem znów życia
Popularne fragmenty
Strona 148 - Chodziła gdyby zaklęta królowa? Czy kiedy cicho uśnie pod jaworem? Czy kiedy goni? czy kiedy się chowa W księżyca blasku biała — lub wieczorem Od Alp na śniegu różowych — różowa?
Strona 95 - Tak Egipcjanin w liście z aloesu Obwija zwiędłe umarłego serce; Na liściu pisze zmartwychwstania słowa; Chociaż w tym liściu serce nie ożyje, Lecz od zepsucia wiecznie się zachowa, W proch nie rozsypie... Godzina wybije, Kiedy myśl słowa tajemną odgadnie, Wtenczas odpowiedź będzie w sercu — na dnie. Juliusza Słowackiego „Lambro" PRZYGOTOWANIE Roku 1799 dnia 31 grudnia w nocy.
Strona 12 - Tak więc — to los mój na grobowcach siadać I szukać smutków błahych, wiotkich, kruchych.. To los mój senne królestwa posiadać, Nieme mieć harfy i słuchaczów głuchych Albo umarłych — i tak pełny wstrętu . . . Na koń ! chcę słońca i wichru, i tententu.
Strona 136 - Bo się lękałem, że, jak widmo blade, Nim dusza ze snu obudzona krzyknie, Upadnie w przepaść, w tęczę iw kaskadę, I roztopi się i zgaśnie — i zniknie! I byłem, jak ci, co się we śnie boją, Bo jużem kochał, bo już była moją! — I tak raz pierwszy spotkałem ją samą, Pod jasną tęczy różnofarbnej bramą; Powiew miłości owiał mię uroczy Stanąłem przed nią i spuściłem oczy.
Strona 11 - O! cichy jestem jak wy, o Atrydzi! Których popioły śpią pod świerszczów strażą. Ani mię teraz moja małość wstydzi, Ani się myśli tak jak orły ważą. Głęboko jestem pokorny i cichy Tu, w tym grobowcu sławy, zbrodni, pychy.
Strona 52 - Nie jestem tobą ... ty nie jesteś zniczem. Lecz choćbyś bogiem był... ja jestem żywym! Gotów wężowym bałwan smagać biczem, Dopóki świat ten pędzisz biegiem krzywym. Kocham lud więcej niż umarłych kości . . . Kocham, lecz jestem bez łez, bez litości Dla zwyciężonych . . . Taka moja zbroja, I takie moich myśli czarnoksięstwo ; Choć mi się oprzesz dzisiaj — ? przyszłość moja! I moje będzie za grobem zwycięstwo!...
Strona 212 - O! Polsko! jeśli ty masz zostać młodą I taką jak ta być co dzisiaj żyje?! I być ochrzczona tą przeklętą wodą, Której pies nie chce, wąż nawet nie pije; Jeśli masz z twoją rycerską urodą Iść między ludy jak wąż co się wije; Jeśli masz zrównać się z podstępnym Włochem: Zostań czem jesteś — ludzi wielkich prochem!
Strona 25 - A jednak i to minęło!... Ojczyzna Minęła także! i ów wierszyk złoty, Że dla niej każda smakuje trucizna, Ów wiersz, co niegdyś zachęcał do cnoty, Jest dzisiaj... każdy mi to pewnie przyzna, Kto w oblężeniu jadł szczury lub koty — Że ten wiersz bez psów, bez liszek, bez czajek, Jest dziś najlepszą z Krasickiego bajek...
Strona 57 - Stos wystawiłem okropny, książęcy! Taki wysoki, że wiślana rzeka Na bladych trupów zatrzymana murze Stanęła — cała jak upiór w purpurze.